ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΒΑΣ

 ‘’Είχε ένα μέτρο χιόνι κι οι μηχανές αλωνάγανε στ’ απάν’ καλύβια. Τα σκυλιά καπνίζανε κι οι φούρνοι αλυχτάγανε! Γονατάω, σημαδεύω, τρία στον τόπο, πέντε λαβωμένα, π’θενά χαψιά στο τράστο μ’..!

 

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΡΙΒΑΣ ΣΤΗ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ   Δίπλα  ο Παναγιώτης Μαστροκώστας   με το θρυλικό τρίκυκλο και προς τα πάνω πηγαίνει  ο Δημήτρης Πιπέρας

Στο καφενείο του πατέρα μου ( Αθ. Δρίβα), μαζευόντουσαν το βράδυ , όλοι οι κυνηγοί του χωριού κι έκαναν τον απολογισμό της ημέρας, συναγωνιζόμενοι στο ποιος θα πει το πιο μεγάλο ψέμα, για να καλύψουν τις αποτυχίες τους.

Έτσι το καφενείο απέκτησε τη φήμη  ‘’των κυνηγών’’ και ο κυρ – Θανάσης  ήταν ο πρόεδρος των ψευταράδων…

Κάποτε ο μπάρμπα Μήτσος ο Παφίλης (Αμπελουργός) κυνηγός μεγάλος, ένας όμορφος ψηλός άνδρας, είπε την εξής ιστορία:  Ξυπνώντας το πρωΐ στο σπίτι ρε παιδιά, μου λέει η Μαρία η γυναίκα μου ‘τί θα φάμε σήμερα άντρα’; Της λέω εγώ    ‘βάλε τον τέτζερη στη φωτιά, στο τζάκι, με νερό να ζεσταίνεται, κι άστον ξεσκέπαστο…   Βγαίνω κι εγώ , ρε παιδιά, με την καραμπίνα γεμάτη στο μπαλκόνι και τι να δω; Κατά καλή μου τύχη περνούσε ένα κοπάδι χήνες από πάνω…Δε χάνω καιρό, σημαδεύω, δυο χήνες μπαμ – μπαμ  τις πετυχαίνω και πού πέσανε οι ρουφιάνες;  -Πού πέσανε μπάρμπα Μήτσο;  Έπεσαν παιδιά, απ’ το μπουχαρέ (καμινάδα) πλατς  μέσα στον τέτζερη. Λέω τότε στη γυναίκα μου, να τί θα φάμε σήμερα!

-          Ε … αυτό μπάρμπα Μήτσο, ήταν μεγάλο ψέμα…

-          -Γιατί, τα άλλα που λέγατε εσείς πρωτύτερα ήταν αλήθειες;

Από τότε άμα έλεγε κανένας στο χωριό μεγάλο ψέμα, του λέγανε ‘άσε τα παφλαίικα’.

Ο δε μακαρίτης ο γέρο Δήμος Μέας, είπε το εξής: βάρεσα ένα λαγό σήμερα ρε παιδιά, κοιτάω κανένα σκάι απάνω του. Ε..θα πέθανε απ’ το φόβο του είπαν οι άλλοι κυνηγοί.  – Όχι, ύστερα που τον έγδερνα, βρήκα μόνο ένα σκάι, είχε περάσει απ’ τον κώλο του κι έφτασε στην καρδιά!

Αυτό δεν ήταν και ψέμα, γιατί στο κυνήγι συμβαίνουν πολλά παράξενα.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Κάτι που λέγανε για πλάκα μεταξύ τους οι κυνηγοί.

‘’Είχε ένα μέτρο χιόνι κι οι μηχανές αλωνάγανε στ’ απάν’ καλύβια. Τα σκυλιά καπνίζανε κι οι φούρνοι αλυχτάγανε! Γονατάω, σημαδεύω, τρία στον τόπο, πέντε λαβωμένα, π’θενά χαψιά στο τράστο μ’..!