Κι’ απ’ όλα αυτά τα ονείρατα κι’ από τους πόθους όλους
Εφύτρωσε έναν Αύγουστο, σαν, παραδείσου κρίνος,
Που εγιόμωσε όλαις ταις καρδιαίς απ’ τη μοσχοβολιά
του.
Την είδε ο ήλιος την αυγή που πρόβαλλε, ‘ςτήν πλάση
Κ’ έσκυψε και την φίλησε, κι’ απ’ το φιλί του εκείνο
Έβαψαν τα μαλλάκια της χρυσά, γιομάτα λάμψη.
“Καλό Μήνα & Καλή Παναγιά”