Διαβατάρικα…

Του +Λουκά Ι. Κούσουλα *

      Τον καιρό που ήταν απλό να ζητάει κανείς από την άνοιξη, ανάμεσα στα πολλά και διάφορα καλά της ο ποιητής ήθελε, πάνω απ’ όλα, αυτό:  “μια μικρή φωλιά χελιδονιών στο σπίτι ”!...

       Δεν ήταν, φαντάζομαι, τόσο δύσκολο το χατήρι του…

Για μία, και δύο και περισσότερες χελιδονοφωλιές σε μπαλκονάκια και παραθύρια ! Χελιδόνια ήμερα και πετροχελίδονα, δίκαια και πλούσια μοιρασμένα στα σπίτια του χωριού, όλα, χτίζανε τις φωλιές τους, αχ- και δε λέρωναν τα πατώματα, και δε μάζευαν ζωύφια, ενοχλητικά και ανθυγιεινά για τις προκομένες νοικοκυράδες!  Τ’ ακούτε σεις; Ενοχλητικά κι ανθυγιεινά τα χελιδονάκια !                                

     Τ’ ανοιξιάτικα πρωινά, σαν άρχιζαν, ξαφνικά, το κελάδημά τους, στον ουρανό και στα σύρματα, μακάρι και κολασμένος να ήσουν, αναγάλιαζε η καρδιά σου και γινόσουν πάλι παιδί.

    Που τέτοιες πολυτέλειες πια. Κάθε χρόνο όλο πιο λίγα, τριάντα ήδη χρόνια, δεν είναι μακριά, φοβάμαι, ο καιρός που θα λείψουν ολότελα απ’ τα ουράνια.

   Και τ’ άλλα ωδικά πουλιά; Τα θυμόμαστε άραγε καμιά φορά, μας έλειψαν λίγο, μνημονεύουμε τις ψυχές τους, εμείς που καρπωθήκαμε το χαμό τους;  Έχει κανένα νόημα να παραπονιέται κανένας; Γιατί να μας λείψουν δεινόσαυροι και μαμούθ, άγρια και ακατανόμαστα δέντρα, οι λύκοι, αύριο, ή οι αλεπούδες; Σε μουσεία μόνο παλαιοντολογίας είναι τα’ απομεινάρια τους, απολιθώματα, σκελετοί, χνάρια ενός κόσμου που ήταν κάποτε και πάει στο καλό του.    

   Κι’ αν χάθηκαν τα πουλιά, που είναι κρίμα, πάει όμως μαζί τους και η ελονοσία! Και ποιος τώρα δέχεται να ζημιωθεί στην αγροτική του παραγωγή καταργώντας τα εντομοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα του για χάρη των πουλιών! Αυτά, πώς να το κάνουμε δηλαδή; Είναι ξένες δουλειές. Της προστασίας, μάλλον, του περιβάλλοντος…

   Στο μεταξύ – για τους απληροφόρητους πατριώτες! – οι πελαργοί γύρισαν ξανά στη Σουβάλα! Συμμάζωξαν την ταλαιπωρημένη απ’ το χειμώνα φωλιά τους και ετοιμάζουν πυρετωδώς τη φετεινή τους φουρνιά.

   Κάθε τόσο, ενώ κουβεντιάζεις ή σουλατσάρεις ξένοιαστος στην πλατεία, ένας ίσκιος διανεύει κοντά ή πάνω σου: είναι τα ωραία σκαριά τους, που διπλαρώνουν τον άνεμο ανεβοκατεβαίνοντας απ’ το καμπαναριό τους στον κάμπο. Τις νύχτες, σαν ευδοκήσουν κάποτε και σταματήσουν τροχοφόρα και μουσικές, κροταλίζουν χαρούμενα την παρουσία τους – “βολή κατά ριπάς”, όπως λέει και ο Ματσόγιαννος …

   Θα είναι άραγε και του χρόνου εκεί; Είναι πολλά ακόμα τα καλοκαίρια τους, της Σουβάλας; 

Πηγή: Εφημερίδα “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ” του Συνδέσμου Πολυδροσιωτών Παρνασσού Αρ.Φύλ.1(17) Μάϊος 1977  Στήλη “τωρινά & περασμένα”. 

*Αφιερώματα του ιστολογίου μας στον ευπατρίδη καθηγητή, λογοτέχνη & ποιητή Λουκά Κούσουλα στους παρακάτω συνδέσμους:                                                                                      

https://lispolydrosou.blogspot.com/2015/07/blog-post_16.html

https://lispolydrosou.blogspot.com/2020/04/1929-2019_28.html 

Και τα “Διαβατάρικα πουλιά” στην δημοτική μας μουσική με την ωραιοτάτη ερμηνεία από τον αλησμόνητο συντοπίτη & φίλο Ανδρέα Τσαούση

                        Επιμέλεια Ανάρτησης : Αλέκος Ι. Βαλάσκας