Παλιές Φιλίες...

                                                    Λαγός Γιάννης   -  Βλάχος  Άρης

Αρχείο  Ρέββας Γιάννης

ΠΑΛΙΟ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΚΟ ΟΙΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙΕΣ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΚΕΣ ΟΙΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μάϊος: Εποχή του πράσινου τρύγου και της διατήρησης του φυλλικού τείχους της αμπέλου.

Στην Παρνασσιώτικη Σουβάλα, όπου ο οίνος αποτελεί διαχρονικό πολύτιμο προϊόν της, αναπόσπαστο διατροφικό της στοιχείο, αλλά και πολιτισμικό της εργαλείο, πλάστηκαν μέσα στο διάβα του χρόνου και ενσωματώθηκαν στην ιδιάζουσα ντοπιολαλιά της, πάμπολλες λέξεις και φράσεις που σχετίζονται με τον άρρηκτο δεσμό Σουβαλιωτών και οίνου. Θα επιχειρήσουμε μια γενική καταγραφή, αλλά και διάσωση, των αμιγώς Σουβαλιώτικων οινικών όρων, όπως αυτοί προφέρονταν στην ιδιαίτερη τοπική παλαιά διάλεκτο και θα αναφερθούμε σε φράσεις και ρητά που απαντώνται μόνο στη Σουβάλα.

Πρώτα επί του λεξιλογίου: Πλούσιοι και ευρηματικοί οι όροι που αποδίδουν την άριστη ποιότητα του Σουβαλιώτικου κρασιού.

Πρωτοκράσ(ι): Οίνος που προέρχεται αποκλειστικά από το σταφυλοπάτημα.

Αθέρας, ταμπακέλα, κάντιο: όροι για την καθαρότητα και τη διαύγεια.

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν’ από την Πόλην....Έδειξεν τ’ έναν το φτερόν ’ς σο αίμαν βουτεμένον..."

"Γ"

Ο Οθωμανικός στρατός με επικεφαλής  τον Μωάμεθ  τον Β' πολιορκεί την Κωνσταντινούπολη . Η πολιορκία ξεκίνησε  στις 6 Απριλίου το 1453 . Αυτοκράτορας τότε της κραταιάς υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ή τουλάχιστον σε ότι από αυτή είχε απομείνει , με βάση τα ιστορικά γεγονότα  που θα διαβάσετε εν συντομία στο τέλος, ήταν  ο Κων/νος  ΙΑ  Παλαιολόγος.
Οι Τούρκοι εξαπολύουν γενική επίθεση από τρεις πλευρές στις 29 Μαίου. Οι Βυζαντινοί αποκλείουν τις σήραγγες  που οδηγούν , κάτω από τα τείχη , στην Πόλη και τους απωθούν 2 φορές.

Την Τρίτη το βράδυ  29 Μαΐου  μεταξύ 01.00 και 02.00, εκδηλώθηκε γενική τουρκική επίθεση.
Μόλις δόθηκε το σύνθημα η πόλη υπέστη συντονισμένη επίθεση από τρεις πλευρές συγχρόνως.

Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να αποκόψουν τις υπόγειες σήραγγες απ' όπου , οι πολύ περισσότεροι αριθμητικά Τούρκοι , προσπάθησαν να περάσουν κάτω από τα τείχη.  Οι Βυζαντινοί τους απώθησαν αρκετές φορές προκαλώντας τους τρομερές απώλειες. Οι δύο πρώτες επιθέσεις αποκρούστηκαν.

Οι  Τούρκοι  όμως  επιμένουν  και  επιτίθενται πολύ πιο οργανωμένα  από την πύλη του Αγίου Ρωμανού όπου πολεμούσε ο  ίδιος ο Αυτοκράτορας.

Δυστυχώς όμως ένας από τους κύριους υπερασπιστές της Πόλης , ο γενναίος  Γενουάτη Ιουστινιάνι , τραυματίζεται και εγκαταλείπει τις μάχες με αποτέλεσμα αυτό να επηρεάσει πολύ αρνητικά το ηθικό αλλά και τον αγώνα των Βυζαντινών.

