Ποίημα του Ηλία Χρ. Θάνου
Την παλιά την εποχή
η εδώ πολιτεία ασθενή
σε νερά
και χριστιανικά ιερά.
Η ιστορία μας, μας λέει
ότι ήταν δυο ανδρειωμένοι νέοι
που από έρωτα μεθύσαν
και το χέρι της Ελεούσας και οι δυο εζητήσαν.
Τότε αυτή μην ξέροντας ποιόν να προτιμήσει
γιατί ήταν και οι δύο ίσοι,
έναν όρο τους βάζει
και μάλλον έκατσε να τους κοιτάζει.
Ο ένας τον βράχο να τρυπήσει
έως ότου νερό γοργό να δακρύσει.
Ο άλλος ναό να χτίσει
και στην χάρη της Παναγιάς να τον χαρίσει.
Ο πρώτος που θα νικήσει
το χέρι της θα κερδίσει.
Η ταχύτητα θα ορίσει
με ποιόν η Ελεούσα θα σμίξει.
Μήνες και χρόνια πέρασαν
και τα δυό παλληκάρια δεν έκατσαν
λίγο να ξαποστάσουν
ο ένας τον άλλο ήθελαν να προφτάσουν.
Μια μέρα νερό άρχισε να τρέχει
περισσότερο απ’ όταν βρέχει.
Ο νέος έτρεξε την Ελεούσα να αγκαλιάσει
και στα χέρια του να την πιάσει.
Όμως την ίδια την στιγμή
ο νέος αγνοεί
πως ο τελευταίος λίθος μπήκε στην εκκλησιά
και ο άλλος νέος βγήκε για την πολυπόθητη αγκαλιά.
Αμέσως, μεγάλος τσακωμός άρχισε
για το ποιος την νίκη άγγιξε.
Έτσι, ξαφνικά
μπρος στης Ελεούσας την ματιά
οι νέοι το θάνατο βρήκαν
και στου Άδη την καταχνιά μπήκαν.
Από τότε την πηγή
ο λαός την αποκαλεί
Αγία Ελεούσα ξακουστή
και την εκκλησιά την ακριβή
Μαυρομαντήλα την υμνεί
για την κόρη που πενθεί….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
"Επιτρέπεται η υποβολή σχολίων σχετικών, βέβαια, με το θέμα της κάθε ανάρτησης. Η ελεύθερη έκφραση γνώμης και καλόπιστης κριτικής για τα θέματα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, κάθε σχόλιο υβριστικού, προσβλητικού & κακόβουλου περιεχομένου και μάλιστα ανώνυμο θα διαγράφεται."