Ο κυνηγός

Του Αθανασίου Γ. Τσαρμακλή*(1917-1998)

     1930. Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Λιλαίας είχαμε μαζευτεί αρκετοί απ' τα γύρω χωριά, Σουβάλα, Αγόριανη, Γλούνιστα, για την Αθήνα. Ξαφνικά γινήκαμε μάρτυρες μιας αερομαχίας...

Ένα γεράκι καταδίωκε με όλη την ταχύτητα, ευελιξία που διαθέτει, ένα μικρό πουλάκι, ένα κορυδαλλό. Πάνω απ' τα κεφάλια μας παιζόταν ένα δράμα που όλοι παρακολουθούσαμε σιωπηλοί με αγωνία. Μόλις το γεράκι πλησίαζε τον κορυδαλλό, έκανε αυτός ο μηδαμινός μικρός φτερωτός μια απότομη κάθοδο και γλύτωνε για μια στιγμή. Το γεράκι έκανε μια κατάπτωση και όρμησε πάλι. Έγιναν λίγα ζικ - ζακ και φαινόταν πια πως το τέλος πλησίαζε όταν προς γενική ανακούφιση, ο εκ των θεατών Γιώργος Τσαρμακλής (που και Τουρλωτός ονομαζόταν γιατί είχε βάδισμα αθλητικό και περήφανο) κυνηγός, πήρε με ταχύτητα το δίκαννο και εμφανίστηκε επί σκηνής. Και ενώ ο κορυδαλλός χωνόταν στο κατώφλι ενός οικίσκου, ακούστηκε ένας πυροβολισμός και ο διώκτης έπεσε κάτω νεκρός. Μας πλημμύρισε όλους μια χαρά. Σε λίγο ήρθε το τραίνο από το Μπράλο ενώ η ατμομηχανή του σκόρπιζε σύννεφα καπνού και αναχωρήσαμε για τον προορισμό μας.

            Σε μένα όμως, ηλικίας περίπου 13 χρόνων, το πράγμα έκανε βαθιά εντύπωση. Θαύμασα τον κυνηγό για την ταχύτητα ευθυβολίας και κυρίως γιατί έσωσε ένα μικρό πλάσμα της φύσης. Μέσα στην ψυχή μου, ψυχή ενός παιδιού, η υπόθεση πήρε διαστάσεις. Ο κυνηγός δεν είναι δολοφόνος, αλλά σωτήρας μικρών ζώων. Ο κυνηγός σκοτώνει λύκους, φίδια, γεράκια. Είναι ένας απλός άνθρωπος που ευεργετεί.

            Πέρασαν λίγα μόλις χρόνια, και καθώς βρισκόμουνα στην απάνω Σουβάλα, μου υπέδειξαν πως να πυροβολώ. Ήταν σε μια καρυδιά μια τζορβάκα. Τη σκόπευσα και την σκότωσα. Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά γιατί μπορούσα να γίνω κυνηγός. Δε λυπήθηκα καθόλου για το πουλάκι Έπαθα μέσα μου μια μεταμόρφωση.

            Την άλλη χρονιά άρχισα να κυνηγάω λαγούς. Πάνω απ' το Κεφαλόβρυσο ένας μικρός λαγός αιφνιδιάστηκε από μένα και στάθηκε ακίνητος. Του έριξα μια μπαταριά και έμεινε σέκος! Θρίαμβος. Οι ιπποτικοί κανόνες επιβάλλουν να μη σκοτώνεις θήραμα που κάθεται, να μη σκοτώνεις λαγούς τη νύχτα με το φως τον αυτοκινήτου κ.λ.π. Όλα έγιναν για να τα παραβώ. Κείνα όμως που πλήρωσαν την κυνηγετική μου μανία, ήταν εκείνα τα αθώα, τα πράα μαύρα πουλιά με το κίτρινο ράμφος. Τα κοτσύφια που όταν ξαφνιάζονται έχουν ένα τρομαγμένο κελάηδημα. «Έστηνα το καρτέρι μου κοντά στις σκαμνιές και μόλις τα έβλεπα, ανάμεσα απ’ το πυκνό φύλλωμα, τα εκτελούσα. Ακόμα και στους πολέμους αναζητούσα την ευκαιρία να κυνηγάω, με κίνδυνο της ζωής μου. Τα όμορφα αγριοπερίστερα πλήρωναν και αυτά το φόρο της μανίας μου.

            Πέρασαν χρόνια, γεγονότα. Ξεχύθηκα πάλι στα βουνά μας, κοντά στο Σκρά, στο Βέρμιο, Οίτη, Παρνασσό. Και κυνηγούσα πάλι, αλλά άρχισαν να μου αρέσουν πολύ οι φτέρες, η ανατολή τον ηλίου, το νεράκι που έτρεχε! Τι όμορφα είναι τα βουνά! Τ’ αγαπώ πολύ, τη θάλασσα όχι, δεν την έχω συνηθίσει. Τώρα άφηνα κανένα λαγό να φεύγει, χωρίς να τον πυροβολώ. Τον καμάρωνα να τρέχει και να χάνεται. Είχα πάντοτε το όπλο μου μαζί μου από συνήθεια ή για λόγους ασφαλείας, όταν πήγαινα στην ακροποταμιά στον Κηφισσό ή στους λόγγους του Παρνασσού. Σιγά - σιγά προς το τέλος της κυνηγετικής μου... καριέρας, είχα γίνει ένας ορειβάτης, ένας θαυμαστής αυτού του ονείρου, που λέγεται φύση. Βλέπω τώρα καμιά φορά στην τηλεόραση αυτά τα αποτρόπαια θεάματα όπου τα λιοντάρια κατασπαράσσουν τις αντιλόπες, τα αγριόσκυλα τα αγριογούρουνα, η λεοπάρδαλη τους αθώους μικρούς πιθήκους κ.ά. Και προσπαθώ να ενστερνιστώ το μήνυμα του οικολόγου πως πρέπει να αφήνουμε το ένα ζώο να τρώει το άλλο, για την επιβίωση των ειδών. Φρικαλέος νόμος. Σε μένα όμως ύστερα από μια ζωή γεμάτη αιματηρή κυνηγετική δράση και μεταστροφή και μια συναισθηματική ενατένιση τελικά, δεν απομένει πλέον παρά η αγάπη στα βουνά μας και στους συμπαθητικούς ένοικους τους.

    *Ο Αθανάσιος  Γ.  Τσαρμακλής  γεννήθηκε στην Πολύδροσο (Σουβάλα) Παρνασσίδος το έτος 1917                                                                                                                                          Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών & διετέλεσε επί σειρά ετών Δικηγόρος της Τραπέζης της Ελλάδος .                                                                                                                                      Νομάρχης  , Καρδίτσης  1963-1964, Ημαθίας  1964-1967 & Φθιώτιδος 1968-1973                      Υφυπουργός  Εσωτερικών 1973-1974                                                                            Υπηρέτησε ως Έφεδρος Αξιωματικός Πεζικού .                                                                              Έλαβε μέρος στους πολέμους 1940-1949 , τραυματίας στον πόλεμο του’40.                            Παρασημοφορήθηκε με Αργυρούν Σταυρόν Βασ. Τάγματος Γεωργίου  Α΄ μετά Ξιφών .                 Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας                                                                                                                      Μετάλλιον Εξαιρέτων Πράξεων                                                                                                 Αναμνηστικόν Μετάλλιον Πολέμου 1940-41.

    Επιμέλεια- Ανάρτηση: Αλέκος Ι. Βαλάσκας