Γραμμένο μέσα από τις φυλακές Άμφισσας και αποστολέα το Δήμο
Τσόκα, ο οποίος κρατείτο έγκλειστος για τα πολιτικά του φρονήματα, και
παραλήπτη στο χωριό τον κουμπάρο του Ευστάθιο Ανάγνο. Ένα κακό μαντάτο, όπως
λέει ο αποστολέας, γίνεται η αφορμή επικοινωνίας των δύο αντρών, αφού πρώτα το
γράμμα λάβει την απαραίτητη έγκριση των αρχών και με τη σύσταση για την
απαντητική επιστολή: "απαντάτε με 10 σειρές
απολύτως οικογενειακά άλλως επιστρέφεται η επιστολή"
Φ. Άμφισσας 20. ix. 1959
Αγαπητέ μου κουμπάρε Δε θάθελα ποτέ ένα κακό μαντάτο να αποτελέσει αφορμή να επικοινωνήσω μαζί σου και μπορώ να σε βεβαιώσω ότι εγώ τουλάχιστον δε θα χρειαζόμουνα καμμιά ευκαιρία και καμμιά αφορμή. Την επικοινωνία αυτή θα την ήθελα γιατί την αισθάνομαι
σαν ανάγκη, οι δικές σου όμως επιφυλάξεις και οι φόβοι σου, που για μένα είναι σεβαστοί, με
κάνουν να σε παρακολουθώ σ΄ αυτήν την εντελώς συμπτωματική επικοινωνία.
Το θλιβερό μαντάτο για το θάνατο του πατέρα σου μου πρόφερε η Παγώνα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο οδυνηρή ήταν η είδηση για μένα. Ένοιωσα κάτι να σπάει μέσα μου και να χάνω έναν ακόμα δεσμό με κάτι παλιό και αγαπημένο.
Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι και συ και όλοι αυτού και φοβάμαι ότι ίσως
το χωριό μας κάτω απ΄τις δύσκολες συνθήκες της ζωής δεν μπορεί να καταλάβει τι χάνει. Η σύνεσή του, η μετριοπαθειά του και η αξιοπρέπεια του ήταν πολύτιμα κεφάλαια για το χωριό μας κι όσο κι αν η ηλικία τον είχε βάλει στο περιθώριο, ωστόσο η ύπαρξη του αποτελούσε πάντα μια δύναμη πούδινε εμπιστοσύνη και κουράγιο. Χάθηκε ένας στύλος του χωρίου μας. Δεν ξέρω ποιος ψυχικός μηχανισμός σύνδεσε μέσα στη σκέψη μου το θάνατο του πατέρα σου με του δικού μου. Ίσως η παλιά τους φιλία και η βαθειά τους αλληλοεκτίμηση, ίσως ο σεβασμός και η αγάπη που διδάχτηκα από τον πατέρα μου να τρέφω για τον δικό σου. Περισσότερο όμως νομίζω η βαθειά πείρα της ζωής και το θάρρος πούδειξαν σ΄αυτήν και η αγάπη τους για το χωριό τους έδινε μια ομοιότητα που καιρός να το καταλάβουν.
Σύνδεσα τα δυο θλιβερά περιστατικά και μ΄ έκαμε να αισθανθώ περισσότερο έντονα την είδηση. Όσο κι αν είμαστε μεγάλοι, η παρουσία του πατέρα, μας κάνει να νοιώθουμε ακόμα μικροί και να αισθανόμαστε μια σιγουριά κιένα στήριγμα στις δυσκολίες και τις αναποδιές της ζωής.Και ξαφνικά νοιώθουμε να μας φεύγει το στήριγμα. Σε συλλυπούμαι βαθειά και σένα και όλη την οικογένεια που έχασε την προστατευτική σκιά του σοφού γέροντα. Σου εύχομαι κουράγιο και στα παιδιά εύχομαι να του μοιάσουν. Σε διαβεβαιώνω ότι θα διατηρήσω στη μνήμη μου πάντα ζωντανή τη μορφή του.
Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι και συ και όλοι αυτού και φοβάμαι ότι ίσως
το χωριό μας κάτω απ΄τις δύσκολες συνθήκες της ζωής δεν μπορεί να καταλάβει τι χάνει. Η σύνεσή του, η μετριοπαθειά του και η αξιοπρέπεια του ήταν πολύτιμα κεφάλαια για το χωριό μας κι όσο κι αν η ηλικία τον είχε βάλει στο περιθώριο, ωστόσο η ύπαρξη του αποτελούσε πάντα μια δύναμη πούδινε εμπιστοσύνη και κουράγιο. Χάθηκε ένας στύλος του χωρίου μας. Δεν ξέρω ποιος ψυχικός μηχανισμός σύνδεσε μέσα στη σκέψη μου το θάνατο του πατέρα σου με του δικού μου. Ίσως η παλιά τους φιλία και η βαθειά τους αλληλοεκτίμηση, ίσως ο σεβασμός και η αγάπη που διδάχτηκα από τον πατέρα μου να τρέφω για τον δικό σου. Περισσότερο όμως νομίζω η βαθειά πείρα της ζωής και το θάρρος πούδειξαν σ΄αυτήν και η αγάπη τους για το χωριό τους έδινε μια ομοιότητα που καιρός να το καταλάβουν.
Σύνδεσα τα δυο θλιβερά περιστατικά και μ΄ έκαμε να αισθανθώ περισσότερο έντονα την είδηση. Όσο κι αν είμαστε μεγάλοι, η παρουσία του πατέρα, μας κάνει να νοιώθουμε ακόμα μικροί και να αισθανόμαστε μια σιγουριά κιένα στήριγμα στις δυσκολίες και τις αναποδιές της ζωής.Και ξαφνικά νοιώθουμε να μας φεύγει το στήριγμα. Σε συλλυπούμαι βαθειά και σένα και όλη την οικογένεια που έχασε την προστατευτική σκιά του σοφού γέροντα. Σου εύχομαι κουράγιο και στα παιδιά εύχομαι να του μοιάσουν. Σε διαβεβαιώνω ότι θα διατηρήσω στη μνήμη μου πάντα ζωντανή τη μορφή του.
Πολύ με στεναχώρησε και το ατύχημα της κουμπάρας. Τώρα που γράφω ελπίζω να είναι πια καλά. Βλέπειςτα κακά δεν έρχονται μοναχά τους πολλές φορές. Της εύχομαι περαστικά
και υπομονή. Και τα ατυχήματα είναι κι αυτά μέσα στις πιθανότητες της ζωής.
Τελειώνοντας εκφράζω και πάλι
τη βαθειά μου λύπη.
Με αγάπη
Δήμος Τσόκας
Ωραίος λόγος, ωραία μηνύματα, δυστυχώς όλα αυτά λείπουν από την εποχή μας......
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν συνεργάζεστε εκεί στη Σουβάλα και να κάνετε ενα ωραίο και πλούσιο δημοσίευμα γι αυτόν τον αξιόλογο Σουβαλιώτη , άνθρωπο και Αγωνιστή (Καπετάν Παρνασσιώτη τον έλεγαν στο αντάρτικο) που τα περισσότερα και καλύτερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στη φυλακή εξ αιτίας και μόνο των ιδεών του ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσατε επίσης να κάνετε και μια ομιλία για την δοξασμένη αλλά και πολλή βασανισμένη ζωή του , με τη βοήθεια πολλών παλαιών συναγωνιστών του αλλά και της εξαιρετικής οικογενείας του .
Ο αείμνηστος Αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Νικηφόρος (Δημήτρης Δημητρίου) τον υπεραγαπούσε και δεν τον έβγαζε από το στόμα του .
