Λουκάς Ν. Κότσιας
Μετά την κατάρρευση του μετώπου συνέχισε τον αγώνα ενάντια στον Άξονα, στην Αφρική, στις τάξεις της θρυλικής ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας (ΙΙΙ ΕΟΤ). Η ταξιαρχία έλαβε μέρος σε μια σύντομη μετεκπαίδευση σε συμμαχικό στρατόπεδο στην Παλαιστίνη, όπου μεταξύ άλλων ο Λουκάς Κότσιας βαπτίστηκε στον Ιορδάνη, συμμετείχε στην μεγάλη μάχη του Ελ Αλαμέϊν και εν συνεχεία στην απόβαση και την μάχη του Ρίμινι, στην Ιταλία. Μέχρι την επιστροφή του, μετά την νίκη των συμμαχικών στρατευμάτων, η οικογένεια του τον θεωρούσε νεκρό. Πολλοί παλαιοί τον θυμούνται στις επετείους να παρελαύνει περήφανος με τα παράσημα του επάνω στο άλογο.
Μετάλλια που απονεμήθηκαν στον δεκανέα Κότσια Λουκά (ΙΙΙ ΕΟΤ).
ΑΡΓΥΡΟ ΑΡΙΣΤΕΙΟ ΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΕΞΑΙΡΕΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ
ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΩΝ 1940 - 1941 (Πολεμικές επιχειρήσεις Αλβανικού μετώπου)
ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΩΝ 1941 - 1945 (Πολεμικές επιχειρήσεις Β. Αφρικής και Ιταλίας)
ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1941 - 1945
ΧΡΥΣΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΑΡΚΟΥ (Απενεμήθη από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Χριστόφορο)
Το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας, είναι η ανώτερη διάκριση που απονέμεται σε κατώτερους αξιωματικούς.
Το μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, απονέμεται για εξαιρετικές πράξεις στο πεδίο της μάχης.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Στάθη Πιπέρα "Ιστορία της Πολυδρόσου Παρνασσού", με την ευγενική παραχώρηση της οικογένειας Ηλία Κυρίτση.
Τα μετάλλια. Στην φωτογραφία υπάρχει και το διακριτικό της ΙΙΙ Ε.Ο.Τ.
Μπαγιονέτα (λόγχη) της WEHRMACHT κατασκευασμένη από την εταιρεία COPPEL GMBH, με σειριακό αριθμό 1268 b, την οποία κατείχε ως πολεμικό ενθύμημα ο Λ. Κότσιας.
αρχείο - επιμέλεια: Στάθης Πιπέρας
Στις 13 Απριλίου 1939 κατατάχτηκε ως κληρωτός στο 42ο Σύνταγμα Ευζώνων στη Λαμία. Τον Αύγουστο μετατίθεται στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στα Ελληνοαλβανικά σύνορα κοντά στο οχυρό Νυμφαίας – Κομοτηνής. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του πήρε μέρος στην εκτέλεση οχυρωματικών έργων, όπως χαρακωμάτων, πολυβολείων κ.α και στη φρούρηση των συνόρων. Τον Απρίλιο του 1941 δέχθηκαν την επίθεση Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων που παρέκαμψαν την περιοχή τους, έκοψαν τα τηλέφωνα και κατευθύνθηκαν προς την Κομοτηνή που τελικά κατέλαβαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ο ελληνικός στρατός χωρίς να έχει καμιά επικοινωνία απομονώθηκε. Με πρωτοβουλία του τότε διοικητή τους Χαράλαμπου Κουλοκούρη κατευθύνθηκαν με τον οπλισμό τους ανάμεσα από μονοπάτια και δύσβατους δρόμους προς την Αλεξανδρούπολη. Στρατοπεδεύσανε προσωρινά κοντά στην παραλία. Την ίδια μέρα πλησίασαν δυο καΐκια για να τους παραλάβουν, αλλά γύρισαν πίσω γιατί τους πέρασαν για Γερμανούς.
Ύστερα από αυτό οχυρωθήκανε και διανυκτερεύσανε στα υψώματα της Αλεξανδρούπολης. Από εκεί και μετά από σχετική διαταγή κινήθηκαν πεζή προς τον Έβρο απ΄ όπου και πέρασαν νύχτα με μια βάρκα ύστερα από συνεννόηση με τα Τουρκικά φυλάκια σε Τουρκικό έδαφος.
Όλα αυτά γίνονται πριν το Πάσχα, τον Απρίλη του 1941. Στο μεταξύ οι Γερμανοί έψαχναν να τους βρουν, ανιχνεύοντας από ξηρά και αέρα. Περπατώντας έφτασαν τελικά στην Πέργαμο. Εκεί τους έδωσαν πολιτικά ρούχα για να μην τους ανακαλύψει η αντικατασκοπεία και τους κατέστησαν προσεκτικούς στην συμπεριφορά τους. Στην Πέργαμο που ήταν και ένα ακόμη ελληνικό τάγμα έμειναν για δύο μήνες. Τότε τους είπαν ποιοι θέλουν να συνεχίσουν τον πόλεμο και ποιοι να γυρίσουν στην πατρίδα.
Οι περισσότεροι δήλωσαν ότι ήθελαν να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της πατρίδας. Εγώ δήλωσα από τους πρώτους. Στη συνέχεια εντάσσεται στην ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και την ιστορική του διαδρομή περιγράφει παραπάνω ο Στάθης Πιπέρας.
(από την εφημερίδα ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ)
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή