Το ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου στη Σουβάλα & η ιστορία του...

                                                              Αναδημοσίευση, πρώτη δημ/ση 21 Μαϊου 2021

Η εκκλησία μας των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης που εορτάζει σήμερα έχει και αυτή, όπως άλλωστε & όλες οι εκκλησίες, τα εξωκλήσια, τα εικονοστάσια & ο κάθε λατρευτικός χώρος, τη δική της ιστορία αφού η ανέγερσή της προήλθε από το τάμα ενός απλού πιστού συγχωριανού μας τα δύσκολα χρόνια των πολέμων και συγκεκριμένα των χρόνων της Μικρασιατικής Εκστρατείας...

 Αλλά ας δούμε πως ακριβώς έχει η ιστορία της ανεγέρσεως αυτού του ωραίου εξωκλησιού του χωριού μας όπως καταγράφεται σε παλαιότερες δημοσιεύσεις της εφημερίδος  “Παρνασσός” και αναρτήσεις της ιστοσελίδας μας αλλά και από αναφορές τόσο παλαιότερων συγχωριανών μας όσο και σημερινών απογόνων των ανθρώπων που ανήγειραν το ναό.

 Η ιστορία λοιπόν του ναού είναι συνυφασμένη με την ιστορία ενός νέου του χωριού μας, που έλαβε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922), του Δήμου Γ. Σουραβλή.

Ο Δήμος Σουραβλής στον πόλεμο της Μικράς Ασίας και στη μάχη Σεβρή – Χεσάρ που έγινε το 1921, συνελήφθη αιχμάλωτος από τα Τουρκικά στρατεύματα και παρέμεινε κρατούμενος στις φυλακές της Τουρκίας για 18 μήνες.

Το διάστημα αυτό που έλειπε και ήταν αιχμάλωτος ο πατέρας του γέρο-  Γιώργος Σουραβλής, παλιός τσαγκάρης του χωριού που πέθανε το 1951, έταξε να κτίσει μια εκκλησία για να βοηθήσει ο Άγιος Κωνσταντίνος να απελευθερωθεί το παιδί του και να γυρίσει στην οικογένεια του.

Στην πλευρά του χάρτη της Τουρκίας μεταξύ της Σμύρνης & της Αλικαρνασσού βρίσκεται η παλαιά πόλη της Μ.Ασίας Ιουστινιανούπολη (Τουρκικά  Σεβρή – Χεσάρ ) όπου αιχμαλωτίσθηκε το 1921 ο συγχωριανός μας Δήμος Σουραβλής.

Πράγματι ο Δήμος Σουραβλής μετά από μια ανεκδιήγητη ταλαιπωρία και βασανιστήρια στις φυλακές Τάλας της Καισαρείας αμνηστεύτηκε και ξαναγύρισε στην πατρίδα. Ο πατέρας του πιστός στο τάμα του και με τη βοήθεια του απελευθερωθέντος γιού του Δήμου άρχισαν  το 1924 το χτίσιμο του σημερινού εξωκλησιού σε ιδιόκτητο οικόπεδο 1,5 περίπου στρέμματος. 

 Έκτισε τους τοίχους και φτάνοντας στην σκεπή σταμάτησε από έλλειψη χρημάτων. Και ενώ τον βασάνιζε η ιδέα εύρεσης τρόπου συνέχισης των εργασιών, είδε στον ύπνο του άγνωστο άνδρα (προφανώς άγιο), ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι θα βρεθούν άνθρωποι να τον βοηθήσουν.

 Ενθαρρυμένος από το γεγονός ο καθόλα σεβάσμιος γέρο – Σουραβλής, ξεκίνησε πάλι τις εργασίες για την ολοκλήρωση της εκκλησίας και προσφέρθηκαν οικειοθελώς βοηθούντες, χωρίς την υπόδειξη κανενός, οι τότε συγχωριανοί μας Κων/νος  Παπαργυρόπουλος ή Παπαθόδωρος, Κων/νος Βελέντζας και Γεώργιος Σκουρογιάννης.

 Με τη βοήθεια λοιπόν αυτών των συγχωριανών μας έγινε η σκεπή και τελικά η εκκλησία ολοκληρώθηκε περί το 1926.

 Τον ίδιο χρόνο ο γέρο – Σουραβλής αγόρασε την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου και λειτούργησε η εκκλησία για πρώτη φορά. Παράλληλα φύτεψε και τα κυπαρίσσια περιμετρικά στο οικόπεδο από τα οποία μερικά υπάρχουν έως σήμερα.

Έτσι στη μνήμη των ισαποστόλων, όπως τους ονόμασε η εκκλησία μας, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τελείται κάθε χρόνο στις 21 Μαΐου ανελλιπώς από το 1926 και εντεύθεν Θεία Λειτουργία στο γραφικό αυτό εξωκλήσι μας.

