Στη χορεία των αγγέλων ο μέγιστος Ανδρέας Τσαούσης…

 

Του Αλέκου Ι. Βαλάσκα

        Μια μεγάλη σελίδα για το Δημοτικό μας τραγούδι και την παράδοσή μας έκλεισε οριστικά προχθές στη Λιλαία (Αγόριανη ) Παρνασσίδος με την εκδημία του Ανδρέα Τσαούση ενός εκ των μεγαλυτέρων εκτελεστών του Δημοτικού μας τραγουδιού & ίσως του μοναδικού και επί 70 χρόνια γνήσιου εκφραστή των Δημοτικών τραγουδιών της Ρούμελης...

Τον Ανδρέα Τσαούση κατευόδωσαν προς την τελευταία του κατοικία και την αιωνιότητα πολλοί ομότεχνοί του καλλιτέχνες παίζοντας με τα κλαρίνα τους και τραγουδώντας του αγαπημένα του τραγούδια.

                               

Πλήθος κόσμου που αγάπησε τα Δημοτικά τραγούδια με την αξεπέραστη και μοναδική φωνή του Τσαούση όχι μόνο από το χωριό του , τη Λιλαία, τα γύρω χωριά αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Στερεάς Ελλάδος βρέθηκαν στην εκκλησία αλλά και στο κοιμητήριο της Λιλαίας αποχαιρετώντας  το ίνδαλμά τους.

Το φέρετρό του σήκωσαν και μετέφεραν στο κοιμητήριο νέοι συνάδελφοί του τραγουδιστές αλλά και άνδρες των χωριών μας που γλέντησαν & χόρεψαν με τα τραγούδια του.

Τον επικήδειο λόγο στον Ανδρέα Τσαούση εκφώνησε ο συντοπίτης του Σουβαλιώτης, φίλος του και φανατικός του “οπαδός” Γιώργος  Κασσαβέτης.

 

ΥΣΤΑΤΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ

ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΑΟΥΣΗ

Από το φίλο του Γιώργο Κασσαβέτη

Αλησμόνητε Φίλε Ανδρέα,

Κανένας πόνος της ζωής δεν είναι τόσο βαθύς, που να μπορεί να συγκριθεί με το θάνατο, αυτόν τον αιώνιο ανταγωνιστή της. Αυτόν τον ακαταμάχητο πόνο βιώνουμε όλοι εμείς οι οικείοι και οι φίλοι σου, που βρισκόμαστε εδώ σήμερα, για να σε κατευοδώσουμε στο μεγάλο διαστημικό σου ταξίδι στην αιωνιότητα.

Η ανωτέρα δύναμη επιφυλάσσει στους ενάρετους ένα θείο δώρο. Το αδιατάρακτο ταξίδι στους λειμώνες της μόνιμης και πραγματικής ευτυχίας. Εκεί που και συ, ένας βαθύτατα φιλοσοφημένος άνθρωπος, ένας ανυπόκριτα αληθινός χριστιανός, ένας φλογερός Έλληνας πατριώτης, κι ένας ευεργέτης  της κοινωνίας μας, πορεύεσαι σήμερα.

Η φύση υπήρξε εξαιρετικά γενναιόδωρη μαζί σου και σε προίκισε με αυτή τη βελούδινη, θεσπέσια, διαυγέστατη, στεντόρεια και μελωδική φωνή. Και συ αυτό το προσωπικό σου δώρο το μετέτρεψες σε δημόσιο αγαθό, με το οποίο μοίραζες χαρά σε όλους τους συνανθρώπους σου, που την είχαν ανάγκη. Για περισσότερα από 70 χρόνια στάθηκες όρθιος νύχτες ολόκληρες, αλησμόνητε Ανδρέα,  για να μοιράσεις λίγες σταγόνες ευτυχίας και χαράς στους συμπατριώτες μας, που μέσα στα αυθεντικά δημοτικά τραγούδια σου έπνιγαν άλλοι τη χαρά τους, κι άλλοι τη λύπη και τον πόνο τους.

Μαζί με τους αξέχαστους Γιώργο Μεϊδανά, Φιλιώ Πυργάκη, Σοφία Κολλητήρη και τους βιρτουόζους κλαρινίστες Γιάννη Βασιλόπουλο, Βασίλη Σαλέα, Παναγιώτη Κοκονδίνη, Γιώργο Μάγκα, και Γιώργο Μπαλατσό οργώσατε όλα σχεδόν τα χωριά της Ρούμελης και δεν στερήσατε τη χαρά ενός πάνδημου ξεφαντώματος, ακόμη και στο μικρότερο και  πλέον απομακρυσμένο χωριουδάκι. Πέραν όμως αυτού εσύ είχες τη δική σου λέσχη θαυμαστών, που σε ακολουθούσαν σε κάθε πανηγύρι και σε κάθε δημόσια εκδήλωση στην οποία συμμετείχες, για να απολαύσουν τη σπάνια ερμηνεία ορισμένων τραγουδιών, που μόνο εσύ μπορούσες να τραγουδήσεις και να χορέψουν τα δικά σου αργά τσάμικα που προϋπέθεταν ανώτερες χορευτικές ικανότητες, που μόνο λίγοι τις διέθεταν.