Εκπαιδευτικό βίντεο από τo "ανοιχτό Σχολείο". Ιστορία E' τάξης: Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους Επιμέλεια βίντεο: Σουδίας Ιωάννης

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΗΘΟΥΣ...

Μάϊος 1969. Το Δημοτικό Σχολείο Πολυδρόσου διαθέτει μόνο τρεις αίθουσες διδασκαλίας, (αυτές που βλέπουν το πάνω προαύλιο), ενώ φοιτούν και στις έξι τάξεις του ιδρύματος,περί τα 180 παιδιά. Για το λόγο αυτό οι τρείς μικρές τάξεις λειτουργούν 2-8 το απόγευμα και οι τρεις μεγάλες 8 με 2 το πρωί. Στα ολιγάριθμα θρανία, για να χωρέσουμε, καθόμαστε τρεις-τρεις. Κατά το σχόλασμα, πολυάριθμο Σουβαλιώτικο παιδομάνι πορευόταν τον τότε χωματόδρομο προς την Πλατεία και τον απάνω μαχαλά, συνοδευόμενο από τους δασκάλους μας για τα σπίτια μας. Ήταν απόβρεχο. Μπροστά στο σπίτι του Παπα-Πάλλα το βροχόνερο είχε παρασύρει στην άκρη του δρόμου ένα ολοστρόγγυλο καταπράσινο και κατακαίνουργο πεντακοσάρικο και το είχε εναποθέσει πλάι στην συρμάτινη περίφραξη. Ο εικονιζόμενος μαθητής με τα αθώα παιδικά του μάτια, αντιλαμβάνεται την αξία του ευρήματος, ορμάει και σηκώνει από τα λασπόνερα το χαρτονόμισμα και περιχαρής τρέχει προς τους δασκάλους να αναγγείλει την εύρεση. Στο τέλος της παιδικής πομπής, πορεύονταν οι δάσκαλοί μας Αθανάσιος Σβίγκος και Κούλα Τσαρμακλή. Η Ανθή Βελέντζα, μόλις είχε στρίψει για να μπει στο σπίτι της.

«ΔΕΣΗ» ΚΗΦΙΣΟΥ – Η ΠΛΑΖ ΤΗΣ ΣΟΥΒΑΛΑΣ

Αεροφωτογραφία 1945 από τον Ορθοφωτοχάρτη του Κτηματολογίου. Με κίτρινη γραμμή υποσημειώνεται η θέση «Δέση», η πορεία του καναλιού και ο νερόμυλος «Νερούτσου».

      Περί το πέμπτο χιλιόμετρο από τις πηγές του άνω ρου του Κηφισού, είναι η περιβόητη τοποθεσία «Δέση». Το σημείο οφείλει την ονομασία του στο ότι κατά το παρελθόν με τεχνητά μέσα φραζόταν η ροή του ποταμού, έτσι ώστε μέρος του νερού να εκτρέπεται δεξιά σε τεχνητό υδραύλακα, ο οποίος διαρρέοντας τις υπώρειες του «Μύτικα» της Μεγάλης Ράχης και αποκτώντας «κρέμαση», κινούσε τον νερόμυλο «Νερούτσου» στην είσοδο των ορίων της Φθιώτιδας. Λόγω της απόφραξης του νερού στο σημείο αυτό, ο Κηφισός είχε δημιουργήσει πλάτωμα και το βάθος του νερού υπερέβαινε τα δύο μέτρα. Αποτέλεσε για χρόνια αυτοσχέδια κολυμβητική τοποθεσία για τους νεαρούς της Σουβάλας αλλά και των περιχώρων και μάλιστα σε εποχές που η κολύμβηση σε γλυκό και παγωμένο τρεχούμενο νερό, δεν ήταν και τόσο συνηθισμένη. Επιπροσθέτως, η φύση είχε προικίσει την κολυμβητική τοποθεσία με φυσικό βατήρα καταδύσεων, που την αποτελούσε ένας χονδρός κορμός γερμένου πλατάνου

Μάιος  1979. Δημήτρης Κατοίκος, Γιώργος Ανάγνος, Θανάσης Βελέντζας, John Κούσουλας, Πάνος Καραχρίστος. Μπάνιο στη «Δέση».

