ΠΡΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ
«Η ΣΟΥΒΑΛΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ»
Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να ευχαριστήσω το Δ.Σ του Λαογραφικού Συλλόγου Πολύδροσου για τη συνεργασία που είχαμε τα έτη 2013 – 2014. Συμμετείχαμε με τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου στις παρακάτω εκδηλώσεις:
20
Απριλίου. Κυριακή του Πάσχα (Μικρό και Μεγάλο Παιδικό )
3 Μαΐου.
Εορτασμός Αγίου Λουκά (Γυναικείο)
11 Μαΐου. Γραβιά (Γυναικείο)
25 Ιουλίου. Επτάλοφος (Γυναικείο και Μεγάλο Παιδικό)
14 Αυγούστου. Πολύδροσος (Μικρό – Mεγάλο Παιδικό και Γυναικείο)
7 Σεπτεμβρίου. Γαλαξίδι (Μεικτό – Γυναικείο – Μεγάλο
Παιδικό )
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όσους συμμετείχαν φέτος στα χορευτικά
τμήματα και βεβαία όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθούν αυτές οι εκδηλώσεις.
Επίσης περιμένουμε την εγγραφή και την συμμετοχή περισσότερων ατόμων γιατί ο
χορός δεν είναι μόνο η συνέχιση της
παράδοση μας αλλά και ένας μοναδικός τρόπος έκφρασης.
«Με
έχουν ρωτήσει πολλές φορές τι είναι για εμένα ο παραδοσιακός χορός και γιατί
αφιερώνω τόσο χρόνο σ'αυτόν... Ποτέ δεν μπόρεσα να εκφράσω με τα λόγια τι
πραγματικά νιώθω όταν χορεύω. Πότε δεν μπόρεσα να δώσω στους άλλους να
καταλάβουν πόσο ιερή είναι για 'μένα εκείνη η στιγμή, που η μουσική μιλάει μέσα
μου και μου φωνάζει να την ακολουθήσω με τις κινήσεις μου... Γι'αυτό λοιπόν
αποφάσισα να γράψω γι'αυτή τη μεγάλη μου αγάπη «το χορό». Κι είμαι σίγουρη ότι
και οι υπόλοιποι "εραστές της παράδοσης" θα με καταλάβουν απόλυτα...
Σας ευχαριστώ
ΚΟΠΑΝΑΚΗ
ΑΣΗΜΙΝΑ
Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
Και επειδή ΄΄ ΠΕΡΙ ΧΟΡΟΥ ΄΄ ο λόγος ...
ΑπάντησηΔιαγραφήτό παρακάτω κείμενο από το ΄΄ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2010 ΄΄ που ήταν αφιερωμένο στα ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ του Συλλόγου μας .
΄΄ Χορός και Σουβαλιώτες ΄΄
Ο χορός όπως σε όλες τις περιοχές της πατρίδος μας, έτσι και στην Σουβάλα ήταν βασικό στοιχείο της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων του χωριού. Από την φύση τους άνθρωποι γλεντζέδες οι Σουβαλιώτες είχαν τον χορό στο αίμα τους. Στα πανηγύρια, στις οικογενειακές τους χαρές (αρραβώνες, γάμους, βαπτίσεις, γιορτές), το Πάσχα και σε κάθε άλλη κοινωνική συνεστίαση τόριχναν στο χορό και το τραγούδι. Έτσι εξηγείται και η ύπαρξη πολλών χώρων χορού, τις χορευταριές όπως τις έλεγαν, που υπήρχαν στο χωριό μας τα παλαιότερα χρόνια, είτε στην Απάνω είτε στην Κάτω Σουβάλα.