 Όμως, εφέτος με αυτή μας τη δημοσίευση, παράλληλα με την τιμή στη μνήμη των αγίων μας Κωνσταντίνου & Ελένης, κρίναμε σκόπιμο ως Λαογραφικός – Ιστορικός Σύλλογος, να αποτίνουμε και τον ελάχιστο φόρο τιμής, εν είδει Μνημοσύνου, στους κτήτορες και στους ανθρώπους που βοήθησαν στην ανέγερση αυτής της εκκλησίας, όχι με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο αλλά απλά αναφερόμενοι διεξοδικότερα σ’ αυτούς προκειμένου να τους θυμηθούν οι παλαιότεροι αλλά και να τους μάθουν οι νεότεροι από τους συγχωριανούς μας.

Ο Σουραβλής Δήμος τ. Γ. που έλαβε μέρος στον πόλεμο της Μικράς Ασίας είχε γεννηθεί το 1902, μετά την επιστροφή του από την εκστρατεία & την αιχμαλωσία νυμφεύθηκε την Σουβαλιώτισσα Παναγιωτίτσα Λ. Κολοκύθα και απέκτησε πέντε παιδιά. Τη Γιαννούλα, τη Δρόσω, τη Βασιλική, το Γιώργο & το Λουκά.

Η Γιαννούλα είχε παντρευτεί στην Τιθορέα, η Βασιλική στην Κεφαλλονιά, ο Γιώργος είχε πεθάνει νέος, ο Λουκάς που υπηρέτησε στην Ελληνική Χωροφυλακή, είναι απόστρατος σήμερα και ζει στην Αθήνα, ενώ η Δρόσω είναι η μόνη που παντρεύτηκε στο χωριό με τον Γιώργο Λ. Κατσαρό και έχουν παιδιά τον Λουκά & την Παρασκευή συζ. του Γιάννη Νουκάρη.                                                                              

Το σπίτι του Δήμου Σουραβλή ήταν αυτό που σήμερα αποτελεί και την κατοικία της οικογένειας Νουκάρη και είναι στον κεντρικό δρόμο του χωριού έναντι της οικίας του μακαρίτη Γ. Τράκα.

Ο Παπαργυρόπουλος ή Παπαθόδωρος Κων/νος είχε γεννηθεί το 1883, σύζυγός του ήταν η Ασήμω Βελλή και είχαν αποκτήσει τρείς θυγατέρες. Την Δήμητρα μετέπειτα σύζ. Ευσταθίου Ν. Ανάγνου, τη Βιολλέτα που πέθανε και την Γεωργία μετέπειτα σύζυγο Φώτη Σταματίου (του γνωστού & αγαπητού μας μακαρίτη υπεραιωνόβιου μπαρμπα –Φώτη) και μητέρα της Βιολλέτας.

 Ο Βελέντζας Κων/νος είχε γεννηθεί το 1884 και είχε κάνει δύο γάμους(ο πρώτος με τη Χαραλαμπούλα Κατοίκου & ο δεύτερος με τη Βαρβάρα Τζιβάρα) από τους οποίους απέκτησε τρία αγόρια, το Θόδωρο, το Γιώργο, το Θύμιο και πέντε θυγατέρες, τη Φανή συζ. Χρ. Κορτσέλη, την Αργυρή συζ. Παν. Πλατή, την Χαραλαμπούλα συζ. Λουκά Βέλλιου, την Τασούλα συζ. Γιάννη Μαρρέ & την Γαρέφω συζ. Αθ. Θάνου (Κατράπα).

 Ο Σκουρογιάννης Γεώργιος είχε γεννηθεί το 1898 σύζυγός του η Κρυστάλλω Αμπελουργού και είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Κώστα που νυμφεύθηκε στην Αθήνα & απέκτησε ένα παιδί, τον Γιώργο & τον Λουκά που είχε παντρευτεί την Λελούδα Ε. Ανάγνου και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Γιώργο, την Κρυσταλία & την Ευσταθία.

 Αφού τέλος, αναπέμψουμε τις ευχές μας προς τον Ύψιστον να συγχωράει τις ψυχές όλων των θανούντων εκ των παραπάνω αναγραφόμενων συγχωριανών μας, θέλουμε να ευχηθούμε και σε όλους τους εορτάζοντες & τις εορτάζουσες σήμερα Χρόνια Πολλά.

 

Παλαιότερες σχετικές δημοσιεύσεις:

https://lispolydrosou.blogspot.com/2014/05/blog-post_21.html

https://lispolydrosou.blogspot.com/2017/05/blog-post_21.html 

 https://lispolydrosou.blogspot.com/2020/05/blog-post_21.html#more

 

Πηγές:

-        Αρχείο Συλλόγου

-        Εφημερίδα “Παρνασσός”

-        Αρχείο Ιωαν. Αλ. Βαλάσκα

  

 

Επιμέλεια - Ανάρτηση   Αλέκος Ι. Βαλάσκας