Ο ναός «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» είναι ο κυρίως καθεδρικός ναός της ενορίας και τιμάται κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, με τέλεση Θείας Λειτουργίας με μεγάλη θρησκευτική κατάνυξη.
Από αρχιτεκτονικής πλευράς έχει οικοδομηθεί σε σχήμα Βυζαντινού Ρυθμού, σταυροει-δούς μετά τρούλου, τρίκλιτη, κτισμένη με πέτρα, τοπικής προέλευσης (τα γνωστά νταμάρια). Η οικοδόμησή της άρχισε το έτος 1925 και αποπερατώθηκε την τελευταία 10ετία του 1990 περίπου. Το δε Καμπαναριό, συμπληρωματικά, το έτος 1949. Η καμπάνα, για μεγάλο διάστημα ήταν κρεμασμένη στο Πλάτανο της εκκλησίας, που βρισκόταν, στη γωνία του περιβόλου της εκκλησίας, που σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει. Για να τελειώσει, ο εσωτερικός χώρος του ναού, από πλευράς αγιογράφησης, πέρασαν αρκετά χρόνια, και με αντίξοες περιστάσεις πολέμων (παγκόσμιος πόλεμος, κατοχή, η πείνα και τέλος ο εμφύλιος πόλεμος).
Τα εγκαίνια, ( και αυτά καθυστερημένα ), έγιναν το έτος 1953, από το Μακαριστό τότε, Μητροπολίτη Φωκίδος κ.κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟ .
Οι αγιογραφίες, πού άρχισαν να γίνονται τμηματικά, στις αρχές του 1960, με πρώτη της ‘’ΠΛΑΤΥΤΕΡΑΣ’’, στο εσωτερικό του ιερού χώρου και τελείωσαν, όπως προαναφέραμε τη δεκαετία του 1990 με προσφορές και δωρεές πολλών συγχωριανών μας .
Θα ήταν, όμως μεγάλη παράλειψη, το να μην αναφερθούμε και σ’ αυτούς που συνετέλεσαν και βοήθησαν, στο να γίνει το θεάρεστο αυτό έργο του κτισίματος καθώς και στη μνήμη όλων αυτών, επωνύμων και ανωνύμων, που πήραν την απόφαση στο να οικοδομηθεί ο ναός, είτε ως μέλη εκκλησιαστικής επιτροπής, είτε ως μάστορες ή πρωτομάστορες και κτιστάδες, απλοί εργάτες και πολίτες, ο καθένας με τον τρόπο του, (δωρεές κλπ.), συνέβαλαν και έβαλαν πλάτη, (όπως θα το λέγαμε και σήμερα).
Το ιστορικό κατ’ αρχάς, αναφέρεται λεπτομερώς, στο υπάρχων αρχείο της εκκλησίας και ειδικά στο βιβλίο πρακτικών της επιτροπής, της εποχής εκείνης, το τι ακριβώς έγινε και πώς πάρθηκε η σχετική απόφαση.
Με λίγα λόγια, το ιστορικό έχει ως εξής, πάντα και σύμφωνα με μαρτυρίες και αφηγήσεις προσώπων. Αρχικά πριν αποφασίσουν τα μέλη της εκκλησιαστικής επιτροπής, που είχαν και το πρώτο λόγο, διαφώνησαν εκφράζοντας διαφορετικές γνώμες, κυρίως για την τοποθεσία και σε πιο σημείο ακριβώς θα οικοδομηθεί. Δικαιολογημένα, (κατά τη γνώμη μου). Υπήρχαν προτάσεις και από τις δύο πλευρές, ως προς το σημείο, αρχικά της κεντρικής πλατείας, όπου βρίσκεται σήμερα, και σε άλλα δύο ή τρία σημεία και τοποθεσίες του χωριού.
Τελικά υπερίσχυσε η γνώμη αυτών, που ήθελαν να γίνει στη πλατεία, όπου και έγινε. Κατ’ εμέ, είχαν δίκαιο και οι δύο πλευρές. Οι μεν που προτιμούσαν το κεντρικότερο σημείο της πλατείας, μια περίοπτη θέση που θα δέσποζε μεγαλόπρεπα ο Ναός άλλωστε τέτοια θεάρεστα έργα πρέπει να οικοδομούνται σε εμφανή σημεία. Οι δε υποστήριζαν, ότι θα ήταν περιορισμένος ο χώρος και δεν θα εξυπηρετούσε, όλες τις ανάγκες, (όπως βοηθητικοί χώροι κ.α.), και ότι ευρίσκονταν κοντά σε θορυβώδες σημείο κλπ.
Τελικά όταν πήραν την απόφαση να γίνει, όλοι ήσαν ενωμένοι και αγαπημένοι για να προχωρήσει το έργο.Τούτο φάνηκε, από την πρώτη κίνηση, που έκαναν, ανήμερα το Πάσχα, και μάλιστα στον εσπερινό της αγάπης, όπου συνηθιζόταν να γίνεται στο τέλος του εσπερινού, οπότε συμφιλιωμένοι, από τυχόν παρεξηγήσεις μεταξύ τους, ασπάζονταν ο ένας τον άλλον, με αγάπη, και σύμφωνα με το νόημα της ημέρας του Αναστάντος Χριστού μας.
Μετά το πέρας της ακολουθίας του εσπερινού, σκορπίστηκαν μέσα στο χωριό, από σπίτι σε σπίτι να συγκεντρώσουν, τα δέρματα, από τη σφαγή των πασχαλιάτικων αρνιών και να εισπράξουν έτσι τα πρώτα χρήματα να ξεκινήσει το έργο. Και αυτό ήταν το έναυσμα, το δείγμα καλής θέλησης, για πρόσκληση και πρόκληση σε συνέχεια και επιτυχία του έργου, όπως και έγινε.
Έλαβαν την μεγάλη απόφαση για μια καλή αρχή, που ήταν το ήμισυ του παντός. Συμμετείχαν ενωμένοι, ντόπιοι μάστορες, πρωτομάστορες και κτιστάδες της πέτρας. ΄Εδωσαν όλοι τους το παρόν με όλες τους τις δυνάμεις, φτωχοί άνθρωποι και πεινασμένοι. Ενώ ήταν η εποχή, που ξεκινούσαν κάθε χρόνο την άνοιξη να ξενιτεύονται για αναζήτηση δουλειάς στα καμποχώρια και να επιστρέφουν το φθινόπωρο, όμως διέθεσαν τότε τα πρώτα μεροκάματα, δωρεάν και με προσωπική εργασία, να γίνει η αρχή του έργου και αψήφησαν το ψωμί των οικογενειών των. Με αυτή τους την ενέργεια έδειξαν την πίστη τους, έμπρακτα, όπως λέγει και ο Απόστολος Ιάκωβος στη επιστολή του Ιακώβ. Κεφ. Β’. στιχ. 18. «Δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου». ΄Ολοι τους αξιομνημόνευτοι και αξιέπαινοι, χάρις στη πίστη τους και το βαθύ θρησκευτικό τους συναίσθημα, που είχαν, τη δύναμη και το κουράγιο να κάνουν αυτό που ήθελαν.
ΑΡΧΕΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ
Προσωπικό Αρχείο Αθανασίου Τοπάλη του Ιωάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
"Επιτρέπεται η υποβολή σχολίων σχετικών, βέβαια, με το θέμα της κάθε ανάρτησης. Η ελεύθερη έκφραση γνώμης και καλόπιστης κριτικής για τα θέματα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, κάθε σχόλιο υβριστικού, προσβλητικού & κακόβουλου περιεχομένου και μάλιστα ανώνυμο θα διαγράφεται."