Αιγέας, Αιγαίον, αίγα....

                            Ίσως είναι έτσι ή κάπως έτσι

 Ίσως είναι έτσι ή κάπως έτσι                         Γράφει ο Κωστής Σιώζης

     Είναι, γνωστόν ότι η αρχαία ελληνική μυθολογία αναφέρεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα..

τα οποία μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, έχουν αλλοιωθεί, έχουν μεγαλοποιηθεί σε βαθμό που εγγίζουν τον μύθο. Μοιάζουν με παραμύθια. Όμως οι αρχαίοι πρόγονοι μας μάς έχουν αφήσει και μια συμβουλή: «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις». Αν εξετάσουμε, ερευνήσουμε τα ονόματα, τις ελληνικές λέξεις με τη σωστή ορθογραφία τους, κάτι θα μάθουμε, δηλαδή, θα γίνουμε σοφότεροι. Αυτό βέβαια μόνο στην ελληνική γλώσσα και σε καμία άλλη.

   Έτσι λοιπόν και εγώ έκαμα επίσκεψη στη λέξη ή το όνομα της γίδας που λέγεται «αιξ» και κλίνεται: η αιξ, της αιγός, τη αιγί, την αίγα κλπ. Και φθάνουμε στον μύθο που λέει ότι όταν γεννήθηκε ο Δίας, η μητέρα του, η Ρέα, τον έκρυψε στην Κρήτη, στο Ιδαίον Αντρο (=σπήλαιο) και τον τάιζαν γάλα γίδινο από την αίγα που λεγόταν Αμάλθεια και του έδιναν σε ποτήρι από κέρατο γίδας. Αμάλθεια σημαίνει πλούτος. 

   Όλοι γνωρίζουμε πως στην Κρήτη υπάρχουν και σήμερα ακόμα αγριόγιδα, τα κρι-κρι. Άρα η περιοχή είχε πολλά γίδια που το γάλα τους είναι πολύ θρεπτικό. Η περιοχή του Αιγαίου, όπως λέει η ιστορία, κάποτε ήταν πεδιάδα που κατακλύστηκε με την άνοδο της στάθμης του νερού και αυτό είναι γεωλογικά σίγουρο. Άρα στο Αιγαίο έβοσκαν πολλά γίδια και γι' αυτό ονομάστηκε Αιγαίο, δηλαδή γιδότοπος. Και υπήρχε φυσικά και ο αρχιτσέλιγκας που λεγόταν Αιγέας, δηλαδή γιδάρης, όπως θα λέγαμε σήμερα, και αυτός ήταν ο πατέρας του Θησέα. 

    Όταν μεγάλωσε ο Δίας, έγινε κύριος του κόσμου και αρχηγός όλων των Θεών που ήταν όλοι ένα «συγγενολόι». Όσοι ξεχώριζαν έπαιρναν και εξουσίες, ό,τι κλίση είχε ο καθένας: π.χ. ο Απόλλωνας ήταν μουσικός, η Αθηνά, κοπέλα δική του, είχε διακριθεί στα γράμματα κλπ. Η μυθολογία είναι πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας. Υπήρχαν ζήλιες μεταξύ των Θεών, ανταγωνισμοί, πείσματα. Για σοβαρά θέματα που αφορούσαν είτε τους Θεούς είτε τους ανθρώπους, συνεδρίαζαν και έπαιρναν αποφάσεις με τον Δία να έχει την τελευταία λέξη σε όλα. 

    Παρόλα αυτά οι πρόγονοι μας δεν είχαν δώσει και την απόλυτη εξουσία στους Θεούς γιατί πάνω από αυτούς ήταν η ειμαρμένη, το πεπρωμένο. Αυτά για τον απλό λαό, γιατί οι φιλόσοφοι είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι ένας είναι ο δημιουργός, τον οποίο δεν γνωρίζουμε, ο σοφός, ο μέγας νους, το πρώτον κινούν, ακίνητον. Έτσι, οι πρόγονοι μας δεν ήσαν ειδωλολάτρες όπως θέλουν να μάς τους παρουσιάσουν αλλά στην ουσία ήσαν μονοθεϊστές. 

    Αυτά τα συμπεράσματα έβγαλα με την επίσκεψη του ονόματος Αιγέας, Αιγαίον, αίγα. 

    Αυτά συμβαίνουν μόνο στην ελληνική γλώσσα, τη «γλώσσα των Θεών» κατά τον Κικέρωνα, αν θυμάμαι καλά. Όσον αφορά το Αιγαίον και τον Αιγέα, ίσως είναι έτσι ή μπορεί να είναι και έτσι.

  Πηγή: Περιοδικό “ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ” της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (Τευχ.229)

                      

                   Επιμέλεια-Ανάρτηση :  Αλέκος Ι. Βαλάσκας