Το παζάρι του Αϊ-Κωνσταντίνου στη θέση Ριζινίκο ή "Ρωσσενοίκος" στη Γραβιά...

                  ...Αναδημοσίευση, Πρώτη Δημοσ/ση 3 Ιουν.. 2017

Και μία σχετική αφήγηση,χαρακτηριστική του τρόπου τελέσεως αυτής της εμπορο-ζωοπανηγύρεως όπως την αφηγήθηκε κάτοικος του χωριού Σκαμνός Φθιώτιδος & δημοσιεύθηκε παλαιότερα στο ιστολόγιο http://www.skamnosvoice.gr) .

“Στην περιοχή Αγίου Κωνσταντίνου, δίπλα στον [βοιωτικό] Κηφισό ποταμό, στην μεγάλη άπλα με τα θεόρατα πλατάνια, μετά τη Γραβιά πηγαίνοντας προς Μαριολάτα λάβαινε χώρα η εμποροπανήγυρις και ζωοπανήγυρις για την ευρύτερη περιοχή. Εκεί έπαιρναν μέρος και οι Σκαμνιώτες. Το πανηγύρι αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μόνον που εξέλειπε το κομμάτι της ζωοπανηγύρεως. Πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος και προσφέρεται πράγματι για όλους τους συγχωριανούς για να προμηθευτούν χρήσιμα πράγματα για το σπίτι, το νοικοκυριό τους, αλλά και εργαλεία για τον κήπο και τις λοιπές αγροτικές ή κτηνοτροφικές δραστηριότητες. Σκούπα, φαράσι, σκεπαρνιά, σφυριά, βαριοπούλες, κουδούνια για τα γιδοπρόβατα και ό,τι βάλει ο νους σου. Ακόμα ηχούν στ' αυτιά μου οι αναφορές της μακαρίτισσας της μάνας μου [Κυριακούλα Σκούρα από τον Μπράλο] που κάθε χρόνο πήγαινε στην ζωοπανήγυρη του Αγίου Κωνσταντίνου. Πωλούσε κάποιο από τα ζώα μας και αγόραζε κάτι άλλο που το θεωρούσε πιο χρήσιμο. Ένα γαϊδουράκι και ένα μουλάρι αποτελούσαν κάτι βασικό για κάθε οικογένεια. Το ίδιο μία ή δύο κατσίκες για το γάλα των παιδιών. Τον ζωηρό γάιδαρο που σε κάποια περίοδο είχαμε, τον φοβέριζε όλο το χρόνο η μάνα μου:

-Δεν θα 'ρθει το παζάρι τ' Αι-Κωνσταντίνου; Και θα σου δείξω εγώ!

Η μοίρα του γαϊδάρου είχε προδιαγραφεί και στο παζάρι η μάνα μου φρόντιζε να τον πουλήσει και με το προϊόν της πώλησης έπαιρνε ένα άλλο χρήσιμο οικόσιτο ζώο. Μία κατσίκα, ένα γουρουνάκι να το θρέψουμε μέχρι τα Χριστούγεννα. Όταν αγόραζε κατσίκες φρόντιζε να επιλέγει την καλύτερη ράτσα: Τις μαλτέζικες που παρήγαγαν πολύ γάλα, κάτι που ήταν φανερό από τους πολύ μεγάλους μαστούς που πλησίαζαν στο έδαφος. Επειδή όμως τούτο, οι μεγάλοι μαστοί, προκαλούσαν το κακό μάτι, φρόντιζε να αγοράσει ταυτοχρόνως και ένα χαϊμαλί που απέτρεπε το μάτιασμα.

Το όποιο ελάχιστο κομπόδεμα διέθετε, πηγαίνοντας στην ζωοπανήγυρη ή επιστρέφοντας από αυτήν, το φύλαγε προσεκτικά μέσα σε ένα επί τούτω φτιαγμένο υφασμάτινο σακουλάκι που το κρεμούσε κατάσαρκα γύρω από το λαιμό της γιατί οι κλοπές δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο σε τέτοιες συναθροίσεις”.