Όμως θεωρήσαμε
χρέος μας η εφετινή μας αυτή επετειακή δημοσίευση να είναι ιδιαίτερα αφιερωμένη
σε συγκεκριμένες & άγνωστές μας μητέρες, τις Μητέρες
των μικρών παιδιών, των νεογέννητων & των βρεφών της Ουκρανίας .
Σταχυολογώντας
λοιπόν μέσα από το διαδίκτυο είτε κάποια δημοσιογραφικά κείμενα είτε κάποιες
αφηγήσεις – μαρτυρίες των ίδιων των Ουκρανών Μητέρων αλλά & κάποιες σχετικές
φωτογραφίες συνθέσαμε τη σημερινή μας δημοσίευση πιστεύοντας ότι έτσι αποδίδουμε
καλύτερα το νόημα της Γιορτής της Μητέρας
από το να δημοσιεύαμε ένα οποιοδήποτε άλλο κείμενο ή ποίημα.
Ευχόμαστε δε για μεν τις Ουκρανές μητέρες να σταματήσει γρήγορα αυτός ο
πόλεμος & να μπορέσουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ειρηνικά στις δε
μητέρες όλων των άλλων παιδιών του κόσμου να μη ζήσουν ποτέ το δράμα & τη
φρίκη των μητέρων της Ουκρανίας.
Ακολουθεί το αφιέρωμα μας
- - Γεννώντας σε ένα καταφύγιο στην Ουκρανία.
-
Η Viktoria περιγράφει πώς έγινε μαμά εν μέσω πολέμου.
«Ήταν τη δεύτερη μέρα του πολέμου. Ήμουν πολύ αγχωμένη – ακούγαμε εκρήξεις. Προσευχόμουν
να γνωρίσω τον γιο μου. Ξεκίνησα να καθαρίζω τα πάντα στο σπίτι,
προετοιμαζόμουν για το μωρό κι ακόμα κι όταν άρχισα να νιώθω τον πόνο, δεν
πίστευα ότι θα γεννούσα κατά τη διάρκεια του πολέμου»
«Εγώ κι ο σύζυγός μου, φοβόμασταν να οδηγήσουμε
ως το νοσοκομείο λόγω των εκρήξεων. Πρώτα έπρεπε να περιμένουμε 30 λεπτά σε μία
ουρά για βενζίνη. Μετά οδηγούσαμε στο
Κίεβο κι η πόλη ήταν άδεια. Ποτέ ως τώρα δεν είχα δει πιο άδεια
πόλη. Ακούσαμε τον ήχο από τις σειρήνες. Ήταν τρομακτικό, σαν μία ταινία, αλλά
προσπαθούσα να μείνω θετική».
…………………………………………………………….........
«Ο γιατρός είπε ότι έπρεπε να πάμε στο καταφύγιο. Επικρατούσε πανικός και οι άνθρωποι βιάζονταν να βρεθούν εκεί. Δεν
μπορούσα καν να βάλω το παντελόνι μου γιατί πονούσα. Όταν μπήκαμε στο καταφύγιο πάθαμε σοκ. Ήταν
χτισμένο την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και δεν είχε συντηρηθεί έκτοτε. Ήταν
σε κατάσταση σήψης, παγωμένο και πολύ υγρό»
«Ο γιατρός μου με κοίταξε και μου είπε “OK, θα το
κάνουμε εδώ, είναι πολύ επικίνδυνο να περιμένουμε”. Εκείνη τη στιγμή δεν φοβήθηκα. Εμπιστεύτηκα
τον γιατρό μου και το μόνο πράγμα στο μυαλό μου ήταν το να κρατήσω τον γιο μου
και να τελειώσει ο πόνος»
«Ήμουν τόσο χαρούμενη όταν είδα τον γιο
μου, τον Fedor. Με τα μαύρα του μαλλιά έμοιαζε με μικρογραφία του συζύγου μου,
που έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Όταν τον κράτησα ήταν
πολύ ζεστός. Απλά ένιωσα, αγάπη και αγνή ευτυχία κι
όλα αυτά τα μυστικιστικά συναισθήματα»
«Είσαι τυχερός, είσαι μοναδικός, γεννήθηκες
στην Ουκρανία, είσαι ένας νέος
Ουκρανός»
«Ελπίζω ο γιος μου να βιώσει αυτόν τον
πόλεμο μόνο μέσα από ιστορίες. Να μη νιώσει ποτέ μα ποτέ πώς είναι στην
πραγματική ζωή. Δεν θέλω να ξέρει τον
πραγματικό πόλεμο. Παρά τον πόλεμο, ο Fedor έφερε τόση αγάπη,
ευτυχία και καλοσύνη στο σπίτι μας. Τον φροντίζουμε και μας κάνει χαρούμενους. Ελπίζω και προσεύχομαι για την ειρήνη. Είναι
ένας νέος Ουκρανός θα έπρεπε να μεγαλώσει σε μία νέα Ουκρανία».
-
- Γυναίκες που γίνονται μητέρες εν μέσω πολέμου στην
Ουκρανία
Στιγμιότυπο από
τοκετό στην Μαριούπολη. 
Μία γυναίκα κρατά το
νεογέννητο παιδί της στο υπόγειο μαιευτηρίου στο Κίεβο. 
- Ουκρανές Μητέρες γράφουν τα στοιχεία των παιδιών στην πλάτη τους για να βρεθούν συγγενείς, αν σκοτωθούν εκείνες.
- Ουκρανές Μητέρες με τα παιδιά τους στο δρόμο της προσφυγιάς
ΠΗΓΕΣ: ladylike.gr/ , ethnos.gr.
Επιμέλεια- Ανάρτηση: Αλέκος Ι. Βαλάσκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
"Επιτρέπεται η υποβολή σχολίων σχετικών, βέβαια, με το θέμα της κάθε ανάρτησης. Η ελεύθερη έκφραση γνώμης και καλόπιστης κριτικής για τα θέματα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, κάθε σχόλιο υβριστικού, προσβλητικού & κακόβουλου περιεχομένου και μάλιστα ανώνυμο θα διαγράφεται."