Εκοιμήθη χθες σε ηλικία 72 ετών ο πάτερ της καρδιάς μας Βασίλειος Κεφαλάς.

                                    

Γεννημένος τον Ιούνιο του 1948 στην Αγ.Τριάδα Λιβαδειάς (Στεβενίκο η αρβανίτικη ονομασία). Γονείς του ο Παναγιώτης Κεφαλάς και η Παναγιώτα Κεφαλά. Από μικρός είχε δείξει την έφεση του προς τον εκκλησιαστικό βίο,μιας και όπως έλεγαν οι γείτονες, του άρεσε να βάζει πέτρες αντί κάρβουνου και λιβανιού σε ένα μικρό τενεκεδάκι και με τρία σύρματα να δημιουργεί ένα μικρό αντίγραφο θυμιατού και να «λιβανίζει» τους γύρω του.

---

Καλός μαθητής και επιμελής κατάφερε έστω και επιλαχών να μπει στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, που εγκατέλειψε μετά τον πρώτο χρόνο λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Μετά δούλεψε στο εργοστάσιο της αλουμίνας (ΠΕΣΙΝΕ). Παράλληλα τελείωσε την ιερατική σχολή στη Θήβα από όπου και προτεινόμενος από τον νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο στον τότε επίσκοπο Αμφίσσης Xρυσόστομο χειροτονήθηκε διάκος μαζί του.

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 (68-69) παντρεύεται με την Καλλιόπη Λινάρδου στην Άμφισσα όπου και το 1970 αποκτούν το πρώτο τους παιδί την Παναγιώτα.

Από το 1970 έως το 1974 διαμένουν στην Άμφισσα σε πραγματικά πολύ φτωχές συνθήκες. Παρ’ όλα αυτά ο πάτερ- Βασίλειος (διάκος ακόμη) εύθυμος άνθρωπος δεν το βάζει κάτω. Με τον πρώτο του μισθό πήγε και αγόρασε ένα ράδιο-πικ-απ για να ακούει τα ερτζιανά και τα 45άρια που είχε κληρονομιά από τον πατέρα του. Ένας καλός λόγος για να έρθει σε προστριβή με την παπαδιά του.

Το 1974 διορίζετε από τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Αμφίσσης Σεραφείμ στην Πολύδροσο ως ιερέας της ενορίας, και το Φεβρουάριο του 1975 αποκτά και το δεύτερο παιδί του το Νεκτάριο.

Από τότε και για 36 συναπτά έτη διακόνησε την Εκκλησία μας μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2010.

Από νωρίς έδειξε τα ξεχωριστά του προσόντα, τον ακούραστο ζήλο του αλλά και την ικανότητα του πέρα από τα στενά ιερατικά του καθήκοντα, ήταν ενωτικός, φιλικός και οικείος στον καθένα από μας.

Επιβλητικός και μελωδικός στην κυριακάτικη λειτουργία, στις μεγάλες εορτές της εκκλησίας μας, καθώς σε κάθε θρησκευτική τελετή.

Απλοϊκός ο παπαΒασίλης, και προσιτός σε όλους αλλά και παράλληλα τολμηρός και μπροστάρης στην αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων, δεκτικός σε κάθε ατομικό ζήτημα που όλοι λίγο ή πολύ κάποια στιγμή του εμπιστευτήκαμε. Ήταν εν ολίγοις ο δικός μας άνθρωπος.

 Σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου στον τόπο μας.

Ευχαριστούμε το Νεκτάριο Κεφαλά για τις πληροφορίες που μας παρείχε

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

 ΑΠΟ ΑΡΧΕΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