Δημήτριος Κατοίκος

Ιστορικός Ερευνητής 

Συγγραφέας

ΟΙ ΣΜΙΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ...

Πιπέρας Αθανάσιος- Κούσουλας Κώστας- Ρέββας Στάθης

Το πλύσιµο ρούχων τα παλιά χρόνια στο χωριό!

Αρχείο Δαούτη Φρόσω

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ ΄΄Η ΕΣΤΙΑ ΄΄ - ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΔΕΞΑΜΕΝΗ

Πριν λίγες μέρες η συγχωριανή μας Δασονόμος Αμφίκλειας κα. Λέλα Σιάκλα χορήγησε στο σύλλογό μας 25 δενδρύλλια δασικών δέντρων και φυτών για δενδροφύτευση......

Παλιές Ιστορίες...Ο Χαρβάτος και η Κατέρω

Γράφει ο Γιώργος Αθ. Δρίβας

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΡΒΑΤΟΣ

Ένας ακόμα παλιός δάσκαλος από τη Σουβάλα ήταν και ο Αθανάσιος Χαρβάτος. Είχε δασκαλέψει σε πολλά γύρω χωριά, Ντερνίτσα, Γλούνιστα, Δαδί κ.α.  ....

Μάλιστα στη Γλούνιστα  ( Δρυμαία ) όπου χρημάτισα κι εγώ δάσκαλος από το 1980 ως το 1986, ξεφυλλίζοντας το Μαθητολόγιο του Σχολείου, είδα την υπογραφή του Χαρβάτου με καλλιγραφικότατα γράμματα. Όλοι οι παλιοί δάσκαλοι, ήταν καλλιγράφοι.

Ο  Χαρβάτος λοιπόν, είχε τη φήμη του μεγάλου φαγά και όχι άδικα. Ήταν και τραχανολόγος (του άρεσαν τα δώρα) και δε χόρταινε με τίποτα…

Τί του σκάρωσαν λοιπόν κάποτε οι πονηροί Ξυλικιώτες;

Ήταν βράδυ στο καφενείο του χωριού, όπου κάθονταν μερικοί θαμώνες, μαζί κι ο Χαρβάτος.

Λέει τότε ένας Ξυλικιώτης τσοπάνης τάχα στο διπλανό του, αλλά λίγο δυνατά ώστε ν’ ακούσει κι ο Χαρβάτος.

·       Αύριο στο μαντρί θα κάνω γιαούρτι, αλλά το τρώει άραγε ο δάσκαλος;

·       Ακούγοντας αυτό ο Χαρβάτος πετιέται και λέει: το ψοφάω το γιαούρτι!

·       Την άλλη μέρα στο μαντρί του τσοπάνη, πρώτος και καλύτερος ο Χαρβάτος…

·       Βάλτε ρε στο δάσκαλο μια τσανάκα γιαούρτι να χορτάσει…

Κάθεται κάτω ο Χαρβάτος και την τρώει ολόκληρη την τσανάκα.Πού νάξερε όμως ο φτωχός ο δάσκαλος, ότι οι Ξυλικιώτες τούχαν βάλει μέσα στο γιαούρτι πυτιά;

Τον έπιασαν τότε το δάσκαλο φοβερά κοψίματα και γυρίζοντας στο χωριό, δεν προλάβαινε στο δρόμο να κατεβάζει τα βρακιά του…

Οι Ξυλικιώτες ξεσπάσανε στα γέλια κι ο δάσκαλος το φύσαγε και δεν κρύωνε…

Ο Χαρβάτος παντρέφτηκε στο Δαδί κι απόχτησε μια κόρη. Ήταν και κυνηγός με άριστα ζαγαράκια. Στο τέλος που σταμάτησε το κυνήγι, πούλησε το δίκανό του στον κουμπάρο μου το Θόδωρο Βελέντζα τον κουρέα. Ήταν ένα ωραίο οπλάκι μπερέτα με κοκκόρια. Μάλιστα το είχα δανειστεί κι εγώ μια μέρα  και σκότωσα ένα λαγό μ’ αυτό στο βαθύρεμα. Αυτό το δίκανο πρέπει να το έχει ακόμα ο Θανάσης ή ο Κώστας Βελέντζας.

