Το 1928 διορίζεται ως καθηγητής μαθηματικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Κοντοβάζαινα Αρκαδίας. Από το 1940 έως το 1960 υπηρετεί στο Γυμνάσιο Αμφικλείας, όπου διακρίνεται για το ήθος του και την "προστασία του" προς τους αδύνατους Σουβαλιώτες μαθητές. Άνθρωπος της πιάτσας ...
Το 1960 παραιτείται από το δημόσιο σχολείο και εργάζεται για μια τριετία (έως το 1963) στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο του γαμπρού του Αλκιβιάδη Λεβέτα στην Τιθορέα ως Γυμνασιάρχης.
Άνθρωπος της πιάτσας.... δηλαδή ? Τι εννοείτε ακριβώς ? Ήταν εξαιρετικός καθηγητής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον υπο...τιμήσατε τον εξαίρετο καθηγητή με αυτό το πρόχειρο αφιέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά "αρπαχτή" κάνατε ? Ποιός σε πήρε στο λαιμό του Λαογραφικέ ? Αυτός που σου το έδωσε , να βάλει και την υπογραφή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροχειρότατο και ντροπιαστικό !!!!!! Αίσχος !!!!!
Πριν από ένα περίπου χρόνο, το Δεκέμβριο του 2014, επισκέφθηκα την κυρία Ασημίνα Λεβέτα στο σπίτι της εδώ στο χωριό και της εξέφρασα το σκεπτικό μου για ένα αφιέρωμα στον αείμνηστο πατέρα της Ευστάθιο Τράγο, αφού είχα ακούσει τόσα πολλά γι΄ αυτόν τον άνθρωπο. Της ζήτησα λοιπόν κάποια στοιχεία, με το σκεπτικό το υπόλοιπο αφιέρωμα να συμπληρωθεί από σχολικές κατά το πλείστον ιστορίες από ανθρώπους που υπήρξαν μαθητές του και έμεινε απόλυτα σύμφωνη. Η κυρία Ασημίνα Λεβέτα μου έδωσε τις σχετικές πληροφορίες, αυτές που υπάρχουν και στην ανάρτηση και μέχρι και το Σαββάτο 30 Ιανουαρίου 2016 περίμενα τα κείμενα κάποιων μαθητών του αείμνηστου καθηγητού, που φυσικά ουδέποτε τα πήρα παρά τις συνεχείς ενοχλήσεις μου. Επειδή λοιπόν διανύω την τελευταία εβδομάδα ως υπεύθυνος διαχειριστής του blog (ως τη Γενική Συνέλευση της 7ης Φεβρουαρίου), αποφάσισα η ανάρτηση να ανέβει ως έχει, αφού κάποιοι δεν μπόρεσαν να καθίσουν να γράψουν δυο αράδες για τον καθηγητή τους. Αυτούς δεν θέλω να τους κατατάξω στην ίδια κατηγορία, με τους υποτιθέμενους ανώνυμους μαθητές ή μη, που σχολιάζουν παραπάνω και κόπτονται για τη μνήμη του αείμνηστου καθηγητού. Γιατί αν ήταν όντως μαθητές του θα έκαναν το αυτονόητο. Αυτό που έκανε ο κύριος Γεώργιος Ποδάρας στο facebook. Θα κοινοποιούσαν την ανάρτηση και θα έγραφαν δυο λόγια αναγνωρίζοντας την αξία και το ήθος του καθηγητού τους. Και επειδή δεν έχετε όλοι πρόσβαση στο facebook σας μεταφέρω το σχόλιο του: «Τον είχα Δάσκαλο από το 1946 έως το 1952 και τον ευχαριστώ πολύ για τα φώτα που μου έδωσε όλα αυτά τα χρόνια. Αιωνία του η μνήμη». Σαφώς λοιπόν δεν νοιάζονται για την υστεροφημία του αείμνηστου καθηγητού, αλλά ο στόχος τους είναι το πρόσωπο μου και κατ΄επέκταση ο Σύλλογος μας. Και είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπήρξαν ποτέ μαθητές του μαθηματικού Ευσταθίου Τράγου, διότι θα είχαν μάθει σίγουρα τι εστί ήθος, τιμιότητα και εντιμότητα. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν την Κυριακή στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, να καταθέσουν τις απόψεις τους και να αναλάβουν την τύχη του Λαογραφικού Συλλόγου και την ευθύνη των αναρτήσεων του blog. Εγώ λοιπόν γνωστοποίησα όλο το ιστορικό και το σκεπτικό της ανάρτησης – αφιέρωμα στον εξαίρετο αυτόν Σουβαλιώτη. Περιμένω να βγείτε και εσείς με τη σειρά σας επωνύμως, όχι να απολογηθείτε, αλλά να πείτε δυο λόγια αφιερωμένα στην μνήμη του, αν όντως υπήρξατε μαθητές του. Αν δεν το κάνετε είναι ντροπή και είσαστε κοινοί ψεύτες και συκοφάντες.
ΑπάντησηΔιαγραφή