«ΡΑΦΕΙΟΝ Θ. ΘΑΝΟΣ». ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ…

Θεόδωρος Θάνος (Κοντογιάννης)

Όταν στα μέσα Ιουλίου επισκέφτηκα τον μπάρμπα – Θόδωρο στο σπίτι του για να μου παραχωρήσει το προσωπικό του αρχείο, μοιραία η κουβέντα ήρθε και στο ραφείο που το Μάιο του 2014 σταμάτησε να λειτουργεί. Μεγάλη η συγκίνηση, πολλές οι αναμνήσεις για μια περίοδο 47 ολόκληρων χρόνων.

Δεν ήταν λοιπόν απλά ένα ραφείο. Στη μακρόχρονη πορεία του από το 1967 υπήρξε το σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους  της πιάτσας και των νέων του χωριού. Οι μεγαλύτεροι βγαίνοντας στην αγορά θα περνούσαν πρώτα από το μπάρμπα-Θόδωρο. Εκεί λοιπόν ήταν η πρώτη στάση και μερικές φορές η τελευταία, αφού η κουβέντα πολλές φορές κρατούσε μέχρι αργά το βράδυ.

Ένας μικρός χώρος λίγων τετραγωνικών. Η εικόνα χαρακτηριστική μπαίνοντας μέσα. Δεξιά τα κλουβιά με τα καναρίνια και τις καρδερίνες του μικρού του γιου (Μίμη τον φωνάζαμε), αριστερά ο τοίχος με τις φωτογραφίες των στρατεύσιμων νέων του χωριού και απέναντι ο πάγκος με εκείνο το ασήκωτο σίδερο πάνω σε μια σιδερένια βάση, η άσπρη κιμωλία, τα ράφια με τα υφάσματα και λίγο πιο δίπλα η ραπτομηχανή. Μερικές φορές περνώντας απ΄έξω θαρρούσες ότι ήταν καφενείο, αφού μέσα βρίσκονταν αρκετοί Σουβαλιώτες και μερικοί για να χωρέσουν κάθονταν πίσω απ΄τον πάγκο, σα να ήταν μαθητούδια του μπάρμπα-Θόδωρου.

Το περιεχόμενο της κουβέντας ποικίλο, από τα τοπικά νέα (κουτσομπολιά), μέχρι και πολιτικές αναλύσεις. Κυρίαρχο θέμα το κυνήγι και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τα καλοκαίρια  έβγαιναν απ΄έξω, το έστρωναν στην δηλωτή ή στην κουβέντα τρώγοντας και πίνοντας.

Δεν ήταν μόνο οι πατεράδες μας οι «τακτικοί πελάτες» του ραφείου (πολλές φορές όταν τους ψάχναμε για  κανένα χαρτζιλίκι, πρώτα κοιτάγαμε εκεί) αλλά και εμείς οι νεώτεροι, αφού το θεωρούσαμε χρέος να περάσουμε και να χαιρετήσουμε.

Πάντα γελαστός και καλοσυνάτος, με το λεπτό χαρακτηριστικό μουστάκι του, αγαπούσε ιδιαίτερα τα παιδιά. Δεν είναι τυχαίο ότι είχε κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση όλων των νέων του χωριού.  Τα καλοκαίρια τον συναντούσαμε στα διάφορα πανηγύρια της περιοχής μαζί με τον μπάρμπα- Θόδωρο Βελέντζα, αφού επικουρικά ασκούσε και το επάγγελμα του σερβιτόρου.

Αυτό που τώρα μετά την πάροδο τόσων ετών το θεωρούμε συγκινητικό, τότε το θεωρούσαμε ιερή υποχρέωση, αλλά και τιμή κατά κάποια έννοια: «Περιμένω φωτογραφία σας από το στρατό, όταν με το καλό γυρίσετε» ήταν τα λόγια του, περνώντας  από το ραφείο για να τον χαιρετήσουν,  όταν έφτανε η ώρα να υπηρετήσουν την Πατρίδα οι νέοι του χωριού μας.

Πρωταρχικό μέλημα λοιπόν κατά την επιστροφή στο χωριό με την πρώτη άδεια, να περάσουμε πρώτα από εκεί, να παραδώσουμε τη φωτογραφία, ώστε να αναρτηθεί εκεί στα δεξιά  της ραπτομηχανής, μαζί με τις άλλες φωτογραφίες των νέων, που υπηρετούσαν και στα τρία όπλα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και αυτών που ήσαν μόνιμοι. Συνωστισμός από πολύχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες, οι πιο πολλές με αφιέρωση: «στον αγαπημένο μας θείο».

Ο μπάρμπα – Θόδωρος (Κοντογιάννης) είναι ένα κομμάτι της ιστορίας του χωριού μας και τον ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές και τις ωραίες αναμνήσεις που μας χάρισε.

Ο Λαογραφικός Σύλλογος τον ευχαριστεί ιδιαιτέρως για την παραχώρηση τόσο του προσωπικού του αρχείου καθώς επίσης και για την παραχώρηση όλων των φωτογραφιών της στρατεύσιμης νεολαίας του χωριού μας, όπου και θα αναρτήσουμε σταδιακά.

                                                                                                  Χρήστος Μ. Παπαθανασίου

1974

1980

ΠΑΣΧΑ 1980. Μανώλης Κωστέλης, Μήτσος Φούρλας, Λουκάς Θάνος, Άγγελος Σβίγκος

Μαζί με τον Νίκο Καστανιά και το μικρό του γιο Δημήτρη

Με τον μικρό του γιο Δημήτρη

Θόδωρος Θάνος (Κοντογιάννης), Μήτσος Τζιβάρας, Σπύρος Λιάπης

1998