Τέλλος Άγρας (17 Φεβρουαρίου 1880 - 7 Ιουνίου 1907)

                             

Σαράντος Αγαπηνός  Τέλλος Άγρας   Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας 17 Φεβρουαρίου 1880

Τέχοβο (Καρυδιά) Πέλλας 7 Ιουνίου 1907 Έλληνας στρατιωτικός και μία από τις ηρωικότερες φυσιογνωμίες του Μακεδονικού Αγώνα....

Το 1901 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και τοποθετήθηκε ως Υπολοχαγός στη φρουρά της Αθήνας. Λίγους μήνες αργότερα κατατάχθηκε εθελοντής στα στρατιωτικά σώματα που πολεμούσαν τους Βούλγαρους κομιτατζήδες στην οθωμανοκρατούμενη  Μακεδονία, επειδή πίστευε ότι η Ελληνική ψυχή της Μακεδονίας θα αφυπνιζόταν μόνο με τη στρατιωτική δράση.

   Πολέμησε κυρίως στην περιοχή του Βερμίου και τον Σεπτέμβριο του 1906 έγινε αρχηγός στρατιωτικού τμήματος. Σημαντική υπήρξε η συμβολή του στις σκληρές μάχες για την εκκαθάριση της βαλτώδους λίμνης των Γιαννιτσών, η οποία είχε καταστεί από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες οχυρό απροσπέλαστο.

Στις 14 Νοεμβρίου 1906 τραυματίσθηκε, όταν οι άνδρες του δέχθηκαν επίθεση από το απόσπασμα του κομιτατζή Αποστόλ Πετκόφ και μετέβη στη Θεσσαλονίκη για νοσηλεία. Επέστρεψε στις αρχές του 1907 στην περιοχή, αλλά η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε, καθώς προσβλήθηκε από ελονοσία.

Τότε, το κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα που έδρευε στην Αθήνα, διέταξε την αντικατάσταση του από τον Λοχαγό Νικόλαο Δουμπιώτη ο οποίος ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Καπετάν Αμύντας. Προτού αναχωρήσει από την περιοχή, ο Καπετάν Άγρας θέλησε να συναντηθεί με τους αρχηγούς των βουλγαρικών τμημάτων Κασάπσκι και Ζλάταν, με σκοπό είτε να τους εξαγοράσει, είτε να τους πείσει να στραφούν ενωμένοι Έλληνες και Βούλγαροι κατά των Τούρκων.

Παρά την αντίδραση των Ναουσαίων προκρίτων, δέχτηκε να συναντηθεί με τους δύο Βούλγαρους οπλαρχηγούς σε ουδέτερο έδαφος, συνοδευόμενος από ένα άνδρα της εμπιστοσύνης του, τον Αντώνη Μίγκα. Οι Βούλγαροι, παρά τις διαβεβαιώσεις τους, συνέλαβαν αμέσως τους δύο μαχητές και αφού τους διαπόμπευσαν επί μία εβδομάδα, περιφέροντας τους στα βουλγαρικά χωριά της περιοχής ως δήθεν αιχμαλώτους, τους απαγχόνισαν σε μία καρυδιά που βρισκόταν κοντά το χωριό Τέχοβο στις 7 Ιουνίου του 1907.

Ο θάνατος του Καπετάν Άγρα συντάραξε το Ελληνικό στοιχείο της περιοχής και η προδοσία των Βουλγάρων φανάτισε τους Έλληνες αντάρτες, με αποτέλεσμα ο Μακεδονικός Αγώνας να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση.

Καπετάνιε...

Εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι έδωσες τη ζωή σου για τη Μακεδονία μας. Εγκατέλειψες τη σιγουριά της Αθήνας και προτίμησες να πολεμήσεις στους Βάλτους των Γιαννιτσών πάντα πιστός στο καθήκον, αψηφώντας κινδύνους και ασθένειες.

Η συμβολή σου στον Μακεδονικό αγώνα ήταν τεράστια γι' αυτό και το όνομα σου γράφτηκε με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των ηρώων της νεότερης Ελληνικής ιστορίας.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν ξεχνώ!

Αθάνατος

Πηγή: fb/ Θεόδωρος Τζιβάρας