Ο ΓΕΡΟ ΘΑΝΑΣΗΣ Ο ΤΡΟΥΠΟΤΕΤΖΕΡΗΣ.. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΒΑΣ

                                

Ο συμπαθέστατος γέρο-τρουποτέτζερης, είχε το σπίτι του στον πάνω μαχαλά της Σουβάλας και στα νιάτα του ήταν λατόμος, έβγαζε πέτρες και αγκωνάρια από τα νταμάρια…Πολύ σκληρή δουλειά!   Όταν γέρασε, ήσυχος κατά τα άλλα, είχε  (όπως  όλοι μας κάτι έχουμε) την εξής ιδιοτροπία. Δεν του άρεσε η δυνατή μουσική, γινόταν  ‘’θηρίο’’ μ’ άλλα λόγια…

Την εποχή εκείνη στη γειτονιά του γέροντα, υπήρχε μια συγχωριανή μας που της άρεσε ν’ ακούει δυνατά τα τραγούδια, ιδιαίτερα τα δημοτικά. Είχε αγοράσει πικ-απ , είχε συνδέσει και τα ηχεία και διασκέδαζε όλη την απάνω γειτονιά, με τα τραγούδια της Φυλιώς Πυργάκη. Εξ άλλου η φτώχεια θέλει καλοπέραση…

Ο  παππούς Θανάσης  εξοργιζόταν πολύ από τη δυνατή μουσική, η οποία τους άλλους γείτονες δεν τους ενοχλούσε και τόσο.  Είχε φθάσει μέχρι και την Αστυνομία για παράπονα.  Τον πήραν χαμπάρι κάποιοι νέοι – πειραχτήρια του χωριού και άμα τον έβλεπαν του φώναζαν , για να τον πειράξουν: βάλε μια πλάκα,  δηλαδή βάλε ένα δίσκο. Εκείνος τότε  γινόταν έξαλλος και τους αμολούσε τη μαγκούρα του!

Κάποτε θυμάμαι, όταν πηγαίναμε με το μαθητικό λεωφορείο για το Γυμνάσιο Αμφίκλειας, μπήκε σαν επιβάτης και ο παππούς Θανάσης.  Αρχίσαμε από τον Άγιο Λουκά, ένας – ένας να φωνάζουμε δήθεν στον οδηγό: βάλε μια πλάκα. Όταν φτάσαμε στο ‘’Σπύρο’’ πάλι εμείς: ‘’βάλε μια πλάκα’’  Ο παππούς έβραζε μέσα του, αλλά το κρατούσε. Όταν φτάσαμε στα καλογερικά δέντρα, όλοι μαζί φωνάζαμε δυνατά πάλι, εν χορώ,  ‘’βάλε μια πλάκα’’…  Τότε ο γέρο – Θανάσης δεν κρατήθηκε, σηκώθηκε από τη θέση του να μας βαρέσει με τη μαγκούρα του και θυμωμένος όπως ήταν έσπασε το παράθυρο του λεωφορείου,  άθελά του!   Φρενάρει τότε το λεωφορείο ο οδηγός και ιδιοκτήτης του, ο Θανάσης Τραστούλας από τα Καστέλλια και μας λέει: τώρα όπως τα καταφέρατε, τραβάτε με τα πόδια στο Δαδί… Κι ο χιουμορίστας ο Γιάννης ο Ασίκης, μας έλεγε μετά: ‘’δώσατε – δώσατε, γκαφ – γκαφ, τον βγάλατε το λαγό στα καλογερικά…!