Σχολικές αναμνήσεις

   Γράφει η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΟΛΩΤΑ

    Καθηγήτρια Φιλόλογος

Στις 21 Φεβρουαρίου 2014 Παρασκευή ώρα εφτά το βράδυ Ακαδημίας 36 στην Αθήνα η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών τιμούσε τους Εκπαιδευτικούς Συγγραφείς. Κι εγώ εκεί….

Ήρθε η σειρά μου, ανέβηκα στη σκηνή, πήρα το τιμητικό Δίπλωμα, απευθύνομαι στο ακροατήριο, όρθια μπροστά – μπροστά, χωρίς μικρόφωνο:

–       Ονομάζομαι … είμαι φιλόλογος, έγραψα εννέα βιβλία, αλλά το πρώτο, και το καλύτερο είναι  το « Ο δρόμος που περνούσε από τα σχολεία», η ζωή μου όλη ως διδάσκουσα. Τώρα εδώ, μέσα σε κάποια αρνητικά σχόλια που μου είπαν δυο – τρεις συνάδελφοι για το σύγχρονο Ελληνισμό, εγώ θα ειπώ τα δικά μου:  Αισθάνομαι τυχερή που γεννήθηκα Ελληνίδα, που η μητρική μου γλώσσα είναι η ελληνική, που σπούδασα Ελληνική Φιλολογία… και υπηρέτησα στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση… Όμως οι δικοί μου καθηγητές δεν ήταν καθόλου καλοί…

Χειροκροτήματα κλπ.

Κατεβαίνω κάτω, τελειώνει η «γιορτή» σπεύδουν και μ΄αγκαλιάζουν

–       Σας είχαμε καθηγήτρια στην Αμφίκλεια, άνοιξη 1962 και 1963!  Είμαστε Ρεστέμη Καίτη, Ρεστέμη Αλτάνα, Σεφερλή Μαρία!

Έκπληξη, λόγια, συγκίνηση… Μιλήσαμε έπειτα πολλές φορές στο τηλέφωνο. Κάποια μου θύμισε το μάθημα της Ιστορίας στην τάξη και την απορία κάποιου μαθητή: « Όλο πολέμους και εγκλήματα βλέπουμε στην ιστορία. Είναι λοιπόν τόσο κακοί οι άνθρωποι;»

Και εγώ: « Δεν ξέρω παιδιά… Είδα κάποτε στο σινεμά ένα έργο με τίτλο "Ο Σατανάς κι ο Άγγελος". Δυο άντρες αντιμέτωποι. Ο ένας φωτεινός, ο άλλος κατάμαυρος στην όψη το ντύσιμο».

–       Η ιστορία είναι δική μου! Ο σατανάς (δηλαδή η κτηνωδία των ανθρώπων). Και το φιλμ δείχνει: Οι Αιγύπτιοι μαστιγώνουν τους δούλους καθώς χτίζουν πυραμίδες… Οι Έλληνες αφανίζονται σε εμφύλιες διαμάχες, οι Ρωμαίοι εξοντώνουν τους Γαλάτες, ρίχνουν τους δούλους στα λιοντάρια.

–       Όμως! ο Άγγελος (δηλαδή η φωτεινή πλευρά του ανθρώπου). Για κοιτάξτε! Ο Όμηρος γράφει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια…  οι Αθηναίοι χτίζουν τον Παρθενώνα… Στα θέατρα παίζουν οι τραγωδίες…

–       Για δες εδώ! Ο σατανάς. Και το φιλμ δείχνει: Ο Νέρων πυρπολεί τη Ρώμη… Ο αυτοκράτωρ των Ρωμαίων Τίτος πνίγει στο αίμα τη γη του Ισραήλ και οι Εβραίοι γίνονται για πάντα λαός της διασποράς, περιπλανώμενοι… Οι  Μογγόλοι σφάζουν λαούς ολόκληρους… Η Ιερά  Εξέτασις καίει τους ανθρώπους ζωντανούς…

–       Για κοίταξε και εμένα! Ο άγγελος. Οι φιλόσοφοι καταπολεμούν την αδικία… Ο Κοπέρνικος μελετάει το σύμπαν… Οι Γάλλοι (1789) γκρεμίζουν τους βασιλιάδες… Ο Λίνκολν καταργεί τη δουλεία (1861)… Ο Έντισον κατασκευάζει τον πρώτο ηλεκτρικό λαμπτήρα (1879)… Οι επιστήμονες παρασκευάζουν φάρμακα…

Κι εγώ:  Όλο το έργο ήταν έτσι: Μια αντιπαράθεση του καλού και του κακού, της καταστροφής και της δημιουργίας, που εκ φύσεως υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο – μέσα σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα… καταλάβατε παιδιά;

Αυτές οι παρεμβολές στο μάθημα γίνονταν συχνά, κρατούσαν 3–4 λεπτά περίπου, ενισχύαμε ή βοηθούσαμε τη σκέψη μας και μετά σκύβαμε πάλι στην κουραστική ρουτίνα του μαθήματος. Έτσι έβρισκα κι εγώ την ευκαιρία να εμβαθύνουν  σε ότι έβλεπα ή διάβαζα και μαζί με τους αγαπημένους μου μαθητές ανακάλυπτα κι εγώ τον κόσμο και τη ζωή… Γιατί και η δική μου άγνοια και απειρία ήταν βαθύτατες.

Μαζί με τους μαθητές μου όλα αυτά τα χρόνια στη Δημόσια Εκπαίδευση «ταξίδεψα» – και που δεν «ταξίδεψα» – στον υπέροχο κόσμο της επικοινωνίας και των γνώσεων!...

(Αυτά σαν ένας χαιρετισμός στα παιδιά εκείνα, εξατάξιο Γυμνάσιο Αμφίκλειας , β΄εξάμηνο 1962 και 1963: Χρόνια αλησμόνητα).   

Δημοσίευση στην εφημερίδα "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"  Απρίλιος  – Ιούνιος 2014

Ας μου επιτραπεί μια μικρή προσθήκη – σχόλιο στο κείμενο της κ. Αγγελικής Ζολώτα. Σ΄αυτό το «ταξίδεψα» που κάνουμε στη Δημόσια Εκπαίδευση και μαζί με τους μαθητές μας ανακαλύπτουμε τον κόσμο της επικοινωνίας και των γνώσεων, αλλά ταυτόχρονα και την δική μας άγνοια και απειρία, είχαμε την τύχη ως μαθητές να έχουμε στις τάξεις μας, φωτεινούς "δασκάλους" , ανθρώπους αφοσιωμένους στην εκπαίδευση, πραγματικοί λειτουργοί, τόσο στο Γυμνάσιο Πολυδρόσου, όσο και στο Λύκειο Αμφίκλειας, και με την ευκαιρία τους ευχαριστώ για όλα όσα μας "δίδαξαν"
    
                                                                        Χρήστος Μ. Παπαθανασίου
                                                                        Καθηγητής Μαθηματικών