Αλκυονίδες....

…Μία Θρυλική Ιστορία Αγάπης και Ελπίδας μέσα στο Καταχείμωνο

Ο μύθος των Αλκυονίδων είναι μια από τις πιο μαγευτικές και συγκινητικές ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας, γεμάτη πάθος και αγάπη...

Η ιστορία μας ξεκινά με την Αλκυόνη, την πανέμορφη κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων.

Ζούσε ευτυχισμένη με τον αγαπημένο της σύζυγο, τον Κύηκα, σε ένα παραδεισένιο παραθαλάσσιο μέρος.

Ωστόσο, η ευτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των θεών, δηλαδή, του Δία και της Ήρας.

Αυτή η υπερηφάνεια, όμως, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους θεούς του Ολύμπου, που αισθάνθηκαν ότι το ζευγάρι προσέβαλε τη θεϊκή τους θέση.

Αποφασισμένοι να τους διδάξουν ένα μάθημα, ο Δίας έριξε κεραυνό στο καράβι του Κύηκα, καταστρέφοντας την ευτυχία τους.

Η Αλκυόνη, βλέποντας τον αγαπημένο της να πνίγεται στη θάλασσα, δεν μπορούσε να αντέξει την απώλεια και αποφάσισε να ακολουθήσει τον σύζυγό της στην αιωνιότητα.

Έτσι όρμιξε κοντά του πηδώντας από τον πιο ψηλό βράχο, θυσιάζοντας τη ζωή της για την αγάπη της.

Οι θεοί, βλέποντας την τραγωδία που προκάλεσαν άλλαξαν γνώμη και με συμπόνια τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις αλκυόνες, ώστε να μπορούν να είναι μαζί για πάντα, πετώντας πάνω από την αγαπημένη τους θάλασσα.

Ως αλκυόνες, είχαν την ικανότητα να γεννούν τα αυγά τους ακόμα και μέσα στη σφοδρή κακοκαιρία του χειμώνα, παρότι η θάλασσα, γεμάτη οργή, συνέχιζε να καταστρέφει τα αυγά τους.

Βλέποντας την ατελείωτη θλίψη τους, ο Δίας αποφάσισε να παρέμβει (και εκεί) και να φέρει λίγες ημέρες καλοκαιρίας κάθε χρόνο, μέσα στον χειμώνα, δίνοντας έτσι στις αλκυόνες μια ευκαιρία να κλωσούν τα αυγά τους.

Και κάπως έτσι μέσα στο καταχείμωνο οι Αλκυονίδες μέρες μας γεμίζουν ανοιξιάτικη ζεστασιά, χαρίζοντας μας στιγμές αισιοδοξίας και ομορφιάς.

 

Πηγή: FB/Ειρήνη Καρύδη