Κάποτε στη σουβάλα...

Παναγιώτης Παναγιωτής -Παπαθανασίου Αθανάσιος- Τυροβόλης Λάμπρος- Μολιώτης Γιώργος

Η ΄΄Μάχη της Σουβάλας΄΄ καθιερώθηκε ως τοπική εορτή, με ομόφωνη απόφαση του Δήμου Δελφών.

Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, καθιερώνεται η 7η Οκτωβρίου εκάστου έτους, επέτειος της ιστορικής μάχης της Σουβάλας, στη θέση Καρκαβέλια στην Πολύδροσο,.....

ως ιστορικού χαρακτήρα Δημόσια Εορτή Τοπικής Σημασίας για το Δήμο Δελφών Νομού Φωκίδας, με την αναβίωση εκδηλώσεων µνήµης και τιµής, µε πρόγραµµα εορταστικών εκδηλώσεων που θα καταρτίζεται κάθε έτος µε απόφαση του δηµάρχου Δελφών, και τη δημιουργία μνημείου πεσόντων, προς τιμήν των ηρώων και των νεκρών της Μάχης της Σουβάλας, στην περιοχή της σύγκρουσης.

O Άγιος Κωνσταντίνος της Σουβάλας και η ιστορία του..

Ο Σουραβλής Δήμος του Γεωργίου στον πόλεμο της Μικράς Ασίας και στη μάχη Σεβρή – Χεσάρ που έγινε το 1921, συνελήφθη αιχμάλωτος από τα Τουρκικά στρατεύματα και παρέμεινε κρατούμενος στις φυλακές της Τουρκίας για 18 μήνες.

---

Το διάστημα αυτό που έλειπε και ήταν αιχμάλωτος ο πατέρας του γέρο – Σουραβλής  Γεώργιος, παλιός τσαγκάρης του χωριού που πέθανε το 1951, έταξε να κτίσει μια εκκλησία για να βοηθήσει ο Άγιος Κωνσταντίνος να απελευθερωθεί το παιδί του και να γυρίσει στην οικογένεια του.

Πράγματι ο Δήμος Σουραβλής μετά από μια ανεκδιήγητη ταλαιπωρία και βασανιστήρια στις φυλακές Τάλας της Καισαρείας αμνηστεύτηκε και ξαναγύρισε στην πατρίδα. Ο πατέρας του πιστός στο τάμα του και με τη βοήθεια του απελευθερωθέντος γιού του Δήμου άρχισαν  το 1924 το χτίσιμο του σημερινού εξωκλησιού σε ιδιόκτητο οικόπεδο 1,5 περίπου στρέμματος.  Έκτισε τους τοίχους και φτάνοντας στην σκεπή σταμάτησε από έλλειψη χρημάτων. Και ενώ τον βασάνιζε η ιδέα εύρεσης τρόπου συνέχισης των εργασιών, είδε στον ύπνο του άγνωστο άνδρα (προφανώς άγιο), ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι θα βρεθούν άνθρωποι να τον βοηθήσουν.

Ενθαρρυμένος από το γεγονός ο καθόλα σεβάσμιος γέρο – Σουραβλής, ξεκίνησε πάλι τις εργασίες για την ολοκλήρωση της εκκλησίας και προσφέρθηκαν οικειοθελώς χωρίς την υπόδειξη κανενός οι συγχωριανοί Κων/νος  Παπαθόδωρος, Κων/νος Βελέντζας και Γεώργιος Σκουρογιάννης. Με τη βοήθεια των παραπάνω έγινε η σκεπή και τελικά η εκκλησία ολοκληρώθηκε περί το 1926. Τον ίδιο χρόνο ο γέρο – Σουραβλής αγόρασε την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου και λειτούργησε η εκκλησία για πρώτη φορά. Παράλληλα φύτεψε και τα κυπαρίσσια περιμετρικά στο οικόπεδο από τα οποία μερικά υπάρχουν έως σήμερα.

