Το ρολόϊ του χωριού μας … και η ιστορία του… ΜΕΡΟΣ Α΄

Σίγουρα την ιστορία ενός τόπου, στο διάβα των χρόνων, τη συνθέτουν οι άνθρωποι, τα γεγονότα (ευχάριστα & δυσάρεστα) αλλά και τα άψυχα πλην εμβληματικά – επιβλητικά δημιουργήματα (έργα) τόσο της φύσης όσο και των ανθρώπων.....

Όπως σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της πατρίδος μας υπάρχουν τέτοια φυσικά ή τεχνητά δημιουργήματα έτσι και στο δικό μας χωριό πέραν του εκ της φύσεως προικισμού του με απείρου κάλους αξιοθέατα φυσικά στοιχεία, υπάρχουν και τα των ανθρώπων αξιοθαύμαστα και εμβληματικά έργα είτε αυτά είναι αρχαία μνημεία είτε σύγχρονα κτίσματα που δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητα από έναν επισκέπτη.

Ένα από αυτά τα εμβληματικά και, κατά την άποψή μας, ίσως το πιο εμβληματικό από τα σχετικά σύγχρονα (ετ. θεμελ.1925) κτίσματα του χωριού μας είναι η εκκλησιά μας μετά του καμπαναριού της και του ρολογιού μας.

Για την ιστορία της ανέγερσης της εκκλησίας μας έχουμε ήδη σε παλαιότερη δημοσίευση αναφερθεί ( lispolydrosou.blogspot.com/2020/08/blog-post_22.html ) χρησιμοποιώντας τα στοιχεία από το προσωπικό αρχείο του εκλεκτού συγχωριανού μας μακαρίτη ψάλτου μας Θανάση Τοπάλη που ευγενώς παραχώρησε στο Σύλλογό μας η οικογένεια του. Όπως επίσης και για την καμπάνα της εκκλησίας μας έχουμε επίσης δημοσιεύσει ένα εξαιρετικό άρθρο lispolydrosou.blogspot.com/2014/11/h.html  ενός ακόμη εκλεκτού συγχωριανού μας του μακαρίτη Ηλία Θ. Γεωργούση.

Σήμερα ήρθε η σειρά να δημοσιεύσουμε τα στοιχεία και την ιστορία της αγοράς και εγκατάστασης του ρολογιού του χωριού μας. Και την ευκαιρία γι’ αυτή τη δημοσίευση μας έδωσε ένα ιστορικό έγγραφο, αντίγραφο του οποίου ευγενώς μας παραχώρησαν από το οικογενειακό τους αρχείο τα αδέλφια Θανάσης, Αλέκος & Αλέκα Παπαδημητρίου τέκνα της Αθανασίας Σουφλή θυγατέρας του παλαιού δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου μας (1895-1925) και ψάλτου μας Αθανασίου Σουφλή και μετέπειτα συζύγου του Σεραφείμ Παπαδημητρίου καθηγητού της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαρίσης.

Το έγγραφο αυτό είναι το “Ιδιωτικό Συμφωνητικό”, για την κατασκευή και εγκατάσταση του ρολογιού, μεταξύ του εργοστασιάρχη- κατασκευαστή του και του Αθανασίου Σουφλή που τελούσε ως εντολοδόχος του δωρητού του ρολογιού και ευεργέτου του χωριού μας εκλεκτού συγχωριανού μας απόδημου στην Αμερική Λουκά Ιωαν. Αδαμόπουλου.

Πριν όμως θέσουμε υπόψη των επισκεπτών του ιστολογίου μας το περιεχόμενο αυτού του έγγραφο, θεωρήσαμε σκόπιμο, να παραθέσουμε εδώ πρώτα λίγα στοιχεία για τους σημαντικούς αυτούς συγχωριανούς μας που στην συγκεκριμένη περίπτωση πρωταγωνίστησαν στην αγορά και εγκατάσταση του ρολογιού μας, και τούτο γιατί πιστεύουμε ότι ο μεγάλος αριθμός των επισκεπτών μας που είναι νέοι άνθρωποι και δεν γνώρισαν αλλά κατ’ όνομα ίσως μόνο έχουν ακουστά γι’ αυτούς εκ διηγήσεων συγγενών των και παλαιοτέρων συγχωριανών μας.

Έτσι λοιπόν για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν και οι νεότεροι  τους εξέχοντες αυτούς συγχωριανούς παραθέτουμε τα παρακάτω στοιχεία ξεκινώντας πρώτα από τον δωρητή.

Δωρητής του ρολογιού ήταν ο εικονιζόμενος στην παρακάτω φωτογραφία αείμνηστος συγχωριανός μας και ευεργέτης του χωριού μας Εληννοαμερικανός Λουκάς Ι. Αδαμόπουλος που όπως διαβάζουμε στην επιτύμβια, επί του μνήματος του στο νεκροταφείο του χωριού μας, πλάκα ήταν:

“Απόδημον Τέκνον εν Αμερική, υπήρξε δωρητής του εδώ ιερού ναού Αγίου Γεωργίου, Ωρολογίου πόλεως, Συνέβαλε δε και εις πολλάς άλλας ευεργεσίας . Έφυγε,  Απλός – Συνετός – Ταπεινός & Καλός Χριστιανός, Κήρυξ – Νουθέτης του Ευαγγελικού ρήματοςς «Αγαπάτε Αλλήλους» ”

                                            ΛΟΥΚΑΣ  Ι.  ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ                                                                                                                       

       Στο βιβλίο του με τίτλο “Πολύδροσος – Σουβάλα Παρνασσού ” και στο κεφάλαιο Ξενιτεμένοι Σουβαλιώτες ο ευπατρίδης συγχωριανός μας, ποιητής και λογοτέχνης Γιάννης Αθ. Μαρρές  γράφει αναφερόμενος στον Λουκά Ι. Αδαμόπουλο.

«Διέθεσε ικανό χρηματικό ποσό για την τελειοποίηση του Κωδωνοστασίου της εκκλησίας μας. Πρόσφερε τα χρήματα για την αγορά και τοποθέτηση του ρολογιού του χωριού μας. Ο Λουκάς Αδαμόπουλος, επέστρεψε στην Ελλάδα από την Αμερική, όπου έζησε 54 χρόνια, στις 12 Μαρτίου 1968 και σε ηλικία 86 χρόνων. Όταν μάλιστα ήρθε στο χωριό του, τη Σουβάλα, έτυχε θερμής υποδοχής από τον Πρόεδρο, το Κοινοτικό Συμβούλιο και τους κατοίκους του χωριού που τον υποδέχτηκαν στην πλατεία με ζητωκραυγές, καλωσορίσματα και ευχές … »

Εκκλησία Αϊ-Γιώργη Νεκροταφείο Πολυδρόσου  και  Μικρή αναθηματική πλάκα στην είσοδο του ναού.

Η επί του μνημείου του ευεργέτου μας επιτύμβια πλάκα  

Αύριο το Β΄ Μέρος

Επιμέλεια-Ανάρτηση   Αλέκος Ι. Βαλάσκας