Ιωάννης Αλ. Δρίβας. Ο μέγας ευεργέτης της Σουβάλας και ιδρυτής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πολυδρόσου

Ιωάννης Αλ. Δρίβας

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολυδρόσου υφίσταται πριν αναγνωρισθεί επίσημα με το υπ΄ αριθ. 21 – 6 – 58 Β.Δ που δημοσιεύτηκε στις 17 – 7 – 1958 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Όπως προκύπτει από την επιστολή που στέλνει ο Χρήστος Ι. Κορτσέλης προς την Εφορία Κοινοτικής Βιβλιοθήκης στις 14 – 6 – 1962, αναφέρει ότι: «την 1^η Μαίου 1957 το τότε προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο προέβη εις την ενοικίασην αιθούσης δια την στέγασή της, εις την εν Πολύδροσο οικίαν μου και εις τον ισόγειον όροφο, αντί συμπεφωνημένου τιμήματος 2.500 χιλ. δρχ κατ΄ έτος»

Εκεί λοιπόν ιδρύεται και λειτουργεί για πρώτη φορά η Κοινοτική Βιβλιοθήκη Πολυδρόσου, με τους Ταξιάρχη Μίγγο Πρόεδρο, Παναγιώτη Καραχρήστο, Θεόδωρο Μαράζα και Αθανάσιο Ι. Κολοκύθα να αποτελούν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Στις 22 Νοεμβρίου 1959 γίνεται η αγορά του προαναφερθέντος ακινήτου (ιδιοκτησίας Χρήστου Κορτσέλη). Η συμβολαιογραφική πράξη συντάσσεται στην Αθήνα. Παρόντες εκτός των μελών του Δ.Σ είναι και επιφανής Σουβαλιώτες, οι πρωτοστάτες και οι πρωτεργάτες της ίδρυσης της Βιβλιοθήκης, Ιωάννης Αλεξ. Δρίβας, Πάνος Νικ. Δρίβας, Πολυξένη χήρα Γεωργίου Παπαχρήστου και Κων/νος Ανδρ. Θάνος,  παρίστανται στη μεταβίβαση του ακινήτου και δανειοδοτούν άτοκα το Δ.Σ.

Εν τω μεταξύ όπως προείπαμε με το Β.Δ 21/6/1958 η Βιβλιοθήκη αναγνωρίζεται ως νομικό πρόσωπο με την επωνυμία «Βιβλιοθήκη Πολυδρόσου Παρνασσίδος». Στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως περιγράφετε ο σκοπός του συνιστώμενου νομικού προσώπου, η χρηματοδότηση, η σύνθεση του Δ.Σ, ενώ γίνεται και μνεία στις δωρεές βιβλίων και επίπλων από τον Ιωάννη Αλ. Δρίβα. Η συμβολή του ανδρός αυτού ήταν καθοριστική στην ίδρυση της Βιβλιοθήκης. Πολύτιμη και σημαντική η οικονομική ενίσχυση. Αρχικά χρηματοδοτεί με το ποσό των 25.000 δρχ τη Βιβλιοθήκη και μετέπειτα προσφέρει 3.500 δρχ για την αγορά του ακινήτου και 4.000 δρχ για έργα στην Αγία Ελεούσα. Για τις πράξεις του αυτές το Κοινοτικό Συμβούλιο με την υπ΄ αριθ. 11/1963 απόφασή του τον ανακηρύσσει «ΜΕΓΑΝ ΕΥΕΓΕΡΤΗΝ». Μαζί με τον Πάνο Ν. Δρίβα ήταν πάντα οι άοκνοι εργάτες, οι πραγματικοί στυλοβάτες αυτού του εγχειρήματος.  

Την περίοδο εκείνη 1962 ή 1963  συστεγάζεται στο κτίριο της Βιβλιοθήκης και η Κοινότητα Πολυδρόσου.

Το 1963 γίνεται και η αγορά του οικοπέδου (βλέπε εικόνα 1),  που βρισκόταν δίπλα στο κτίριο της Βιβλιοθήκης ιδιοκτησίας Αθανασίου Μούκα και ξεκινούν σταδιακά οι εργασίες αναμόρφωσης και συντήρησης του κτηρίου. Η πρώτη αποστολή βιβλίων γίνεται στις 8/3/1958 από το Υπουργείο Γεωργίας. Το 1959 από το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο και επιχορηγεί τη Βιβλιοθήκη με ποσά της τάξεως των 5.000 έως 10.000 δρχ κατ' έτος, έως και το 1965. Το 1966 η επιχορήγηση ανέρχεται στο ποσό των 60.000δρχ για εκτέλεση έργων και προμηθειών, ενώ το ίδιο έτος η Βιβλιοθήκη της Βουλής αποστέλλει 30 τόμους βιβλίων.

Τον Ιανουάριο του 1967 η επιχορήγηση είναι 25.000 δρχ, ενώ η Μαρία Δρίβα από την Ελβετία δωρίζει βιβλία.

Η μελανή ημέρα για τη Βιβλιοθήκη της Πολυδρόσου και για όλες τις βιβλιοθήκες πανελλαδικά είναι η 9^η Ιουνίου 1967. Μια εγκύκλιος με το χαρακτηρισμό εξαιρ. επείγουσα και διακριτικό θέμα «Περί αποσυρθέντων εκ της κυκλοφορίας βιβλίων» κοινοποιείται και στην Κοινότητα Πολυδρόσου. Στο πίσω μέρος της εγκυκλίου επισυνάπτεται η λίστα με τα «απαγορευμένα βιβλία». Παντού λογοκρισία στη μουσική, στα τραγούδια, στις ταινίες, στα σχολικά και πανεπιστημιακά συγγράμματα, στο θέατρο και φυσικά λογοκρισία και στα εξωσχολικά βιβλία.

