Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου εφέτος στην Πολύδροσο

 Υπό τη σκιά της έξαρσης και της αύξησης των κρουσμάτων της πανδημίας και τηρουμένων των περιοριστικών & απαραίτητων προστατευτικών μέτρων, γιορτάσθηκε σήμερα στο χωριό μας , την Πολύδροσο, η επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου 1940...

   Μετά την τέλεση της δοξολογίας εντός του ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου και την επιμνημόσυνο δέηση στο χώρο του Ηρώου, υπέρ των πεσόντων στον πόλεμο του 1940-41, υπό του ιερέως του χωριού μας π. Κωνσταντίνου, ακολούθησαν:

-             *Η κατάθεση στεφάνων από τους: Αντιδήμαρχο της Δ.Ε. Παρνασσού κ. Ευάγγελο Κούσουλα, την Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητος Πολυδρόσου κ. Ευθυμία Τοπάλη, τον Δημοτικό Σύμβουλο κ. Αθανάσιο Αδαμάκο, τον εκπρόσωπο του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Πολυδρόσου κ. Νικόλαο Σοφιανό.

-           *Επίσης κατέθεσαν στεφάνια & απήγγειλαν ποιήματα η μαθήτρια του Δημοτικού Σχολείου Νουκάρη Αικατερίνη & ο μαθητής του Νηπιαγωγείου Συλαίος Ιωάννης.

-           *Ακολούθησε Προσκλητήριο των ονομάτων των Πεσόντων συγχωριανών μας στον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο 1940-41 από την Πρόεδρο της Κοινότητος κ. Ευθυμία Τοπάλη.

-          *Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο δάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου κ. Χρήστος Κόκορης.

-          *Ψάλθηκε ο Εθνικός Ύμνος και

-          *Τέλος ακολούθησε η παρέλαση των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου, του Νηπιαγωγείου & του Παιδικού Σταθμού.

-          *Τελετάρχης της εκδήλωσης ήταν η υπάλληλος του Δήμου κ. Αικατερίνη Σκουρολιάκου.

           Ακολουθεί μικρό φωτογραφικό ρεπορτάζ από τη γιορτή με φωτογραφίες του Προέδρου του Λ.Ι.Σ. Πολυδρόσου κ. Παν. Ρούμελη και ο πανηγυρικός της ημέρας του κ. Χρ. Κόκορη που πήραμε από το polydrososparnassou.blogspot όπου δημοσιεύθηκε. 

 

 

 

Ο πανηγυρικός από τον δάσκαλο κ. Χρήστο Κόκορη     

  Ιερή συγκίνηση κατέχει σήμερα τις ψυχές μας. Μία μεγάλη επέτειο γιορτάζουμε, ένα σταθμό της Ιστορίας μας, φωτεινό και ολόχρυσο πανηγυρίζουμε. Μία λάμψη ακόμα κι ένα υπέροχο μεγαλείο, μέσα στα τόσα της πατρίδας μας, θαυμάζουμε.

     Είναι το αξέχαστο, το μεγάλο, το δοξασμένο ΄40 που οι ήρωες μας δημιούργησαν με τις θυσίες τους. Είναι το ασύγκριτο, το μοναδικό ΟΧΙ που αποκαλύπτει όλο το θάρρος και την δύναμη της φυλής μας, όλη την τόλμη και την υπερηφάνεια που κρύβει μέσα της η αθάνατη ελληνική ψυχή. Αυτή την μέρα γιορτάζουμε σήμερα.

     Καθετί που ξεχνιέται, χάνεται. Υπάρχουν, όμως γεγονότα τόσο φωτεινά, τόσο ζωντανά που νικούν το χρόνο και περνούν στην αιωνιότητα. Νικούν την λήθη και μένουν όλο λάμψη και μεγαλείο. Μία ακριβώς από αυτές τις σελίδες της Ιστορίας μας, αξέχαστη και ζωντανή είναι το θαύμα του ΄40 που γιορτάζουμε σήμερα.

     Αλλά, ας αφήσουμε την συλλογική μας μνήμη να τρέξει μερικά χρόνια πίσω. Βρισκόμαστε στο τέλος της τρίτης δεκαετίας του 1900. Ατμόσφαιρα βαριά επικρατεί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η σκιά του πολέμου πλανιέται απειλητική στον ορίζοντα των κρατών. Εδώ στην άκρη της Ευρώπης, ένας μικρός λαός με μεγάλη όμως θέληση και λαμπρό παρελθόν, έχει πάρει την μεγάλη απόφαση. Ν’ αντισταθεί, να ορθώσει το ανάστημά του, να γίνει το τείχος το απόρθητο που θα υπερασπίσει τα ιερά και τα όσια της φυλής του.