Υπήρξα ένας από εκείνους που θαύμαζαν, όχι μόνο την ερμηνεία των μοναδικών τραγουδιών σου, όχι μόνο το ήθος σου, αλλά και την ανθρώπινη αντοχή σου, να τραγουδάς όρθιος επί 10 και 15 ώρες και να θυμάσαι με θαυμαστή ακρίβεια τα τραγούδια που επιθυμούσαν να χορέψουν οι τακτικοί φίλοι και θαμώνες σου. Θα μου μείνει αξέχαστη εκείνη η ευτυχής συγκυρία, να είμαι εγώ ο κυβερνήτης του αεροπλάνου που θα σε μετέφερε στο Λονδίνο για να υποβληθείς στην χειρουργική επέμβαση στην καρδιά σου. Θυμάμαι τη χαρά και την απόλυτη ικανοποίησή σου, όταν σε κάλεσα να απολαύσεις την πτήση από το θάλαμο διακυβερνήσεως, ή το πιλοτήριο του αεροπλάνου, όπου παρέμεινες καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσεως (3,5 περίπου ώρες). Την αναπάντεχη εμπειρία σου τη διηγήσουν με θαυμασμό στους φίλους σου, όταν επέστρεψες υγιής και πάλι στην πατρίδα σου τη Λιλαία που κυριολεκτικά λάτρευες. Θυμάμαι ακόμη πόσο αναπτερώθηκε το ηθικό σου όταν σου είπα, ότι όσους γνωστούς έχω μεταφέρει στο Λονδίνο για επέμβαση καρδιάς, όλοι ανεξαιρέτως έχουν επιστρέψει σώοι και αβλαβείς στην Ελλάδα.

Κατάφωρη αδικία ο αδόκητος χαμός σου και δυσαναπλήρωτο το κενό που μας αφήνεις αγαπητέ φίλε. Εσένα όμως δε σου πρέπουν δάκρυα, διότι δεν πρέπουν δάκρυα στους σταυραετούς που πετούν στους ουρανούς,. Δάκρυα πρέπουν σε όλους εμάς που από σήμερα γινόμαστε φτωχότεροι, διότι χωρίς την παρουσία σου τα πανηγύρια και τα γλέντια θα χάσουν το χρώμα τους, την αίγλη τους, τη λάμψη τους, το ενδιαφέρον τους, την ελκυστικότητά  και την αξία τους.

Φεύγεις σήμερα από το μάταιο αυτό κόσμο Ανδρέα Τσαούση, αλλά τα πάντα δεν τελειώνουν με το θάνατο. Διότι μετά το θάνατο υπάρχει η μνήμη που γίνεται ιστορία, η οποία συνδέει το σήμερα με το χθες. Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνούμε και σύ δεν πρόκειται να ξεχαστείς ποτέ Ανδρέα Τσαούση, διότι αφήνεις πίσω σου ως παρακαταθήκη το τεράστιο έργο σου, τα εκατοντάδες μοναδικά και υπέροχα τραγούδια σου, με τα οποία θα διασκεδάζουν γενιές και γενιές για πολλά χρόνια. Η αξία των σπουδαίων ανθρώπων – γράφει ο Γκαίτε – δε γράφεται στις απαστράπτουσες μαρμάρινες πλάκες, αλλά στις καρδιές των γενεών. Εκεί θα γραφεί και το δικό σου πέρασμα απ’ τον καλλιτεχνικό χώρο αλησμόνητε φίλε. Διότι όπως εύστοχα έχει γραφεί «Από το τραίνο της κοινής δημιουργικής ζωής άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν. Το έργο όμως και το παράδειγμα μένουν, γιατί το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ».

Εύχομαι όσο βαρύ ήταν το έργο που προσέφερες στην ελληνική κοινωνία, τόσο ελαφρύ να είναι το χώμα της Ρουμελιώτικης γης που θα σε σκεπάσει. Εύχομαι ακόμη η σύζυγός σου η Γιάννα, που τόσο αγαπούσες και που απλόχερα απολάμβανες την αγάπη της, να βρει το κουράγιο και τη δύναμη να μετριάσει τον πόνο που ο αδόκητος χαμός σου της προκάλεσε. Αναπαύσου λοιπόν στο πάνθεον των ξεχωριστών ανθρώπων, εκεί όπου έχεις τοποθετηθεί στη συνείδηση όλων όσων σε γνώρισαν, συνεργάστηκαν, ή διασκέδασαν μαζί σου. Καλό σου ταξίδι Ανδρέα Τσαούση.

Η μνήμη σου θα αιωνία.