Ο εμπλουτισμός με βιβλία συνεχίζετε στα επόμενα χρόνια τόσο από δωρεές ιδιωτών, όσο και από δωρεές διαφόρων φορέων και οργανισμών. Η συλλογή της είναι πλούσια με 3.000 περίπου βιβλία και περιοδικά, και ποικίλη θεματολογία. Η Βιβλιοθήκη ανθεί τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80. Πολλοί νέοι του χωριού την επισκέπτονται, αφού λειτουργεί ως δανειστική και γίνεται στην πραγματικότητα ένα πνευματικό κέντρο. 

Το 2001 μεταφέρεται και μεταστεγάζεται στο χώρο που λειτουργεί έως και σήμερα. Ο χώρος αυτός χρησιμοποιείται για ποικίλες δραστηριότητες, άλλες συμβατές με το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει μια Δημοτική Βιβλιοθήκη και άλλες όχι. Φεύγοντας λοιπόν  από το φυσικό της χώρο και αφημένη στην τύχη της έχει μετατραπεί πλέον σε «βιβλιοθήκη – αποθήκη βιβλίων» με πολλές απώλειες εξαιρετικών και σπάνιων βιβλίων.

Στις 18/3/2015 συγκροτείτε επταμελής ομάδα εργασίας από το δήμαρχο Δελφών (της οποίας ήμουν μέλος και παραιτήθηκα) με στόχο το συντονισμό όλων των ενεργειών που απαιτούνται για την οργάνωση και λειτουργία της Δημοτικής Βιβλιοθήκες Πολυδρόσου. Αποδείχτηκε ότι η ενέργεια ήταν προσχηματική διότι παρά τις  συνεχείς οχλήσεις μας, η δημοτική αρχή δεν επέδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον. Είναι επιτακτική η ανάγκη η Βιβλιοθήκη να αναγεννηθεί και οι Σύλλογοι του χωριού να βρουν στέγη άμεσα.

Υπάρχει ένα υποτιθέμενο σενάριο που πλανάται τα τελευταία χρόνια για εκσυγχρονισμό της Βιβλιοθήκης και επιστροφή της στον αρχικό της χώρο. Το τελευταίο διάστημα το θέμα έχει αναθερμανθεί με αντικρουόμενες απόψεις ένθεν και εκείθεν. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολυδρόσου και το Λαογραφικό – Ιστορικό Μουσείο Πολυδρόσου πρέπει να συστεγαστούν στον ίδιο χώρο, με την απαραίτητη συνδρομή ενός τουλάχιστον δημοτικού υπαλλήλου, ώστε οι χώροι αυτοί να παραμείνουν «ζωντανοί» και «επισκέψιμοι». Με αυτό τον τρόπο λειτουργούν οι άλλες τρεις Βιβλιοθήκες του νομού μας (Άμφισσας, Ιτέας, Δελφών) αλλά και το Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας, το Ναυτικό Μουσείο Γαλαξιδίου, το Μουσείο Εύας και Άγγελου Σικελιανού στους Δελφούς και το Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Χρισσού. Σε κάποια από αυτά υπάρχει και η συμμετοχή εθελοντών σε καθημερινή βάση (Ναυτικό Μουσείο Γαλαξιδίου).

Η  Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολυδρόσου πρέπει να γίνει ξανά ένας ζωντανός οργανισμός. Πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της. Πρέπει λοιπόν η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολυδρόσου να ανακτήσει τον ιστορικό της ρόλο και να μετεξελιχθεί με βάση τις σύγχρονες επιταγές της κοινωνίας. Στόχος είναι να συμβάλει  στην ανάπτυξη υποδομών και δεξιοτήτων για ευρύτερη πρόσβαση σε οργανωμένη και αξιολογημένη πληροφορία, η οποία θα καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Οι σύγχρονες βιβλιοθήκες δεν είναι αυτές που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, ένα σκοτεινό δωμάτιο που μπορούσε κάποιος να αναγνώσει ένα βιβλίο. Έχουν εξοπλιστεί με τεχνολογικά συστήματα, οπτικοαουστικά μέσα, όπου μπορεί κάποιος να δει μια ταινία, να ακούσει μουσική, να σερφάρει στο διαδίκτυο, έχουν δηλαδή μετατραπεί σε ένα είδος πολυβιβλιοθήκης έτσι ώστε να αποτελεί σημείο συνάντησης για όλες τις ηλικίες και για όλα τα γούστα. Άμμεσα λοιπόν να αναβαθμιστεί να εκσυγχρονιστεί  και να αναπτύξει έναν κεντρικό ρόλο με νέες δράσεις και υπηρεσίες.

Το αρχικό κτίριο της Βιβλιοθήκης

21-6-1958. Το ΦΕΚ για την σύσταση της Βιβλιοθήκης Πολυδρόσου

Το Πρακτικό 11/1963 της Κοινότητας Πολυδρόσου, με το οποίο ευχαριστεί τον Ιωάννη Αλ. Δρίβα για τις συνεχόμενες δωρεές του και τον ανακηρύσσει "ΜΕΓΑΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ" 

Ιούνιος 1967. Η διαταγή για την απόσυρση βιβλίων

Οι δυο σελίδες του ιδιωτικού συμφωνητικού για την αγοραπωλησία του κτιρίου

Εικόνα 1. 

Από σχέδια μηχανικών όπου φαίνεται το αρχικό κτίριο και το παράπλευρο οικόπεδο όπου γίνεται λόγος παραπάνω και αγοράσθηκε μεταγενέστερα  

Το νέο υπό κατασκευή κτίριο της Βιβλιοθήκης στη δεκαετία του ΄70 

Χρήστος Μ. Παπαθανασίου