Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΗ

AΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:  Μια Σουβαλιώτισσα θυμάται
αφηγείται η Άννα Α.Δεληγιάννη

Άννα Α. Δεληγιάννη

Την πρωτομαγιά μικρές ομάδες από πέντε νέες κοπέλες «παίζανε» το Μάη. Φορούσαν κλαρωτές ρόμπες και μαντήλες και κρατούσαν με τα δυό τους χέρια ένα κουδουνάκι σκεπασμένο με φύλλα καρυδιάς και λουλούδια. 
Μια από τις κοπέλες ήταν ο «Μάης». Φορούσε επίσης ρόμπα κλαρωτή, μια μαντήλα έκρυβε το πρόσωπο της και πάνω από την μαντήλα είχε ένα στεφάνι με λουλούδια.

Σχημάτιζαν κύκλο οι τέσσερις κοπέλες, χτυπούσαν τα κουδουνάκια, τραγουδούσαν, και ο «Μάης»  στη μέση χόρευε:

«Χόρεψε Μάη μ΄ χόρεψε κι Απρίλη λουλουδάτε,
σ΄ αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει,
να ζήσει σαν τη Λιάκουρα, ν΄ ασπρίσει σαν το χιόνι
να κάμει γιούς αρματολούς και γιούς καπεταναίους»,

τραγουδούσαν οι κοπέλες και  συνεχίζανε με άλλα στιχάκια, ανάλογα με το σπίτι, αν είχε παιδί ξενιτεμένο ή ανύπαντρο ή γιό και θυγατέρα κλπ.

Με πολλή χαρά τις δεχόντουσαν οι νοικοκυραίοι και τις φίλευαν όχι μόνο με λεφτά αλλά και με προϊόντα, όπως αυγά, καρύδια, καλαμπόκι κλπ.

Τα κουδουνάκια και οι δροσερές φωνές των κοριτσιών αντηχούσαν χαρούμενα στις γειτονιές.

Τα πόδια του ο «Μάης», που χόρευε συνέχεια, δεν τα «όριζε» προς το τέλος της διαδρομής.

Ένας παλιός «Μάης», θυμήθηκε ότι μια φορά την κατάβρεξαν σ΄ένα αυλάκι με νερό. Δεν είχε βρέξει αρκετά εκείνη την άνοιξη και οι παλιοί πίστευαν ότι το κατάβρεγμα του «Μάη» θα ΄φερνε βροχή. Ως εκ θαύματος, την άλλη μέρα άνοιξαν οι ουρανοί.

Μερικά χαρακτηριστικά στιχάκια:

Σε σπίτι με θυγατέρα:
 – Κυρά μ΄ τη θυγατέρα σου, κυρά μ΄ τη μοναχή σου
    Στα χάδια χάδια τη βαστάς και στα ψηλά παλάτια
    Και στα χρυσά παπλώματα τη βάζεις και κοιμάται.
– Εδώ έχουμε μια λυγερή που την παντρολογάμε,
   τη δίνουμε στο βασιλιά, τη δίνουμε στο ρήγα
   Δε θέλω γω το βασιλιά, δε θέλω γω το ρήγα,
   θέλω το παπαδόπουλο που ΄ναι το ριζικό μου.
– Μαρή το παπαδόπουλο πολλά προικιά γυρεύει,
   γυρεύει σπίτια δίπατα κι αυλές μαρμαρωμένες,
   γυρεύει στάρια αθέριστα μ΄ όλους τους θεριστάδες,
   γυρεύει αμπέλια ατρύγητα μ΄ όλους τους τρυγητάδες,
   γυρεύει κι άλογο καλό, καλό κι αρματωμένο,
   να περπατάει να χαίρεται στους κάμπους καβαλάρης.
   Κι αν τα γυρεύει δώστε τα καλός είν΄ κι ας τα πάρει.

 Σε σπίτι με κοπάδι:
Εδώ σε τούτα τα μαντριά τα καγκελοπλεγμένα,
εδώ βελάζουν πρόβατα, εδώ βελάζουν γίδια,
βελάζουν κι αρνοκάτσικα στου κάμπου τα χορτάρια.

Σε σπίτι με γιό και  θυγατέρα:
Καλότυχη κυρά, με γιό και θυγατέρα
ο γιός πάει στα γράμματα κι η κόρη στα στολίδια,
γυρίζει ο γιός απ΄ το σχολειό κι η κόρη απ΄ τα στολίδια
και σμίξανε τα διούτσικα στη μέση της αυλής τους.

Ενα μικρό μικρούτσικο, του βασιλιά τ΄ αγγόνι,
καβαλικεύει τ΄ άλογο, πεζεύει, καμαρώνει
τριγύρω στην αυλούλα του βασιλικό μαζώνει
βασιλικό και βάλσαμο, δύο κλωνάρια μόσχο,
το ΄να το δίν΄ στη μάνα του τ΄ άλλο στην αδερφή του.

Στην κυρά:
Πολλά είπαμε τ΄  αφέντη μα, ας πούμε και τ΄ ς κυρ’ας μας.
Κυρά χρυσή, κυρά αργυρή, κυρά μαλαματένια,
κυρά μου σαν στολίζεσαι και πας στον αγιασμό σου
βάζεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αστήθι.

Σε κόρη αρραβωνιασμένη:
Κόρη χρυσή, κόρη αργυρή, κόρη μαλαματένια,
κόρη μ΄ όταν στολίζεσαι να πας στην εκκλησιά σου
βάζεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αστήθι
και την οχιά την πλουμιστή γιορντάνι στο λαιμό σου.

Στη μάνα που έχει ένα μικρό:
Κυρά μου τα παιδάκια σου, κυρά μ΄ το μοναχό σου
στα πούπλα – πούπλα το κρατάς και στα χρυσά το ντύνεις
και στα απαλά προσκέφαλα το βάζεις και κοιμάται.

Όταν φεύγαν απ΄ το σπίτι:
– Άπλωσε αφέντη μ΄ άπλωσε στην αργυρή την τσέπη
   Κι αν έβρεις άσπρα δός μας τα, φλουριά μην τα λυπάσαι.
– Αφέντη μ΄ Αϊ – Θανάση μου βοήθα το νοικοκύρη
   Να ζήσει χρόνους εκατό και να τους διαπεράσει.




21 Μαΐου 1958 στο καφενείο Κ. Σβίγκου στην πλατεία.
Από δεξιά: Αγγελική Σβίγκου, Στάθης Διαμαντώνης (αεροπόρος), Ζωή Κότσια - Ρέββα, Ασήμω Ε. Καλλιμάνη, Φούλα Θάνου - Ματαρά, Χύμω Κοντοδήμου. 

Μάης:Γεωργία Γ. Μαρρέ(γένος Βαλάσκα).


Αναδημοσίευση

5 σχόλια:

  1. ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ..........1 Μαΐου 2014 στις 12:02 π.μ.

    «Παράξενη Πρωτομαγιά»


    Παράξενη Πρωτομαγιά, μ’αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια

    ήρθε ο καιρός του έχε γειά, τι να την κάνεις πια την περηφάνια.

    Παράξενη Πρωτομαγιά, ο ήλιος καίει το πέλαγο στη Δύση

    μα της καρδιάς την πυρκαγιά πού θα βρεθεί ποτάμι να τη σβήσει.

    Στα δυό σου μάτια τα χρυσαφιά, σκοτάδι πέφτει και συννεφιά

    ποιες μπόρες φέρνεις, και ποιές βροχές, σε κουρασμένες, νεκρές ψυχές

    Σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι, ο Μανώλης Μητσιάς και η Δήμητρα Γαλάνη τραγούδησαν για πρώτη φορά την «Παράξενη Πρωτομαγιά», ένα τραγούδι που σήμερα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο από ποτέ!

    ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ

    http://www.youtube.com/watch?v=ajgX9mxov68

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΠ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΟΚΚΑΛΑ 1η ΤΟΥ ΜΑΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΞΕΠΙΔΗΣΕΙ Ο ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΚΙ Η ΛΕΦΤΕΡΙΑ Τ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...1 Μαΐου 2014 στις 12:33 π.μ.

    ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ 1944

    Πέσε στα γόνατα, προσκύνα το πανάγιο χώμα
    με την ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη,
    όποιος και να σαι, όθε και να σαι κι ό,τι — άνθρωπος να σαι!
    Πιότερο, αν είσαι του λαού ξωμάχος, χερομάχος,
    φτωχόπαιδο, που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις
    τον αδερφό σου αντίκρα σου — με μάνα εσύ και κείνος!
    Ετούτ’ η μάντρ’ αγνάντια σου το σύνορο του κόσμου.
    Σ’ αφτήν απάνου βρόντηξεν ο Διγενής το Χάρο.
    Είτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κ’ έξω
    (έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη)
    που αράδειασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους
    και θέρισε με μπαταριές οχτρός ελληνομάχος,
    όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παληκάρια.
    Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα,
    μόν’ ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι.
    Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους
    κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος.
    Κ’ είναι από τότες Μάης εδώ, φως όλα μέσα κ’ έξω.
    Κόλλα τ’ αφτί και την καρδιά στο ματωμένο χώμα.
    Στον Κάτου Κόσμο τραγουδάνε πάντα και χορεύουν
    κι αν κάπου ανάκουστος καημός θολώνει τη λαλιά τους,
    δεν είναι που τη μάνα τους τη μάβρη ανανογιούνται
    παρά που τους προδώσαν απορίματα δικά μας.
    Κι αν πέσανε για το λαό, νικήσαν οι προδότες,
    που τώρα εδώ κατάχρυσοι περνούν και μαγαρίζουν,
    και τώρα πιο τους μάχονται και τους ξανασκοτώνουν!
    Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!
    Απ’ τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι,
    θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κ’ η λεφτεριά του ανθρώπου.
    Κ’ είναι χιλιάδες στην Ελλάδα όμοιοι Πανάγιοι Τάφοι.

    ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ιστορία της Πρωτομαγιάς των λουλουδιών και το πρωτομαγιάτικο στεφάνι-ΜΕΡΟΣ 1ο1 Μαΐου 2014 στις 1:05 π.μ.

    Η ιστορία της Πρωτομαγιάς των λουλουδιών και το πρωτομαγιάτικο στεφάνι



    Γνωστός στους διάφορους πολιτισμούς με διαφορετικά ονόματα, ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια) της οποίας το όνομα προήλθε με τη σειρά του από την ελληνική λέξη Μαία, τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε και με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, μητέρα του Ερμή στον οποίο και αφιερώθηκε ο μήνας. Σύμφωνα με τον τρόπο διαίρεσης του χρόνου των αρχαίων Ελλήνων, ο Μάιος αντιστοιχούσε σε μέρος του Μουνιχιώνα και του Θαργηλιώνα που σημαίνει το μήνα που ο ήλιος καίει, θερμαίνει τη γη. Ήδη από τους Ρωμαίους, η αρχή του μήνα σηματοδοτούνταν από τον εορτασμό της Αγαθής Θεάς ενώ σε όλη τη διάρκειά του τελούνταν γιορτές συνδεδεμένες με την ευφορία των αγρών.

    Η φυσιογνωμία του Μαΐου στη λαϊκή αντίληψη είναι δίσημη: συνυπάρχει σ αυτήν το καλό και το κακό, η αναγέννηση και ο θάνατος. Όλες αυτές οι ιδιότητες συγκλίνουν και συγκεντρώνονται στην πρώτη του μέρα, την Πρωτομαγιά. Ο εθιμικός εορτασμός της ως της τελικής νίκης του καλοκαιριού κατά του χειμώνα και της κατίσχυσης της ζωής επί του θανάτου έχει μακρότατη παράδοση με ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές που αποσκοπούσαν στη γονιμότητα των αγρών και, κατ επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων.

    Οι αρχαίοι Έλληνες, ως φλογεροί φυσιολάτρες, γιόρταζαν το άνοιγμα των λουλουδιών και το φτάσιμο της άνοιξης. Aπό τα αρχαιότερα χρόνια του πολιτισμού τους, που έφθασε στην Eλλάδα από τη Θράκη το ρόδο, μαζί με τις Oρφικές διδασκαλίες, το άνθος αυτό έγινε σύμβολο και υμνήθηκε ως η νύμφη των ανθέων. Ο Aνακρέων ύμνησε έτσι το άνθος αυτό του Mαγιού:

    «Pόδον, άνθος των ερώτων
    αναμίξωμεν τω Bάκχω
    ρόδον, ω+ ωραίον άνθος
    ενθέντες τοις κροτάφοις
    ευθυμήσωμεν εν τούτοις».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ιστορία της Πρωτομαγιάς των λουλουδιών και το πρωτομαγιάτικο στεφανι-ΜΕΡΟΣ 2ο1 Μαΐου 2014 στις 1:10 π.μ.

