Γιορτή της Σημαίας σήμερα... & ο σύγχρονος Ήρωας & Εθνομάρτυς υπερασπιστής της...

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Ο ήρωας της σιωπής και της αξιοπρέπειας

~Αντί μνημόσυνου~

    Τέτοιες μέρες πριν 7 χρόνια, στις 28 Οκτωβρίου 2018, ανήμερα της Εθνικής Επετείου του «ΟΧΙ» ...

η Βόρειος Ήπειρος έγινε μάρτυρας ενός τραγικού γεγονότος που δεν μπορεί να σβήσει η λήθη. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, ένας άνθρωπος απλός στην ζωή του, σιδεράς στο επάγγελμα, αληθινός πατριώτης, όχι κάποιος τ-ράπερ ούτε κάποιος που σπάει βιτρίνες καταστημάτων για να εξασφαλίσει τα προς το ζην,σάρξ εκ της σαρκός μας με λίγα λόγια,δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τις αλβανικές αστυνομικές δυνάμεις. Δεν υπήρχε θόρυβος πολέμου, ούτε ένοπλες συγκρούσεις. Υπήρξε μόνο η ηρωική, αδιαπραγμάτευτη αφοσίωση ενός Έλληνα στην πατρίδα και στις αξίες του.

Από την επιστροφή του στους Βουλιαράτες το 2013, ο Κωνσταντίνος ζούσε για το χωριό του, ανακαινίζοντας το σχολείο, φροντίζοντας την κοινότητα, διδάσκοντας με το παράδειγμά του το μεγαλείο της ανιδιοτέλειας. Δαπάνησε όλο το υστέρημά του για να υψώσει την ελληνική σημαία, για να διατηρήσει ζωντανή την ιστορία και την ταυτότητα της Βορείου Ηπείρου, χωρίς καμία ανάγκη προβολής ή αναγνώρισης. Η εθνική του περηφάνια ήταν προσωπική, βαθιά, αδιαπραγμάτευτη.

Δυστυχώς όμως, η σιωπή γύρω από τον άδικο χαμό του ήταν ηχηρή. Ψευδείς κατηγορίες περί ένοπλων οργανώσεων και παράνομων δραστηριοτήτων επινοήθηκαν για να αλλοιώσουν την αλήθεια, ενώ η ελληνική Πολιτεία παρέμενε αδρανής. Οι γονείς του, απολύτως αξιοπρεπείς και σεμνοί, θρήνησαν το παιδί τους χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς θεατρικά σόου(όπως σε άλλες γνωστές περιπτώσεις), χωρίς την παρουσία της Πολιτείας ή των ΜΜΕ να αναγνωρίζει και να διατυμπανίζει τον πόνο τους. Στην απόλυτη μοναξιά τους, υπήρξαν η ζωντανή μαρτυρία της εγκατάλειψης και της λησμονιάς από εκείνους που όφειλαν να σταθούν δίπλα τους

Αντίστοιχα οι αλβανικές αρχές προσπάθησαν να αλλοιώσουν την αλήθεια, ισχυριζόμενοι ότι ο Κωνσταντίνος «αυτοκτόνησε». Η αποδοχή αυτής της εκδοχής από την ελληνική κυβέρνηση είναι σαν να τον δολοφόνησαν ακόμη μία φορά, σβήνοντας με την αδιαφορία τους την ηρωική του πράξη και προσθέτοντας νέα αδικία στην ήδη τραγική του μοίρα.

Η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα δεν ήταν μόνο μια απώλεια για την οικογένειά του. Ήταν μια πληγή για όλη την ελληνική κοινότητα της Βορείου Ηπείρου, μια κραυγή που φώναζε την αδιαφορία της Πολιτείας απέναντι στον Ελληνισμό που ζει πέρα από τα σύνορα. Η σιωπή των κυβερνώντων εκείνες τις ώρες ακούγεται ακόμη σήμερα, δυνατή όσο ποτέ, σαν ψήγμα άβολης αλήθειας,ότι οι ήρωες της καθημερινότητας, οι φρουροί της ιστορίας και της μνήμης, δεν είναι πάντα προστατευμένοι από εκείνους που ορκίζονται να τους υπερασπίζονται.

Η σιωπή αυτή αντιπαραβάλλεται εύλογα με την αδιάκοπη προβολή άλλων θυμάτων τα οποία έγιναν σύμβολα, υψώθηκαν αγάλματα, διοργανώθηκαν δημόσιες τελετές και η μνήμη τους αναδεικνύεται συνεχώς από τα ΜΜΕ. Απο την άλλη πλευρά ο Κωνσταντίνος, που έπεσε για την πατρίδα του και την ελληνική ταυτότητα, δεν είχε ούτε τα στοιχειώδη σημάδια αναγνώρισης που αξίζει ένας ήρωας.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έφυγε νωρίς, αλλά άφησε πίσω του την αθανασία της πράξης του. Η ηρωική του επιλογή να επιστρέψει στην πονεμένη πατρίδα, η ανιδιοτελής του αγάπη για το χωριό και η πίστη του στην ελληνική ταυτότητα μένουν για πάντα ζωντανά. Ας μείνει η μνήμη του φωτεινή, αταλάντευτη και αυστηρή υπενθύμιση για όλους ότι η αξιοπρέπεια, η πίστη στις αξίες και η αλήθεια υπερβαίνουν κάθε σιωπή και κάθε αδιαφορία!!

Πηγή: fb/Στυλ. Καβάζης

             Επιμέλεια Ανάρτησης: Αλέκος Ι. Βαλάσκας