ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

                  

Π Ε Ρ Ι Δ Ι Ν Η Σ Η 

Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης

Συνέχεια απ’ το προηγούμενο

Σιγά - σιγά ημέρωσαν τά στοιχειά, κοιμήθηκαν αποσταμένα στις σπηλιές, και δε βογκάνε ποια.

Η μαυρίλα πέρασε, η βροχή έκοψε, και έσκασε το γλυκοχάραμα στο καταράχι της Λιάκουρας. Πετάχτηκα πρώτος και πρόβαλα στην αμπουργιά της καλύβας.

Από μια φερσάδα του σύννεφου πρόβαλε δειλά – δειλά μια αχτίδα ήλιος λές και μας χαιρέταγε, φέγγοντας πάλι τά έλατα και τά μέλεγα και μια εσωτερική χαρά με κυρίεψε ακούγοντας έναν τσοπανάκο πού με το σφύριγμά του διαλαλούσε το τέλος του χαλασμού.

Σκάρισαν τά πρόβατα κατά τη κοιμισμένη λάκκα πού τη σκέπαζε ένα απέραντο πουπουλένιο πάπλωμα, και ένιωθες τον ανασασμό σου ήσυχο και απαλό, μοσχοβολισμένο απ΄ τις ευωδιές πού έφερνε τον ανήφορο η δασιά λαγκαδιά.

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

Η   ΚΑΤΕΒΑΣΙΑ

Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης

                                                                                                              Συνέχεια απ’ το προηγούμενο

Η λάκκα του Καρκαβελίου

Στο δρόμο πού πηγαίναμε ο Σπύρος με το Γιάννη (ανίψια του Γιώργου απ΄ αδερφή) με κατατόπιζαν.
Μη βλέπ΄ς έτσ΄ το μπάρπαμ΄, είναι σκληρό καρύδ΄ όλο δ΄λειές μας βάζ΄ να κάνουμι κί δε μας αφήν΄ ούτε ν΄ ανασάνουμι ούλ΄ μέρα. 

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΤΑ ΚΑΡΚΑΒΕΛΙΑ (Ι) 

Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης
Συνέχεια

Χρήστος και Παναγιώτης Πάντος στα Καρκαβέλια

Εκεί στη Στενή στο έξω Καρκαβέλι είχαν στήσει υπαίθριο πριονιστήριο ο Παναγιώτης ο Βελής με το γέρο – Τάσο τον Αναστασίου. Είχαν φτιάξει μια κρεβατοσιά (έτσι την έλεγαν) με κοντολίσια και αφού έκοβαν τα δένδρα που τους είχε προσημάνει ο δασικός τα έσερναν μέχρι την κρεβατοσιά με την κρικέλα μπιγμένη στο σόκορο, με μια χοντρή αλυσίδα πού κατέληγε στα παλατζόνια και στη λεμαριά του μουλαριού.

Πολλές φορές ζεύονταν οι ίδιοι τη λεμαργιά όταν τύχαινε τα μουλάρια να είναι στο κάμπο για τα όψιμα οργώματα. Τεμάχιζαν τα κούτσουρα σε τριάρια, η και τεσσάρια, ανάλογα με τις παραγγελίες πού είχαν από τους Σουβαλιώτες για το αλαξοξύλιασμα της σκεπής, και τά έσκιζαν με ένα τεράστιο πριόνι σε απλάδια τάβλες, μαχιές, μανάδες, ταμπάνια, καδρόνια, ψαλίδια, παπάδες, και ότι άλλο χρειαζότανε ο σκεπατζής. 

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

συνέχεια                                         

Ο Δ Ο Ι Π Ο Ρ Ι  Κ Ο

Γράφει  ο  Μήτσος  Αδρύμης                                                                              

Μέ όλες αυτές τις ιστορίες πού έλεγαν οι μεγαλύτεροι, εγώ είχα μαγευτεί . Στα όνειρά μου τά βράδυα ζωντάνευαν τά ουρλιαχτά των λύκων στα καταράχια, το σκούξιμο των όρνιων στα κράκουρα, το πλανάρισμα των αετών στο Γεροντόβραχο, το άρμεγμα των κοπαδιών, ο νυχτοσκάρος, τά στάλια, τά τσοπανόσκυλα πού πάλευαν με τους λύκους, τά απόκρημνα και βαθειά φαράγγια!

