"Μιά Σουβαλιώτισσα θυμάται". Το αξιόλογο αυτό βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή

Ένα εξαιρετικό βιβλίο με πληθώρα λαογραφικών στοιχείων που επιμελήθηκε η Βασιλική Χριστοπούλου – Μερτζάνη. Μια προσπάθεια που ξεκίνησε  το 1995 όπως αναφέρει η ίδια στον πρόλογο της  να καταγράψει  ήθη, έθιμα και προσωπικές αναμνήσεις, τελείωσε το 2000 και το εξέδωσε ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΡΟΣΙΩΤΩΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ.

Πρωταγωνίστρια η Σουβαλιώτισσα μάνα της καθημερινότητας με τις δουλειές να μην έχουν σταματημό αλλά και μπροστάρισα στις λιγοστές γιορτινές στιγμές. Προτού χαράξει το φως βρίσκεται στον κάμπο. Με το δρεπάνι να θερίζει  το σιτάρι, και να δεματιάζει κάτω από το λιοπύρι. Και σαν πέσουν τ’ απόσκια στο βράχο της Αγόριανης, είναι η ώρα για λίγο ξεκούραση και φαγητό. Σαν σιμώνει το σούρουπο, τα δεμάτια να φορτώνονται στο γαϊδούρι, για μεταφορά στο αλώνι κι επιστροφή στο σπίτι. Και εκεί οι δουλειές αράδα. Να συγυρίσει, να προφτάσει να ετοιμάσει τα παιδιά, τα ζωντανά, το φαγητό, το πλύσιμο των ρούχων, το σίδερο, το ράψιμο, το μπάλωμα, το ζύμωμα. Ακόμα και τη νύχτα, όταν όλοι είχαν πλαγιάσει, αυτή  με τη λάμπα και το λύχνο αναμμένο να παιδεύεται, να τα προλάβει όλα. Να βρει και καιρό για αργαλειό, πλέξιμο και γνέσιμο. Δουλειά από  νύχτα σε  νύχτα.

Άλλοτε πάλι αναγκάζεται  να μετακινηθεί αρκετά μακριά με τα πόδια ή με τα ζα, είτε για το μεροκάματο ή για πουλήσουν την πραμάτεια τους ή για ανταλλαγή ειδών. Δύσκολα χρόνια.

Αλλά έτσι είναι οι μάνες, ξέρουν ότι πρέπει να δώσουν κι ας μην πάρουν.

Το βιβλίο αυτό επεξεργασμένο περνά σε ηλεκτρονική μορφή στη δεξιά στήλη του blog του Λαογραφικού Συλλόγου, ώστε μαζί με τα άλλα επίσης αξιόλογα βιβλία – πονήματα  που έχουν ήδη αναρτηθεί να αποτελούν ενός είδους ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης, άμεσα προσβάσιμη σε κάθε ενδιαφερόμενο.