Ο Γεροβοσκός

              Ποίημα του Ρουμελιώτη λογοτέχνη & ποιητή  Ζαχαρία Παπαντωνίου

                  

Πόσα χρόνια πέρασα /κι άσπρισα κι εγέρασα /πάνω στα ψηλώματα /βόσκοντας τα πρόβατα…

Τις κορφές επάτησα

και νυχτοπερπάτησα,

και σε δέντρα γέρικα

είδα κι είδα αγερικά!

              *

Σε ψηλές ανηφοριές

σα κοτσύφι εχύθηκα,

κι έπεσα σε ρεματιές

και αποκοιμήθηκα.

              *

Πάνω στη καπότα μου,

φορεσιά και στρώμα μου,

είδα ονείρατα γυρτός,

ξυπνητός και κοιμιστός.

              *

Σ’ αητοράχη εσκάλωσα

με το λύκο εμάλωσα

κι άναψα τρανές φωτιές,

σε τετράψηλες κορφές.

              *

Είδα τ' άστρι στο βουνό,

που το λένε αυγερινό

και στη καθαρή βραδιά

χόρτασα τη ξαστεριά.

             *

Μύρμηγκα δε ζήμιωσα

κι άνθρωπο δε θύμωσα.

             *

Πήρα τα μικρά τ' αρνιά,

σαν παιδιά στην αγκαλιά,

μια ζωήν επέρασα

κι ειπ’ ο θεός και γέρασα,

και το χιόνι το πολύ,

μου 'πεσε στη κεφαλή.

               *          

Άιντε προβατάκια μου,

περπατάτε, αρνάκια μου,

πάμετε σιγά σιγά

και μας πήρεν η βραδιά.