Μάνα Μικρασιάτισσα, της Σμύρνης και της Πέργαμου
και τ’ Αϊβαλιού κυρά, μια χούφτα χώμα κράτησα,
κρυφή για μένα έγνοια μου, στερνή για σε χαρά.
Μια χούφτα απ’ το προσκύνημα που συ δεν τ’ αξιώθηκες,
χώμα ξεριζωμού, απ’ την αυλή σου μήνυμα
εκεί που ξεσπιτώθηκες κι ελπίδα γυρισμού.
Πού να βρεθεί στο δράμα σου γραφή,
για το τραγούδι σου, λυγμέ της προσφυγιάς!
και τ’ Αϊβαλιού κυρά, μια χούφτα χώμα κράτησα,
κρυφή για μένα έγνοια μου, στερνή για σε χαρά.
Μια χούφτα απ’ το προσκύνημα που συ δεν τ’ αξιώθηκες,
χώμα ξεριζωμού, απ’ την αυλή σου μήνυμα
εκεί που ξεσπιτώθηκες κι ελπίδα γυρισμού.
Πού να βρεθεί στο δράμα σου γραφή,
για το τραγούδι σου, λυγμέ της προσφυγιάς!
Ο πόνος για τον άντρα σου, ο θρήνος στ’ αγγελούδι σου, η πίκρα της γιαγιάς.
Ήσουν εσύ και τ’ άντεξες κι έγινες θείο σύμβολο
στο δράμα της φυλής.
Φωτιές, μαχαίρια, πάλεψες, κι όλο μπροστά σου είδωλο
βάρκα της φυγής.
Ήσουν εσύ και τ’ άντεξες κι έγινες θείο σύμβολο
στο δράμα της φυλής.
Φωτιές, μαχαίρια, πάλεψες, κι όλο μπροστά σου είδωλο
βάρκα της φυγής.
(ποίημα του Συλλόγου Μικρασιατών Ανατολικής Αττικής από ανάρτηση της 'Ενωσης Μικρασιατών φοιτητών)Μνήμες Προσφύγων
Στη μανούλα μου που δεν είναι πια κοντά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'ρχεσαι μάνα
Απόψε θα μαι μόνη μου
τα φώτα μου θα σβήσω
και θα σε βλέπω να ρχεσαι
τα μάτια μου σαν κλείσω.
Μάνα μου φτάνεις γελαστή
το χέρι σου μ απλώνεις
μ ένα απαλό σου άγγιγμα
το δάκρυ μου στεγνώνεις.
Πώς να σ' αγγίξω που άυλη
χαμογελάς μπροστά μου,
σαν άγγελος κατάλευκος
έλα στην αγκαλιά μου.
Μόνη μου απόψε σου μιλώ
μόνη μες τα σκοτάδια
ψιθυριστά συλλαβιστά,
και σε γεμίζω χάδια.
Να ρχεσαι μάνα πιο συχνά
την αύρα σου να νοιώθω
την στοργική σου τη ματιά
έχω ανάγκη τόσο!
ΚαΤερίνη.
Αφιερωμένα
https://www.youtube.com/watch?v=ozQKO2r-4wg
https://www.youtube.com/watch?v=SjjKtIo4dyM
https://www.youtube.com/watch?v=sYCNnswglC8