Γιορτάζοντας το κλείσιμο του κύκλου του κρασιού

«Όλος ο Μπουρνιάς ήταν αμπέλια με μυγδαλιές και συκιές μέσα. Όλοι βάζαμε κρασί, άλλος λίγο, άλλος πολύ» διηγείται η Μητρού Ε. Ανάγνου στο βιβλίο ¨Μια Σουβαλιώτισσα θυμάται¨

Οι κάτοικοι της Σουβάλας τα παλιότερα χρόνια είχαν αμπέλια. Δεν είχαν μεγάλη παραγωγή κρασιού, φρόντιζαν μόνο για την αυτάρκεια της οικογένειας τους καθόλη τη χρονιά. Απ’ τα ρεβένια αμπέλια στο Μπουρνιά, το Μσόκαμπο, τη Μαλακάσα, το κρασί ήταν δυνατότερο, απ’ το Νησί πιο αδύνατο.

Τα αμπέλια τα φρόντιζαν όλο το χρόνο. Ξεκινούσαν με τη λίπανση τον Οκτώβριο με κοπριά από τα γιδοπρόβατα, το κλάδεμα το Φλεβάρη, το σκάψιμο το Μάρτη, το ράντισμα και το θειάφισμα το Μάιο, και το τακτικό καθάρισμα από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο.

Όταν έφτανε ο Τρυγητής (Σεπτέμβριος) ξεκίναγε η προετοιμασία για τον τρύγο. Βγάζανε τα βαένια στις αυλές και τα γεμίζανε με νερό, να ρουπώσνε. Στη συνέχεια τα τρίβανε με σκληρό θυμάρι, ζεστό νερό, ακατάσβεστο ασβέστη και τα καπνίζανε με θειάφι και λιβάνι. Ασβεστώνανε και το κατώι και στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου ξεκίναγε ο τρύγος.

 Ακολουθούσε το πάτημα των σταφυλιών και η αποθήκευση του μούστου στα βαένια. Έριχναν μαζί με το μούστο την ανάλογη ποσότητα σε ρετσίνι και προσθέτανε κανά δυο «καραμέλες» κάτι σαν συντηρητικό για να διατηρηθεί το κρασί μέχρι το τέλος της χρονιάς για μην ξιδιάσει. Οι νοικοκυρές κρατούσαν λίγο μούστο για να παρασκευάσουν τις γνωστές λιχουδιές μουσταλευριά, μουστοκούλουρα, κ.ά

Έντονες μυρωδιές πλανιόνταν στην ατμόσφαιρα του χωριού. Φρόντιζαν να αποθηκεύσουν καλά τα υπολείμματα των πατημένων σταφυλιών (τσίπουρα), προκειμένου να γίνει η ζύμωση και να βγάλουν το τσίπουρο το Νοέμβρη. Του Αι-Δημητριού πραγματοποιείτο ο εγκαινιασμός (άνοιγμα) των βαενιών.

Στις αρχές Νοεμβρίου τελείωνε ο κύκλος των σταφυλιών με την απόσταξη των τσίπουρων.

Σήμερα οι εικόνες αυτές στο χωριό μας είναι λιγοστές, καθώς λιγοστά είναι πλέον και τα αμπέλια που έχουν απομείνει για την παραγωγή κρασιού. Μια τέτοια σειρά ενεργειών όπως τη διαδικασία του τρύγου , και το στύψιμο των σταφυλιών  προσπαθήσαμε να αναδείξουμε με διάφορες αναρτήσεις σε σπιτικά συγχωριανών μας που έχουν το «προνόμιο» να διαθέτουν αμπέλια.

Όπως και πέρσι, έτσι και χθες το βράδυ σε μια «βραδιά οινογευσίας» στο σπιτικό του Δημήτρη Κατοίκου ζήσαμε τέτοιες όμορφες στιγμές, γευτήκαμε τα γιοματάρια της νέας σοδειάς καθώς και τα εδέσματα που με πολύ φροντίδα και μεράκι ετοίμασαν οι οικοδεσπότες, γιορτάζοντας το κλείσιμο του κύκλου του κρασιού.