ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΛΙΣ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ

Θα τα πούμε στο παζάρ....

Τα παλιότερα χρόνια το παζάρι γινότανε στό πίσω μέρος τού μοναστηριού, γιατί από 'κεί ήταν τότε η είσοδος του στίς 8 Σεπτεμβρίου τότε δηλαδή πού γιορτάζει το μοναστήρι μας. Στίς γιορτές τού μοναστηριού μαζευότανε πολύς κόσμος πού έφτανε καί τίς τέσσερις χιλιάδες το 1929. Οι έμποροι είχαν τίς παράγκες τους, οι κτηνοτρόφοι τα ζώα τους καί τα τυριά τους, ενώ τα ψητά καί οι κομπανίες είχαν τήν τιμητική τους. Μετά το σούροπο όμως τα πράγματα δυσκόλευαν τόσο στόν ύπνο, όσο καί στήν φύλαξη τών εμπορευμάτων - ζωντανών. Αποφασίσθηκε λοιπόν το 1900 το παζάρι να μεταφερθεί στό Δαδί.  Ετσι έχουμε καί επίσημα τό Βασιλικό Διάταγμα τής 12ης Ιανουαρίου 1901 πού ορίζει τα πράγματα τής εμπορικής πανηγύρεως.

Το παζάρι άρχιζε στίς 8 Σεπτεμβρίου και τελείωνε στίς 10 Σεπτεμβρίου με το παλιό ημερολόγιο.  Με το νέο ημερολόγιο άρχιζε στις 21 Σεπτεμβρίου όπως φαίνεται από την διαφήμιση τού 1929. Μόλις άρχισε το παζάρι οι μαγαζάτορες έβγαζαν κάποια είδη στο πεζοδρόμιο τους, έξω δηλαδή από το μαγαζί τους,  ενώ άρχισαν να έρχονται και οι καθ΄αυτού παζαριώτες από άλλα μέρη. 

Από τήν εφημερίδα ΣΚΡΙΠ τού 1908.

Αργότερα πού άρχισαν να γίνονται και στην γύρω περιοχή παζάρια η ημερομηνία ξανάλλαξε για τις 18 Σεπτεμβρίου. Στήν αρχή το παζάρι γινότανε " στόν βάτο"  δηλαδή στόν αδιαμόρφωτο χώρο τής κάτω πλατείας πού σήμερα είναι η αποκάτω μεριά τού δρόμου σε σχήμα " ένα γύρα". Επάνω στόν δρόμο άρχισε να γίνεται πολύ αργότερα στήν δεκαετία τού 1960 επί δημαρχίας Δημητρίου Κοτσάνη. Οι έμποροι πού έρχονταν από Αθήνα, Λάρισα, Λιβαδειά, Λαμία και  φέρνανε τα χειμωνιάτικα εφόδια των Δαδιωτών καί των κατοίκων των γύρω χωριών, ενώ μαζί με το παζάρι γινότανε και η αγορά - ανταλλαγή αλόγων, μουλαριών και γαϊδάρων. Μέσα στό παζάρι γινότανε καί η πώληση τών τυριών τών τσοπάνηδων γιατί τότε κατέβαιναν καί αυτοί από τόν Παρνασσό. Λίγα μεροκάματα για μάζεμα τού βαμπακιού από ανάργυρες οικογένειες πριν το παζάρι ήταν τα λιγοστά λεφτά για την αγορά των αναγκαίων. Το παζάρι ήταν και κοσμικό γεγονός για το Δαδί και λαχειοφόροι αγορές γινόντουσαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ αρραβώνες και λογοδοσήματα είχαν την τιμητική τους. Πέρα από τα παραπάνω δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άμα γινότανε καμιά μικροδουλειά τον προηγούμενο χρόνο λέγανε οι καλοπληρωτές " άντε θα σε κεράσω μια μπύρα στο παζάρ". Τελευταία δεν θα πρέπει να μην αναφέρουμε ότι πολλές ταβέρνες στηνόντουσαν για το παζάρι με ψητές προβατίνες πού κάθε Δαδιώτης έπαιρνε και για το σπίτι του, πέρα από την κατανάλωσή τους κάθε βράδυ στις κομπανίες των γύρω καφενείων. Αντε καί θα τα πούμε στό παζάρ

ΠΗΓΗ:http://dadi-amfikleia.blogspot.gr/2014/09/blog-post_11.html?