Η ΦΕΤΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ....

Γράφει ο Γιώργος Δρίβας

Όλοι βέβαια γνωρίζουμε την περίφημη για τη νοστιμιά της ‘’φέτα Παρνασσού’’. Η αξία της έχει αναγνωρισθεί από τους ειδήμονες ως τυρί φέτα εξαίσια…  Αυτό οφείλεται κυρίως στην ποικιλία σπάνιων βοτάνων, που φυτρώνουν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στην αλπική ζώνη του Παρνασσού.  Κάποτε λοιπόν, γυρίζοντας στον Παρνασσό για κυνηγετικούς λόγους, συνάντησα έναν Εγγλέζο καθηγητή  μαζί με τους φοιτητές του, να συλλέγουν με προσοχή διάφορα βότανα.  Τα τοποθετούσαν σε ειδικές θήκες στο δισάκι τους, αφού τα εξέταζαν πρώτα με μεγεθυντικούς φακούς.  Μου είπε με σπαστά ελληνικά ο καθηγητής, ότι δίδασκε σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου στο τμήμα βοτανολογίας και είχε έρθει με τους φοιτητές του να μαζέψουν βότανα για να κάνουν τη διδακτορική τους διατριβή, γιατί ο Παρνασσός πάει πρώτος σε σπάνια χλωρίδα λόγω ειδικού μικροκλίματος!

Εκεί βρήκα κι εγώ την ευκαιρία να τον ρωτήσω, αν γνωρίζει ένα κρινάκι μπλε που βγαίνει τον  Αύγουστο μήνα κι όταν το φάνε τα πρόβατα, σε μεγάλη ποσότητα, ψοφάνε.

Μου απάντησε ότι το γνωρίζει και ονομάζεται ‘’κόλχος’’, κι ότι εκεί βασίστηκε η χημεία να βγάλει το φάρμακο κολχικίνη… Ως γνωστόν σήμερα η κολχικίνη, εκτός της κυρίως χρησιμότητάς της για το ουρικό οξύ, δίνεται από τους γιατρούς και στους ασθενείς του κορωνοϊού, για ενίσχυση της καρδιάς… Στο θέμα όμως της φέτας Παρνασσού.  Μία εκδοχή για τη διαφήμισή της και την ονομασία της είναι η εξής: ο μακαρίτης ο Παναγιώτης Πάντος                  ή  Κογιότας, σπουδαίος τυροκόμος ήταν γείτονάς μου, κι εγώ αγόραζα το περίφημο γιαούρτι του.  Με ρώτησε  κάποτε όταν εγώ ήμουν μικρός:

-Γιώργο, ξέρεις από πού πήρε τ’ όνομά της η φέτα Παρνασσού;

-Γιατί βγαίνει στον Παρνασσό, απάντησα εγώ.

-Στον Παρνασσό βέβαια βγαίνει αλλά άκου:  εμείς οι Κογιοταίοι μαζεύαμε όλα τα τυριά των τσοπάνηδων, που τα είχουν μέσα σε βαρέλια κι αυτά τα έβαζαν σε σπηλιές εκεί ψηλά στον Παρνασσό , για συντήρηση. Τέτοιες σπηλιές είναι του Γενίτσαρη το πηγάδι, η Ασκητότρυπα και άλλες. Τα τυριά τα παρασκεύαζαν οι τσοπάνηδες της αλπικής ζώνης του Παρνασσού, από Σουβάλα, Δίστομο, Αράχωβα και Δαδί.  Εμείς κατ’ εντολήν του Μήτσου του Ρέτσα, ( γαμπρός της Σουβάλας, που είχε παντρευτεί τη Χρυσούλα Αδαμοπούλου) τα βάζαμε λοιπόν σε φορτηγά αυτοκίνητα και δύο φορές το χρόνο  τα κατεβάζαμε στην Αθήνα, στο παντοπωλείο του Ρέτσα, που ήταν στο Κολωνάκι. Αυτός τα  πλήρωνε αδρά.  Αυτό το παντοπωλείο ήταν φημισμένο  (τότε δεν υπήρχαν σούπερ μάρκετ ) και ψώνιζε όλη η ελίτ και η αριστοκρατία του Κολωνακίου. Μεταξύ των άλλων ήταν πολύ διάσημοι πελάτες και πολιτικοί όπως ο Γ. Παπανδρέου, ο Π. Κανελλόπουλος  κ. ά.

-Μα τί καλό τυρί είναι αυτό κύριε Δημήτρη;

-Είναι από τον Παρνασσό, που βόσκουν τα πρόβατα βότανα.

- Αυτό δεν είναι τυρί, είναι φάρμακο!

 Έτσι λοιπόν καθιερώθηκε η φέτα Παρνασσού.

-Ευχαριστώ κυρ-Παναγιώτη είπα εγώ, για τις πληροφορίες που μου έδωσες,  κι έτρεξα για το σπίτι μου χαρούμενος, προσέχοντας μην μου πέσει ο κεσές με το γιαούρτι που αγόρασα…