Τιμητική Εκδήλωση στο δάσκαλο Γιώργο Ε. Ανάγνου ...

 …από το Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Πολυδρόσου.

      Με τα λόγια που χρησιμοποίησε για τους δασκάλους σε κάποιο σχόλιό του σε άλλη ανάρτηση του ιστολογίου μας ο φίλος Τάκης Ευθυμίου, απόμαχος και αυτός της εκπαίδευσης, συνταξιούχος δάσκαλος, θέλουμε να ξεκινήσουμε τη δημοσίευσή μας και εμείς σήμερα παρουσιάζοντας το ρεπορτάζ από την τιμητική εκδήλωση που πραγματοποίησε προχθές Κυριακή ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου μας για να τιμήσει τον τέως Διευθυντή του κ. Γεώργιο Ανάγνου...

      Γράφει λοιπόν ο Τάκης Ευθυμίου:

“ Ο τίτλος του «δασκάλου» αποχτιέται δύσκολα, παραμένει όμως ισόβιος. Η Σουβάλα είχε την τύχη ανέκαθεν να βγάζει σπουδαίους «δασκάλους-λόγιους» που διέγραψαν φωτεινή πορεία στο Ελληνικό στερέωμα. Και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιοι φωτισμένοι άνθρωποι που μπορούν να φέρουν επάξια τον τίτλο του δασκάλου”.                                   

   Και συνεχίζοντας εμείς τη ρήση αυτή του φίλου Τάκη, θα προσθέταμε, αναφερόμενοι στο δικό μας τιμηθέντα δάσκαλο:

“Ένας από αυτούς (τους φωτισμένους ανθρώπους), που θεωρούμε ότι επάξια & ισόβια μπορεί να φέρει τον τίτλο “δάσκαλος” είναι και ο συγχωριανός μας, απόμαχος πιά της εκπαίδευσης, μέλος του Συλλόγου μας & φίλος Γιώργος Ευστ. Ανάγνου ”.  

     Ας δούμε όμως παρακάτω το ρεπορτάζ της σεμνής & λιτής μεν, πλην μεγίστης σημασίας, για τα μηνύματα που εξέπεμψε σε μαθητές, δασκάλους, γονείς & κοινωνία, η τιμητική αυτή εκδήλωση στο δάσκαλο κ. Γιώργο Ανάγνο, όπως το παρουσίασε το ιστολόγιο polydrososparnassou.blogspot απ’ όπου και το δανειστήκαμε.

    Τιμήθηκε ο Γιώργος Ευστ. Ανάγνου - Τελετή αποφοίτησης μαθητών (ΦΩΤΟ + ΒΙΝΤΕΟ)

 Την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021 ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων Πολυδρόσου τίμησε τον επί χρόνια διευθυντή του Δημοτικού μας σχολείου κύριο Γεώργιο Ανάγνου για την πολύτιμη προσφορά του στο σχολείο μας.....

  “Ενας δάσκαλος δίνει το χέρι, ανοίγει το μυαλό, ζεσταίνει την καρδιά” αυτό ήταν το μήνυμα που ήταν χαραγμένο στην αναμνηστική πλακέτα. Αυτό το μήνυμα είναι χαραγμένο και στο μυαλό όλων όσοι βρέθηκαν σήμερα στην τιμητική εκδήλωση και άκουσαν τα συγκινητικά του λόγια. Λόγια αγάπης για τους τυχερούς που υπήρξαν μαθητές του…

Την τιμητική τους όμως είχαν και οι απόφοιτοι του Δημοτικού μας σχολείου των τάξεων 2019- 2020 και 2020-2021 που παρέλαβαν αναμνηστικές πλακέτες για να θυμούνται τα όμορφα και ανέμελα χρόνια της φοίτησης τους στο δημοτικό σχολείο. Μαζί με την αναμνηστική πλακέτα σε κάθε παιδί δόθηκε και ένα βραχιόλι με χαραγμένη την ημερομηνία της επανένωσης της τάξης 20 χρόνια μετά!

Στη συνέχεια ο σύλλογος μας, απένειμε μια αναμνηστική πλακέτα στον πρόεδρο του αθλητικού και πολιτιστικού συλλόγου Αστέρα Νέας Μάκρης – Μαραθώνα, Θεμιστοκλή Μητρόπουλο για την ευγενική χορηγία του σε αθλητικό εξοπλισμό για το δημοτικό μας σχολείο και σε βιβλία για το νηπιαγωγείο μας.

Η εκδήλωση έκλεισε με την φωτογράφιση των παιδιών στον ειδικό φωτογραφικό θάλαμο αποφοίτησης!

“Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις” γράφει η πλακέτα των αποφοίτων του 2020 και “Όλα μας τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αν έχουμε το θάρρος να τα ακολουθήσουμε” είναι το μήνυμα στην πλακέτα των αποφοίτων του 2021 λόγια του Leo Buscaglia και του Walt Disney αντίστοιχα, που ευχόμαστε τα παιδιά αυτά να τα κάνουν πράξη.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η πρόεδρος του χωριού Έφη Τοπάλη, η πρόεδρος του συλλόγου γυναικών Ανδριάνα Λάζου, η πρώην πρόεδρος του συλλόγου γυναικών Αλεξάνδρα Παπαθανασιου, ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του αθλητικού συλλόγου Διαγόρα Δημήτρης Κατοίκος, η πρώην αντιδήμαρχος Μαίρη Ανδρεοπούλου και οι δάσκαλοι του χωριού μας Αθανασία Σπαθιά, Αγγελική Μπακολουκά, Μαρία Χριστολουκά και Χρήστος Κόκορης.