Γράφει στο ΠολύδροσοςΠαρνασσού και στο altpressfthiotida.comο ο ανηψιός του, όπως μου είπαν , Χρήστος Μουτσιανάς
6 Μαρτίου 1943: ΄Ανοιγμα των φυλακών Λειβαδιάς- Ιστορικό ντοκουμέντο με Αγοριανίτες, Σουβαλιώτες και Δαδιώτες
Posted on Μαρτίου 7, 2015
Αντάρτες - Άνοιγμα φυλακών Λειβαδιάς
Ξημερώνοντας 6 Μαρτίου 1943, ομάδα ανταρτών του ΕΛΑΣ Παρνασσίδας ανοίγει τις φυλακές της Ιταλοκρατούμενης Λειβαδιάς – 4.000 Ιταλοί στρατιώτες – και απελευθερώνει 80 κρατούμενους μεταξύ των οποίων ήταν και ο δάσκαλος Νίκος Δημητρίου, πατέρας του καπεταν-Νικηφόρου, και η γερο-Σοφία, μάνα του Φώτη Παρνασσιώτη ( Δήμος Τσόκας). Στην παράτολμη επιχείρηση συμμετείχαν 25 παλικάρια, ανάμεσά τους πολλοί συντοπίτες μας, κυρίως Αγοριανίτες, Σουβαλιώτες και Δαδιώτες…
Ατρόμητος (Ζάχος Δράμπαλης), Τηλέμαχος (Γ. Σουραβλής – αργότερα -Λυκούργος), Νικήτας (Κομνάς Κ. Κομνά), Βαρδουσάκος (Κομνάς Ηρ. Κομνά), Κατσώνης (Ηλίας Γ. Καραντζάς), Σόλωνας (Ι. Δημητρίου), Νικηφόρος (Δ. Δημητρίου), Στοφόρος, Δρόσος (Κώστας Πλατιάς), Νικηταράς (Κώστας Πλατιάς) -ξαδέλφια-, Μητρούσης (Κρίνος), Ιάσονας (Μερτζιάνης)…
Στην επιτυχία του τολμήματος καθοριστική ήταν η συμβολή του Σουβαλιώτη Γιώργου Καραχάλιου, που εκείνη την περίοδο υπηρετούσε την στρατιωτική θητεία του τοποθετημένος στην χωροφυλακή (συνηθισμένο, τότε) στις φυλακές Λειβαδιάς, και συνεργάστηκε με τους αντάρτες για τον αφοπλισμό της φρουράς.
Η επιχείρηση είναι μοναδική σε όλη την περίοδο της Κατοχής στην Ελλάδα και αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο της αντρειοσύνης των μαχητών που γεννάει η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η ηρωική Παρνασσίδα.
Στην φωτογραφία, οι αντάρτες που συμμετείχαν στο άνοιγμα των φυλακών Λειβαδιάς, λίγες μέρες μετά, στην Δαύλεια.
Στη μέση, ο δάσκαλος Νίκος Δημητρίου, και περιστοιχίζεται από τους γιους του Νικηφόρο (αριστερά στη φωτογραφία) και Σόλωνα (δεξιά του).
Αντάρτες - Άνοιγμα φυλακών ΛειβαδιάςΑντάρτες - Άνοιγμα φυλακών Λειβαδιάς-
Στο οπισθόγραμμα, γραμμένα ιδιοχείρως από τον δάσκαλο Νίκο Δημητρίου, τα ονόματα των ανταρτών και δύο απελευθερωθέντων (ο δεύτερος είναι ο δάσκαλος Αντώνης Νικολάου – αργότερα αντάρτης, με το όνομα «Τρικούπης»).
Τα γράμματα είναι του δάσκαλου Νίκου Δημητρίου – πατέρα του Νικηφόρου
Αντλήσαμε στοιχεία από το βιβλίο: «Αντάρτης στα Βουνά της Ρούμελης» (Β΄ τόμος) του Δημήτρη Νικ. Δημητρίου – Νικηφόρου.
Χρήστος Μουτσιανάς
Αναρτήθηκε από Polydrosos Parnassou