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

O ΜΠΑΛΟΥΡΔΟΣ

Γράφει ο Μήτσος  Αδρύμης

Απάνω Σουβάλα. Παναγιά η Κυργιά

Πολλοί Σουβαλιώτες είχαν σπιτάκια στην Απάνω Σουβάλα και ξεκαλοκαίριαζαν εκεί παίρνοντας μαζί και τά μανάρια τους, λίγα προβατάκια και καμιά γιδούλα ανάμεσα να πίνουν γάλα τά παιδιά . Μπροστά στις αυλές φύτρωναν φιρικιές, κερασιές, σκαμνιές, αστεριές, φροξυλάνθια, καριοπούλες, πουρνάρες, πλατάνια και ένα σωρό αείφυλλα πλατύφυλλα. Οι νοικοκυρές έφτιαχναν με περίσσια χάρη και μεράκι μορφόσταλα γιούρτια , έβαζαν ντομάτες, πιπέρια, βλαχολούβια, πατάτες, ζανιές, ματζουράνες, ντάλιες, δυόσμο, μακεδονίσι πού με τη ρίγανη τη μέντα και τά κουρμπένια πού φύτρωναν στους όχτους μοσκοβόλαγε το χωριό. Μερικοί είχαν ξυλότορνους και κατασκεύαζαν διάφορα σύνεργα για την καθημερινή τους ζωή, νεροβάρελα,τυροβάρελα, κρασοβάρελα, σκαφίδια για ζύμωμα, σκαφίδια για το πλυσταριό, βιδούρια, ρόκες, αδράχτια, σφοντύλια, αργαλειούς, σαίτες, ανέμες, κουτάλες, αντιά, ποτήρια, τρίφτες, κοπάνες, κοπάνια, και τά περισσότερα από μαλόκεδρο πού ήταν μαλακό και μοσκοβολιστό ξύλο. Όλο το καλοκαίρι δούλευαν τις παραγγελίες πού είχαν από τους καμπίσιους κατοχωριανούς τους <και όχι μόνο> και τις περισσότερες φορές η πλερωμή τους γινόταν με γεννήματα. Φημιζόταν για καλύτερος κατασκευαστής ο Γιαννάκος ο Πλατιάς και γι’ αυτό ο Γιώργος ο Κογιότας του είχε στεριώσει ρήμμα.

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

1955. ΜΟΥΤΣΑΡΑ

“Ο ΚΑΡΑΛΗΑΣ”

Συνέχεια από το προηγούμενο…

Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης


Τα χωραφάκια αυτά που ξεκαλοκαιριάζαμε στο «Κεφαλόβρυσο» και στη «Μουτσάρα» ήταν μικρά λαχίδια, τρακτέρ δεν υπήρχαν, και το όργωμα γινόταν με βόδια.

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

“MIA ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ”

Συνέχεια από το προηγούμενο…

Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης

Ο πανωχωρίσιος Ιωάννης Δ. Πλατιάς (1881 - 1975)

Τα περισσότερα βράδυα μαζευόμαστε να φάμε όλοι μαζί και άμα τύχαινε να μας φέρουνε απ’ το χωριό καμμιά κότα, ή κανένα κοψίδι απ’ το Μαυράκη, ή ακόμα όταν στη φυλάχτρα το βράδυ ο πατέρας μου με το γερο – Γιαννάκο το Πλατιά τύχαινε να σκοτώσουν κανένα λαγό, ο καταυλισμός είχε πανηγύρι.

ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης

Η Απάνω Σουβάλα και η ευρύτερη περιοχή

Καιρό τώρα με σαρακοτρυπάνε και με τριγυρίζουν παλιές  θύμησες.

Αιτία ένας παλιός δερμάτινος χαρτοφύλακας που βρέθηκε καταχωνιασμένος στο γοίκο της μάνας μου. Η αλήθεια είναι πως τον είχα ξεχασμένο ολότελα.

Έλυσα το σπάγγο  και άρχισα να ξετυλίγω σιγά – σιγά το χασαπόχαρτο που ήταν τυλιγμένα κάτι  παλιά τετράδια κιτρινισμένα απ’ το χρόνο. Τα πασπατεύω με τα δάχτυλα και τα μάτια. Στριμωγμένες μολυβδογραμμένες σειρές. Και τι δεν βγήκε από κει;