Για το Δ.Σ. του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Πολυδρόσου

Μήνα Μητροπούλου

Το αποχαιρετιστήριο του συνταξιούχου πλέον Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Πολυδρόσου Γιώργου Ανάγνου :

 ΄΄Τέτοιες ημέρες τον Σεπτέμβριο του 1964, έκανα δειλά – δειλά τα πρώτα μου βήματα, στο Δημοτικό Σχολείο Πολυδρόσου.

Είχα την ευλογία να έχω εξαιρετικούς δασκάλους και υπέροχους ανθρώπους, την Αγγελική Μπακαστάμου – Τσαρμακλή, την Ανθή Βελέντζα, τη Θεοδώρα Καρύδα, τον Θεόδωρο Μαράζα, τον Αθανάσιο Σβίγκο και τον Δημήτριο Σούλιο. Εποχές δύσκολες αλλά με γλυκιές αναμνήσεις. Θα βρίσκονται πάντα σε ένα κομμάτι της καρδιάς μου.

Τα χρόνια πέρασαν, έγινα κι εγώ δάσκαλος, υπηρετώντας διάφορα σχολεία. Τον Αύγουστο του 2011 τοποθετήθηκα Διευθυντής στο σχολείο από όπου ξεκίνησα τα σχολικά μου χρόνια, στο Δημοτικό Σχολείο Πολυδρόσου.

Όλα αυτά τα χρόνια με τους εκπαιδευτικούς, μόνιμους, αναπληρωτές και ειδικοτήτων ανέπτυξα άριστες σχέσεις. Κάθε πρωί με το γέλιο τους, έρχονταν, να προσφέρουν γνώσεις και αγάπη στα παιδιά σας. Το μικρό μας γραφείο ήταν κυψέλη ιδεών, συναισθημάτων, μοιραζόμασταν τις χαρές μας και τις λύπες μας, μα πάνω απ’ όλα ήταν οι μικροί μαθητές μας. Με όλες μας τις δυνάμεις προσπαθήσαμε να διδάξουμε, να καθοδηγήσουμε, να διαπλάσουμε τις παιδικές ψυχές.

Αγωνιστήκαμε να δώσουμε εφόδια, που θα είναι οι αυριανές ευκαιρίες τους για κοινωνική πρόοδο και επιτυχία. Και αυτό αφορούσε όλα τα παιδιά, χωρίς κοινωνικές, οικονομικές, μορφωτικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές διακρίσεις και ανισότητες. Προσπαθήσαμε να ενδυναμώσουμε την κοινωνική συνείδηση με βάση τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, τον σεβασμό και αναγνώριση των άλλων. Με γνώση και υπερηφάνεια για την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Μιλούσαμε για τα ιδανικά της δημοκρατίας, της ειρήνης, την αγάπη για το περιβάλλον, τον ρατσισμό και την ιδιαιτερότητα.

Συνεργαστήκαμε άριστα με τους εκάστοτε αντιδημάρχους, προέδρους, τοπικούς συμβούλους που πάντα ήταν κοντά μας, προσπαθώντας να λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα του σχολείου μας. Συνεργάστηκαν και πρόσφεραν στο σχολείο μας : ο Σύλλογος Γυναικών, ο Λαογραφικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Νέων και ο Αθλητικός Σύλλογος καθώς και αρκετοί ιδιώτες συγχωριανοί μας. Με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, όλα αυτά τα χρόνια βρεθήκαμε στην ίδια γραμμή, τρέξαμε από κοινού ως συναγωνιστές, σε έναν αγώνα που αφορούσε τα ίδια μας τα παιδιά. Η συνεργασία μας βασίστηκε στον αμοιβαίο σεβασμό, την αλληλοκατανόηση, την υπευθυνότητα, τη γόνιμη ανταλλαγή και σύνθεση απόψεων, μα πάνω απ’ όλα στο κοινό μας όραμα και την αγάπη για τους μαθητές μας.

Μετά από 37 χρόνια υπηρεσίας, στις 31 Αυγούστου του 2020,ήρθε η ημέρα της συνταξιοδότησης. Ημέρα βασανιστική, στενάχωρη. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γεύτηκε «το νέκταρ, της υπέροχης σχέσης δασκάλου-μαθητή». Θα θυμάμαι πάντα τις καλημέρες των μαθητών μου που φώτιζαν τα πρωινά μου, τις στιγμές που με κοιτούσαν με τα λαμπερά τους ματάκια, τις ζεστές αγκαλιές τους που γέμιζαν την καρδιά μου με λουλούδια, τα δυνατά τους γέλια που έφερναν τη μυρωδάτη άνοιξη μες στον χειμώνα της καθημερινότητας.

Παιδιά μου, σας ευχαριστώ ολόψυχα που με συντροφεύατε όλα αυτά τα χρόνια.

Σας ευχαριστώ.΄΄

 

Ακολουθεί Φωτορεπορτάζ

  

Επιμέλεια- Ανάρτηση: Αλέκος Ι. Βαλάσκας