«Τραγούδια της αγάπης»
Ευκολότερα μπορούσαν να συναντιούνται στα διάφορα πανηγύρια, όπου γλεντούσαν όλοι μαζί οι άνθρωποι, και επωφελούμενοι της γενικής ευθυμίας έλεγαν στα πεταχτά, ψιθυριστά, πάντα κρυφά απ’ τους άλλους, τα δικά τους, ενώ με τα μάτια τους έλεγαν εκείνα που δε μπορούσαν να πουν εκεί κι ούτε ν’ ακούσουν έπρεπε οι άλλοι.
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ
ΚΑΙ ΔΕ ΦΑΙΝΕΣΑΙ
-
Πούσαι και δε φαίνεσαι,
μαρή, πούσαι και δε βγαίνεις,
την καρδούλα μου μαραίνεις.
-
Στους ουρανούς ανέβηκα,
και στον κάμπο καλαμίζω,
δέντρα και κλαριά ραγίζω,
-
Μες στη μέση στο γιαλό έχω
αργαλειό που υφαίνω,
δέντρα και κλαριά μαραίνω.
------------
Γύρισμα:
μάρ’ Αγγελικούλα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
"Επιτρέπεται η υποβολή σχολίων σχετικών, βέβαια, με το θέμα της κάθε ανάρτησης. Η ελεύθερη έκφραση γνώμης και καλόπιστης κριτικής για τα θέματα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, κάθε σχόλιο υβριστικού, προσβλητικού & κακόβουλου περιεχομένου και μάλιστα ανώνυμο θα διαγράφεται."