    Η ιστορία της Πρωτομαγιάς των λουλουδιών και το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

    Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

    Η γιορτή, όμως, της άνοιξης, η αρχαία Πρωτομαγιά, πήρε σιγά-σιγά κι επίσημη μορφή. Από τις παλαιότερες γιορτές, δημιουργήθηκαν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών. Αυτή ήταν η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων. Ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα, όπου με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Έπειτα τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και σ άλλες πόλεις της Ελλάδος και πήραν πανελλήνια μορφή.

    Στα Ανθεστήρια της Ελλάδας «ανασταινόταν» ο… σκοτωμένος Ευάνθης θεός, επίθετο του Διόνυσου, που από το χυμένο αίμα του φύτρωσε, σύμφωνα με το μύθο, η άμπελος. Δρώμενο της Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα κατά τα νεότερα χρόνια ήταν η ανάσταση του Μαγιόπουλου. Ένας έφηβος εμιμείτο στα ξέφωτα του δάσους τον πεθαμένο, τάχατες, Διόνυσο. Κοπέλες τον στόλιζαν με άνθη και του τραγουδούσαν τον «κομμό, το θρήνο και τον οδυρμό, μέχρι που να «αναστηθεί» και μαζί με αυτόν όλη η φύση.

    Όταν η ειδωλολατρία προσωποποίησε τις ιδιότητες της Φύσης και τις προσκύνησε σαν συγκεκριμένους θεούς, τότε τις αρχικές εκείνες γιορτές της Άνοιξης μοιράστηκαν μεταξύ τους η Ίσιδα, ο Διόνυσος, η Δήμητρα, ο Απόλλωνας, η Χλωρίδα (Flora) και αν κάποιος άλλος θεός θεωρήθηκε επόπτης της φυσικής παραγωγής ή αίτιος της βλάστησης των φυτών.

    Και λοιπόν αντί για την αρχική και ενστικτώδη εκείνη χαρά των ανθρώπων από τη θέα της ζωής που ξαναγεννιέται στη φύση, γιόρταζαν οι δικοί μας πρόγονοι , από υποχρέωση πια, γιορτές, σαν τα Ανθεσφόρια περίπου, τα Ηροσάνθεια, τα Χλόεια, τα Θαλήσια και τέλος τα περίφημα Διονύσια για των οποίων την εξύμνηση συναγωνίζονται οι μεγαλύτεροι λυρικοί ποιητές της Ελλάδας που για την ανοιξιάτικη λαμπρότητά τους ψάλλει ο ουράνιος Πίνδαρος ότι:

    Φοίνικος έρνος οπότ΄οιχθέντος Ωράν θαλάμου.
    Εύοδμον επαιωσιν έαρ, φυτά νεκτάρεα.
    Τότε βάλλεται , τότ΄επ΄αμβρόταν χέρσον εραταί
    ίων φόβαι ρόδα τε κόμαισι μίγνυται,
    αχεί τ΄ομφαί μελέων συν αυλοίς,
    αχεί τε Σεμέλαν ελικάμπυκα χοροί.

    (Το βλαστάρι του φοίνικα, των Ωρών σαν ανοίξει ο θάλαμος
    και τα μυρωδάτα φυτά μυριστούν την εύοσμη άνοιξη,
    τότε πετιέται, τότε στη γη των αθανάτων σωρός
    χαριτωμένοι μενεξέδες και τριαντάφυλλα
    με τα μαλλιά ανακατεύεται
    και ηχεί γλυκιά φωνή με λυρικούς αυλούς
    και σέρνουνε χορούς για την ανθοστεφάνωτη Σεμέλη).

    Αργότερα, με το πέρασμα των αιώνων, η αρχική έννοια της Πρωτομαγιάς χάθηκε και τα έθιμα επιβίωσαν απλώς ως λαϊκές γιορτές στις οποίες συμπεριλαμβάνονται περιφορά δέντρων, πράσινων κλαδιών ή στεφάνων με λουλούδια, ανακήρυξη του βασιλιά ή της βασίλισσας του Μάη, χορός γύρω από ένα δέντρο ή ένα στολισμένο κοντάρι-γαϊτανάκι. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες γιορτές χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο που έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ιστορία της Πρωτομαγιάς και το πρωτομαγιάτικο στεφανι --ΤΕΛΟΣ1 Μαΐου 2014 στις 1:18 π.μ.