Όπως θυμάμαι από διηγήσεις του πατέρα μου και απ’ ότι μου διηγήθηκε πρόσφατα ο μπαρμπα-Παναγιώτης Πάντος και θα θυμούνται σίγουρα και πολλοί άλλοι γεροντότεροι Σουβαλιώτες στην Απάνω Σουβάλα όπου μέχρι την 10ετία του ’30 γίνονταν και τα πανηγύρια της Παναγίας και του Αη-Λιά οι χώροι χορού, οι χορευταριές ήταν, οι κεντρικές χορευταριές και οι γειτονικές χορευταριές. Κεντρικές ήταν: η μεγαλύτερη στην θέση χορευταριά όπως λέγεται και σήμερα η τοποθεσία που βρίσκεται κοντά στον Αη-Θανάση πάνω από την σημερινή ταβέρνα του Γ. Θάνου. Οι άλλες χορευταριές ήταν στην Κηριά, στον αύλειο χώρο της εκκλησίας. στον χώρο κάτω από την εκκλησία μπροστά στα Παπασταμέϊκα σπίτια. στην Αγία Βαρβάρα και στον Άγιο Αθανάσιο. Και υπήρχαν και οι γειτονικές που ήταν στα Πλατιέκα, στη Ραχούλα τ’ Γλυμεντζή και αλλού.
Στην Κάτω Σουβάλα οι κεντρικές χορευταριές ήταν: στην μικρή πλατεία μπροστά στην παλιά ταβέρνα του γερο-Θεμιστοκλή Τσιατήρα και στο σπίτι του συγχωριανού μας Πάνου Χαλβατζή. Αυτή ήταν η χορευταριά Στ’ Γκιόκα.
Μεγάλη και κεντρική επίσης χορευταριά ήταν και στο χώρο μπροστά από το Ηρώο των Πεσόντων, απέναντι από το σημερινό CAFÉ Πέτρινο, που τα χρόνια τα παλαιότερα ήταν το καφενείο του μπαρμπα-Κώστα Διαμαντώνη.
Μεγάλη χορευταριά ήταν και στον Αη-Ταξιάρχη ( χορευταριά τ’ απάν μαχαλά).
Γειτονικές χορευταριές ήταν έξω από το σημερινό σπίτι του μπαρμπα-Φώτη Σταματίου (στ’ Παπαθόδωρ την έλεγαν) και στα Παπασταμέϊκα πάνω από τα Αυγερέϊκα σπίτια.
Την σημασία που είχε ο χορός για τους Σουβαλιώτες μπορούμε να την καταλάβουμε καλά από μία ιστορία που η παράδοση θέλει να διαδραματίσθηκε στην Απάνω Σουβάλα την περίοδο της απελευθέρωσης από τους Τούρκους.
Όταν, λέει, θα έφευγε ο Αγάς της περιοχής κάλεσε τους πρόκριτους των γειτονικών, με τον κάμπο μας, χωριών να πάνε να τους δώσει τα κτήματα στον κάμπο. Έφτασε πρώτα στους Σουβαλιώτες στην Απάνω Σουβάλα. Τους βρήκε να χορεύουν στην χορευταριά.
Τους κάλεσε να κατέβουν στον κάμπο να ενδιαφερθούν να πάρουν τα κτήματα και εκείνοι τον αγνόησαν γιατί δεν ήθελαν να σταματήσουν το γλέντι και τον χορό και τον έστειλαν από εκεί που ήρθε κατά το κοινώς λεγόμενο. Λέγεται δε ότι ο Αγάς εκνευρίσθηκε τόσο πολύ που γυρίζοντας με τους συνοδούς του τα άλογά τους να φύγουν άφησε κατάρα στους Σουβαλιώτες λέγοντάς τους.
«Την κατάρα μου νάχετε. Καταραμένο νάσαι για χωριό, προκοπή και χαϊρι ποτέ μη δεις στα μάτια σου. Στάχτη και μπούρμπουλη και κουρνιαχτός...».
Οι Σουβαλιώτες όμως ούτε από κατάρες παίρνανε χαμπάρι ούτε από Αγάδων προσταγές. Συνέχισαν να χορεύουν στο ρυθμό της πίπιζας και του νταουλιού
«Τούτη τη γης που την πατούμε, ούλοι μέσα
θέ να μπούμε...».
Αλέκος Ι. Βαλάσκας