«Οι βαρελάδες της Σουβάλας ήταν άξιοι θαυμασμού τεχνίτες.Κατασκεύαζαν:
αδράχτια , ρόκες, σφοντύλια, βαρέλια, βαρέλες, τσίτσιες, κουτάλια, κουτάλες και
άλλα τέτοια είδη, πράγματα χρήσιμα για τις νοικοκυρές εκείνης της εποχής. Είδη
που δεν τα πουλούσαν μόνο στις νοικοκυρές του χωριού τους, αλλά και στις νοικοκυρές
πολλών άλλων χωριών, όπου και πήγαιναν με τα μουλάρια ή τα γαϊδούρια τους φορτωμένα
με τα κατασκευάσματά τους.
Η μοναδική ύλη που χρησιμοποιούσαν οι βαρελάδες ήταν το ξύλο:
πεύκο και έλατο, που το έβρισκαν ανεβαίνοντας στον Παρνασσό, σε μέρη όχι πολυσύχναστα,
γιατί όντας φτωχοί , μη έχοντας δηλαδή τα χρήματα που έπρεπε να δώσουν στη
Δασική Υπηρεσία για να πάρουν τη σχετική με τη δουλειά τους άδεια, ήταν όλοι τους
λαθραίοι.
Πήγαιναν σε διάφορα μέρη στον Παρνασσό σχεδόν μυστικά,
ακολουθώντας στενά δρομάκια και όχι κεντρικούς δρόμους, για μη τους δουν κάποια
«κακά μάτια» και τους καρφώσουν στους δασοφύλακες της περιοχής.
Έφταναν κάποτε στα μέρη που ήθελαν να πάνε, διάλεγαν με τα μάτια
τους τα πεύκα ή τα έλατα που έπρεπε για να κάνουν τη δουλειά τους και αμέσως μετά
το λόγο είχαν τα κοφτερά τους τσεκούρια.
Αργά το απόγευμα φόρτωναν
τις δόγες που έβγαζαν πελεκώντας τους κορμούς των πεύκων και των ελάτων, κατέβαιναν
όσο μπορούσαν μυστικά στο χωριό, και από την άλλη μέρα στα μικρά εργαστήριά τους
άρχιζαν τη δουλειά τους…»
Βαρελοποιός
ΑπάντησηΔιαγραφή–
Βαρελάς
Έφτιαχνε βαρέλια από δρυ ή βελανιδιά.
Ήταν τεχνίτης, ειδικός στην κατασκευή βαρελόσχημων και σκαφοειδών σκευών, που τα κατασκεύαζαν από ξύλο
βελανιδιάς,
καρυδιάς,
καστανιάς ή δρυός. Το ξύλο περνούσε από ειδική επεξεργασία και μετά το έκοβαν σε λεπτές σανίδες, που βρέχανε για να παίρνουν εύκολα την κατάλληλη κλίση. Κατόπιν περνούσαν τα
σιδερένια
στεφάνια, τα χτυπούσαν με το ματσακόνι για να σφίξουν καλά και μετά τοποθετούσαν τους δυο επίπεδους πυθμένες.