    Το στεφάνι

    Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι είναι, σχεδόν, το μοναδικό έθιμο που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, πλούσια σε εκδηλώσεις σε παλαιότερες εποχές. Στις μέρες μας η Πρωτομαγιά με το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι έχουμε απομακρυνθεί, ζώντας στις πόλεις.

    Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Αικατερίνη Καμηλάκη, το στεφάνι κατασκευαζόταν με βέργα από ευλύγιστο και ανθεκτικό ξύλο κλήματος ή άλλο και στολιζόταν με λουλούδια και κλαδάκια καρποφόρων δέντρων, όπως η αμυγδαλιά, η συκιά και η ροδιά. Ακόμα, το διακοσμούσαν με στάχυα από σιτάρι και κριθάρι, με κρεμμύδι αλλά και σκόρδο για το μάτι. Η χρησιμοποίηση πρασινάδας και όχι τόσο λουλουδιών με σκοπό τη μετάδοση της γονιμότητάς τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των μαγιάτικων συνηθειών. Στον αγροτικό χώρο, μάλιστα, δε θεωρείτο απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών. Αρκούσε η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού μιας δέσμης από χλωρά κλαδιά ελιάς, συκιάς, νερατζιάς, πορτοκαλιάς και άλλα μαζί με λουλούδια. Απαραίτητη ήταν, επίσης, η ύπαρξη μεταξύ τους φυτών αποτρεπτικών… του κακού, όπως είναι η τσουκνίδα, το σκόρδο και άλλα.

    Σύμφωνα με κείμενο του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Μιχάλη Τιβέριου, το μαγιάτικο κλαδί ή το άνθινο στεφάνι, έχει κατά πάσα πιθανότητα τις ρίζες του στην αρχαιότητα: «Είναι γνωστό ότι στην αρχαία Ελλάδα τέτοια κλαδιά ή στεφάνια τα χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι δεν έλειπαν από καμία σημαντική εκδήλωση του δημόσιου, ιδιωτικού και θρησκευτικού βίου. Επιπλέον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι μια σημαντική γιορτή ενός μήνα των αρχαίων, του Θαργηλίωνος, που αντιστοιχούσε, περίπου, με το δικό μας Μάιο, περιλάμβανε στα δρώμενά της την κατασκευή ενός κλαδιού ανάλογου με το μαγιάτικο. Το κλαδί αυτό δεν το έφτιαχναν με άνθη, αλλά με κλαδιά οπωροφόρων δέντρων, στα οποία αναρτούσαν κρεμμύδι και σκόρδο».

    Στις μέρες μας που έχουμε καθιερώσει στεφάνια από λουλούδια του αγρού ή των κήπων, τα οποία τοποθετούμε για μερικές μέρες στην κύρια είσοδο των σπιτιών μας. Δύσκολα μπορεί, πια, να ανιχνευτεί συμβολισμός στο σύγχρονο πρωτομαγιάτικο στεφάνι, κατά το Μιχάλη Τιβέριο, αφού για τους περισσότερους δεν αποτελεί, ίσως, τίποτα περισσότερο από μια όμορφη και μυρωδάτη σύνθεση λουλουδιών, χωρίς να παραπέμπει σε συσχετισμούς σύμφωνα με τους οποίους «χαρίζει» στους ενοίκους ενός σπιτιού υγεία, καλή τύχη, ειρήνη, ευτυχία και ευφορία. Σίγουρα, όμως, η κατασκευή του χαρίζει ευφορία σε μεγάλους και μικρούς, που ξεφεύγοντας από τις πόλεις αναζητούν τη χαρά της άνοιξης στην ολάνθιστη φύση.

    www.valentine.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Επιτρέπεται η υποβολή σχολίων σχετικών, βέβαια, με το θέμα της κάθε ανάρτησης. Η ελεύθερη έκφραση γνώμης και καλόπιστης κριτικής για τα θέματα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, κάθε σχόλιο υβριστικού, προσβλητικού & κακόβουλου περιεχομένου και μάλιστα ανώνυμο θα διαγράφεται."