ΤΟ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ ΣΟΥΒΑΛΑΣ – ΑΡΑΧΩΒΑΣ - Γράφει ο Γιώργος Δρίβας

 

   ΤΟ ΜΠΡΟΥΣΚΟ       

Προπολεμικά αλλά και μετά τον πόλεμο του ’40, οι πάνω Σουβαλιώτες, πουλούσαν τα προϊόντα τους στην Αράχωβα ή το συνηθέστερο τα αντάλλασσαν  με κρασί ή λάδι, ή ό,τι άλλο είχαν ανάγκη.  Το δρομολόγιο ήταν με τα  ‘ζα’ φορτωμένα, Απάνω Σουβάλα – Ζέλη –  Μέσα Καρκαβέλι – Βρωμοπήγαδο – Λιβάδια Αράχωβας και τελικά Αράχωβα.  Η Αράχωβα βέβαια τότε δεν είχε καμμία σχέση με τη σημερινή, ήταν ένα απλό μικρό χωριό, που στην περιορισμένη της αγροτική περιοχή καλλιεργούσε κυρίως ελιές κι αμπέλια.                  Διάφορες ιστορίες έχω ακούσει από τους  ‘’ πρωταγωνιστές – πραματευτές ‘’, μία απ’ αυτές είναι η εξής:  μου έλεγε ο μπάρμπα Στάθης, ότι κάποτε που  πήγαινε στην Αράχωβα να πουλήσει  φασόλια, φιρίκια, αδράχτια κτλ, βρέθηκε να συνταξιδεύει  με την κυρά Ουρανία. Είχε κι αυτή την ανάλογη πραμάτεια, είχαν κι οι δυο τα μουλάρια τους. Στο δρόμο όμως, δεν μιλιόντουσαν γιατί είχαν για κάποιο λόγο παρεξηγηθεί. Στο γυρισμό όμως, φέρνοντας λάδι και μπρούσκο κρασί, καβάλα στα μουλάρια τους, τους έτρωγε η περιέργεια, τίνος να ήταν το καλύτερο κρασί.  Από ποιόν το πήρες το κρασί; ρωτάει ο Στάθης την Ουρανία.  Απ’ τον Ανδρέου, απαντάει αυτή.  Α… θα είναι καλό, λέει αυτός, μου δίνεις λιγάκι να βρέξω τη γλώσσα μου γιατί έχω μεγάλη δίψα;    Να σου δώσω, λέει αυτή, λιγάκι αλλά θα μου δώσεις κι εσύ μετά, γιατί έμαθα ότι αγόρασες καλό κρασί.     Έτσι λοιπόν ξεπέζεψαν και δοκιμάζοντας ο ένας το κρασί του άλλου και ξαναδοκιμάζοντας, λύσανε βέβαια τη μεταξύ τους παρεξήγηση αλλά μέθυσαν. Προσπαθούσαν να ξανακαβαλικέψουν τα μουλάρια, πέφτοντας και γελώντας από την άλλη μεριά…  Κάποια ώρα το βραδάκι, έφτασαν στην Απάνω Σουβάλα, αφού είχαν γίνει ‘’δαυλί’’ και οι νταμιτζάνες είχαν φτάσει στη μέση…!

2          ΤΟ ΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ

Άλλος ένας Σουβαλιώτης, ο Θανάσης, μούλεγε  και την εξής ιστορία: ήταν να πάει κι αυτός για ‘’εμπόριο’’ στην Αράχωβα, και λέει στη γυναίκα του: μαζί με τα σφοντύλια και τα αδράχτια, δε βάζεις μέσα σ’ ένα ταγάρι και τη γατούλα να την πουλήσω;  Το ντίπ  το λιγότερο, ένα κιλό λάδι θα ‘’βγάλουμε’’ απ’ τη γατσοπούλα… Πάει λοιπόν στην Αράχωβα, πούλησε ότι είχε και πούλησε και τη γάτα για ένα κιλό λάδι.   Έλα όμως που η γάτα έβλεπε το δρόμο  ( ως γνωστόν τα ζώα έχουν μεγάλη ικανότητα προσανατολισμού) και  σε δυο τρείς μέρες  γύρισε στη Απάνω Σουβάλα στο σπίτι του Θανάση.

---Γυναίκα, βγες να δεις, η γατσοπούλα γύρισε πίσω απ’ την Αράχωβα…       Την άλλη βδομάδα,  της κάνει άλλο ένα πούλημα της γάτας. Πάλι η γάτα πίσω… Τελικά ύστερα από τέσσερα πέντε πουλήματα, η γάτα χάθηκε…, είχε όμως βγάλει καλό μεροκάματο και όπως έλεγε ο Θανάσης, ‘’ήταν καλή η μακαρίτισσα’’ !