Ο πόλεμος αρχίζει, ο Μουσολίνι, παλιός εχθρός της πατρίδας μας, την θεωρεί εύκολη λεία και τρέχει να την κατακτήσει. Έχει ξεχάσει, ότι την χώρα αυτή την υπερασπίζονται οι απόγονοι του Λεωνίδα και του Διάκου. Έχει λησμονήσει, πως είναι η μάνα που γέννησε τον Κολοκοτρώνη και τον Κανάρη, την Τζαβέλαινα και την Μπουμπουλίνα. Δεν σκέφτεται τίποτε από όλα αυτά και με μεγάλη αυθάδεια ζητεί, μέσω του Ιταλού πρεσβευτή στην Αθήνα, Εμμανουέλ Γκράτσι, να του παραδοθεί η Ελλάδα.

    Πώς ήταν δυνατόν τα παιδιά της να δεχτούν μία τέτοια προσβολή.   << ΟΧΙ >> απάντησε ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Μεταξάς. << ΟΧΙ >> απάντησε με ένα στόμα ολόκληρη η ελληνική φυλή. Τρέχουν τότε όλοι οι Έλληνες να προλάβουν να βάλουν εμπόδιο τα στήθη τους εμπόδιο στην επιδρομή του κατακτητή. Έτσι, οι φαντάροι μας αφήνοντας πίσω μάνα, γυναίκα, παιδιά έτρεξαν στις άγριες κορυφές των βουνών στα ελληνοαλβανικά σύνορα για να γράψουν ακόμα μία ολόχρυση σελίδα στην ιστορία του Έθνους μας.

     Η μικρή Ελλάδα αποκρούει την ιταλική επίθεση και ο Μουσολίνι απελπισμένος ζητά την βοήθεια του συμμάχου του Αδόλφου Χίτλερ. Έτσι, τον Απρίλιο του 1941 η ναζιστική Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδας. Οι Έλληνες μόνοι τους απέναντι σε δύο μεγάλες δυνάμεις υπέκυψαν λίγο διάστημα αργότερα αλλά με ψηλό και περήφανο μέτωπο. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο, που ο τότε Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ουίνστον Τσώρτσιλ, δήλωσε, πως <<Οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες>>. Έτσι, ξεκινά η σχεδόν τετραετής κατοχή της χώρας μας από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους Βούλγαρους. Οι Έλληνες, όμως δεν έχασαν τους και παρά τις στερήσεις, την πείνα , τις διώξεις και τις κακουχίες, γρήγορα βρήκαν το σθένος και ξεκίνησε η ηρωική Αντίσταση απέναντι στον τριπλό αυτό εχθρό, που οδήγησε στην τελική απελευθέρωση της χώρας μας.

     Είναι ανυπολόγιστης αξίας οι θυσίες των Ελλήνων για την οικουμένη. Πρώτα από όλα βροντοφώναξαν στον φοβισμένο πλανήτη της εποχής εκείνης, ότι η νίκη δεν ανήκει στα κανόνια και στα όπλα αλλά σε εκείνους που έχουν το θάρρος και την τόλμη να την διεκδικήσουν. Μπόρεσαν οι μεγάλες δυνάμεις μέσα στο διάστημα αυτό να αναδιοργανωθούν και να αποκτήσουν θάρρος για να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό. Μπορούμε να πούμε, πως η ελληνική θυσία υπήρξε το πρώτο χτύπημα στην ναζιστική αλαζονεία.  Και αν οι λαοί σήμερα είναι περήφανοι για την πρόοδο και τον πολιτισμό τους, αυτό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην χούφτα αυτή των ανθρώπων με τις μεγάλες παραδόσεις, τα υψηλά ιδανικά και τις αγνές επιδιώξεις.

     Με αυτό τον τρόπο έκλεισε μία υπέροχη σελίδα της Ιστορίας μας που αποτελεί σταθμό δόξας και τιμής για την πατρίδα μας. Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν ποτέ, ότι έχουμε παρελθόν υπέροχο και μία Ιστορία ολοζώντανη. Είμαστε οι φορείς μιας ιερής παράδοσης και οι κληρονόμοι ενός μοναδικού μεγαλείου.

     Άλλωστε, η μοίρα του τόπου μας είναι να αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς και να είμαστε πάντα έτοιμοι στις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας να φανούμε άξιοι απόγονοι των μεγάλων προγόνων μας, της λαμπρής Ιστορίας μας και του δοξασμένου παρελθόντος μας.