Στην μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τελείται κάθε χρόνο στις 21 Μαΐου Θεία Λειτουργία.

 ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ

 Αρχείο Λαογραφικού

Η γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης..

Η γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης είναι μια από τις σημαντικότερες μέσα στη χρονιά. Γιατί όμως ένας αυτοκράτορας και η μητέρα του αγιοποιήθηκαν και γιορτάζουν;

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

Πρόκειται για τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα, επί των ημερών του οποίου κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκεία και προωθήθηκε η χριστιανική πίστη η οποία μέχρι τότε ήταν υπό διωγμό. Την εποχή που ο πατέρας του Κωνστάντιος υπηρετούσε στα Ανάκτορα, ο Κωνσταντίνος βρισκόταν στην αυλή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη Νικομήδεια, κατέχοντας το αξίωμα του Χιλίαρχου. Όταν όμως οι δύο Αύγουστοι, Διοκλητιανός και Μαξιμιανός παραιτούνται από τα αξιώματά τους, στο αξίωμα του Αυγούστου προάγονται ο Κωνστάντιος για τη Δύση και ο Γαλέριος για την Ανατολή. Όταν πεθαίνει ο Κωνστάντιος (306) ο στρατός της δύσης αναγνώρισε ως Αύγουστο τον Κωνσταντίνο.
Ο Κωνσταντίνος, λοιπόν, ανακηρύχθηκε σε Αύγουστο κατόπιν της νίκης του εναντίον του Μαξεντίου. Ο ιστορικός Ευσέβιος, αναφέρει ότι ο Κωνσταντίνος δεν γνώριζε καλά-καλά σε ποιόν ακριβώς Θεό να προσευχηθεί για να αντιμετωπίσει τον Μαξέντιο. Όταν, όμως, άρχισε να αναπέμπει παρακλήσεις, μετά το μεσημέρι φάνηκε στον ουρανό ένα σημείο, ο Σταυρός  με την περίφημη επιγραφή «εν τούτῳ νίκα». Έτσι, έχοντας τη βεβαιότητα της θείας συμπαράστασης επιτίθεται εναντίον του Μαξεντίου, τον οποίο και κατατροπώνει.

Στη σουβάλα μας Παλιά...

Πέσανε στα χέρια μου παλιές φωτογραφίες
πολλές γνωστές εικόνες και μεγάλες ιστορίες
μαζεμένες σε ένα album τόσο σφιχτά δεμένο
γεμάτο σκόνη και παλιό κιτρινισμένο.

 Τσιπούγιας  Λουκάς   - Δεληγιάννης Ανδρέας-   Ρέββας Ηλίας  πίσω  Τζιβάρας Γιώργος- Δρίβας Γιάννης

Βαλάσκας Νίκος- Λιάπης Σπύρος- Λιάπη Φροσύνη - Ρέββας Στάθης(Κουρέας)- Κονταξής Θανάσης(Τσαγκάρης) -Ρέββα  Μαρία- Τσατήρα Μόρφω- Σκορδά Αλεφάντω  -Λιάπη Λούλα- -Αντωνίου Σκορδάς

Τότε ο μπάρμπα Στάθης Ρέββας Διατηρούσε το κουρείο...

Αρχείο Γιάννη Ρέββα

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ . " Φύγαμε και πήραμε μόνο τις ψυχές μας"

                              

"Γ"

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία  πεθαίνει ... Όμως ένα εκλεκτό κομμάτι το Ελληνισμού που ζεί στα βόρεια της  Μικράς Ασίας και  παρά  το  ότι η Τραπεζούντα αλώθηκε από τους Οθωμανούς (1461),  διατηρεί αναλλοίωτο το φρόνημά του και την βαθιά Ελληνική του συνείδηση. Άν και μειοψηφία στην περιοχή (35-40%) αποτελούν τον κορμό της προόδου και της οικονομικής ζωής.

Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου έφταναν τις 265.000, το 1880  τις 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα κόντευαν τις 700.000.  Τα σχολεία  από 100 που ήταν το 1860 , το 1919 πλησίασαν τα 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο "Φροντιστήριο της Τραπεζούντας". Εκτός από σχολεία διέθεταν περιοδικά , εφημερίδες, τυπογραφεία,  θέατρα και λέσχες , τονίζοντας έτσι το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

                                  

 Το 1908 , ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία παρήκμαζε,  εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων (νεαροί στρατιωτικοί μεταρρυθμιστές ) βάζοντας στο περιθώριο τον Σουλτάνο όχι όμως,  απ' ότι στη συνέχεια  αποδείχθηκε , τις πρακτικές του αλλά και εφαρμόζοντας ακόμη πιο ακραίες συμπεριφορές.

Tότε που παίζαμε στις Αλάνες...

                          ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60 ΑΝΩ ΣΟΥΒΑΛΑ (ΑΗΛΙΟΛΑΚΕΣ) - ΝΕΟΙ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΕΣ



To   αγαπημένο μας παιχνίδι ήταν το ποδόσφαιρο παίρναμε μια μπάλα, πολλές φορές ήταν πλαστική , αν ήμασταν τυχερή κάποιο από τα πλούσια παιδιά έφερνε μπάλα κανονική δερμάτινη μαζευόμασταν σε μια αλάνα, πλατεία, σχολείο, δρόμο και παίζαμε ένα διπλό από το μεσημέρι, μέχρι να νυχτώσει.
Γιατί ναι, όσο απίστευτο ή αδιανόητο και να μας φαίνεται σήμερα, από τη στιγμή που τέλειωναν τα μαθήματα στο σχολείο και τα βιβλία έκλειναν για τρεις μήνες, τόσο το σπίτι όσο και οι γονείς μας οι ίδιοι δεν μας έβλεπαν παρά μόνο όταν έπεφτε η νύχτα, τότε που έβγαιναν -χωρίς καμιά ανησυχία, φόβο ή άγχος για την ασφάλειά μας- να μας μαζέψουν από το δρόμο, σκονισμένους, χτυπημένους και ταλαιπωρημένους, μα πάνω από όλα χαρούμενους και γεμάτους.
Σχεδόν όλοι όσοι βρισκόμαστε σήμερα στην τρίτη -τουλάχιστον- δεκαετία της ζωής μας, έχουμε να διηγηθούμε και από μια ιστορία των παιδικών μας παιχνιδιών στις παλιές γειτονιές του '70 και του '80, τότε που μια μπάλα, μια πέτρα ή απλά οι φίλοι μας αρκούσαν για να μας κάνουν τα πιο ευτυχισμένα πιτσιρίκια της γης, γιατί απλά παίζαμε σε έναν κόσμο που μπορούσες ως παιδί να χαρείς το παιχνίδι έξω από το σπίτι ανέμελος, με λιγοστούς κινδύνους και ακόμα λιγότερα αυτοκίνητα, με περισσότερο ήσυχους δρόμους και δεκάδες αλάνες, χωράφια και ελεύθερους χώρους. 
Τότε που κάναμε κόντρες με τα ποδήλατα, παίζαμε πόλεμο με πέτρες, ξύλα και νεράτζια, εξαφανιζόμασταν από προσώπου γης στο κρυφτό, μαλώναμε και τα ξαναβρίσκαμε, ματώναμε πέφτοντας κάτω και με λίγο οινόπνευμα και «κόκκινο» -το γνωστό βάμμα ιωδίου- (άντε και ένα φιλί από τη μαμά), ολα περνούσαν...
Και να είστε σίγουροι πως με κανένα τάμπλετ, smartphone, εφαρμογή, υπολογιστή, video game και ψηφιακό φίλο στο facebook -και τα λοιπά κοινωνικά δίκτυα- δεν θα αλλάζαμε το κρυφτό, την αμπάριζα, το κουτσό, την τυφλόμυγα και τους ανεκτίμητους φίλους που μας συντρόφευαν στα αλησμόνητα παιχνίδια των αθώων παιδικών μας χρόνων.

Πηγη reader.gr