Οι νεράιδες στον Παρνασσό

Δευκαλίων  και Πύρρα

Πολύ παλιά σε ένα μικρό, όμορφο και ορεινό χωριό του Παρνασσού, ζούσαν συνηθισμένοι αλλά και ασυνήθιστα παράξενοι άνθρωποι. 
Μαζί τους ζούσαν και νεράιδες...

Ο μύθος λέει ότι οι κάτοικοι του χωριού ήταν εξοικειωμένοι με τα στοιχεία της φύσης. 
Όλα τότε ήταν συνηθισμένα και τόσο αγνά.
Ένας από αυτούς τους μη συνηθισμένους ανθρώπους ήταν και ένας νεαρός που του άρεσε να περπατάει μόνος του στο δάσος και να κάνει βόλτες στα ποτάμια.
Ήταν αρκετά θαρραλέος και δεν φοβόταν το άγνωστο... 
Ένα πρωί καθώς πήγαινε στο ποτάμι για να κάνει μπάνιο είδε πολλές νέες κοπέλες μαζεμένες στο ποτάμι να γελάνε και να πλένουν τα μαντήλια τους, δίχως αμφιβολία ήταν νεράιδες.
Ο νέος κρύφτηκε για να μην τον δουν και παρατηρούσε για ώρα αυτό το σπάνιο θέαμα που λίγοι ή σχεδόν κανένας δεν είχε την τύχη να το δει στη ζωή του.
Παρατηρούσε επί ώρες μία νεαρή μικρόσωμη νεράιδα με μακρυά μαλλιά που είχε απλώσει το μαντήλι της και περίμενε να στεγνώσει για να το πάρει. 

Εκείνη τη στιγμή ακριβώς πετάχτηκε μπροστά της ο νεαρός και άρπαξε το μαντήλι της. 

Ο μύθος λέει ότι αν κάποιος κλέψει το μαντήλι μιας νεράιδας, τότε εκείνη είναι αναγκασμένη να τον ακολουθήσει... όταν την πήρε μαζί του και την εμφάνισε στην κοινωνία του χωριού όλοι σάστισαν.
Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν. 
Μία νεράιδα και ένας θνητός μαζί? Απίστευτο. 
Πράγματι η νεράιδα έζησε μαζί με τον νεαρό 5 ολόκληρα χρόνια σαν ζευγάρι. 
Κάποιοι ακόμη και σήμερα υποστηρίζουν ότι παντρεύτηκαν με εκκλησιαστικό γάμο και ότι ήταν κανονικό ζευγάρι. 
Ακόμα το πιο γοητευτικό στοιχείο είναι ότι έκαναν και ένα παιδί μαζί που ήταν αγόρι.Όμως όλα τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν. 
Η νεράιδα δεν ήταν μία κοινή θνητή γυναίκα, αναγκάστηκε να συμπεριφερθεί ως τέτοια γιατί είχε χάσει την ελευθερία της. 
Το πολύτιμο μαντήλι της.
Ο νεαρός το είχε κρύψει σε μία παράξενη κρυψώνα... κάπου που δεν θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί να ψάξει η νεράιδα. 
Όχι σε μπαούλα, ούτε σε σεντούκια, αλλά στην κάννη ενός όπλου.
Όμως λένε ότι οι νεράιδες όλα τα καταλαβαίνουν και έχουν διαφορετικό ένστικτο από τους ανθρώπους ως στοιχεία της φύσης.
Το ένστικτό της λοιπόν, την οδήγησε σε αυτή τη μυστική κρυψώνα και αφού είχε βρει το μαντήλι της, ευτυχισμένη που ξαναβρήκε την πραγματική της φύση, έφυγε από αυτό το μέρος και επέστρεψε πάλι στον αόρατο κόσμο. 
Ακόμη ο μύθος λέει ότι ο νεαρός δεν παντρεύθηκε ποτέ ξανά γιατί δεν μπορούσε να την ξεχάσει. 
Όσες φορές και αν πήγε στο ποτάμι περιμένοντας να δει τη νεράιδα του να πλένεται, τελικά δεν κατάφερε να την βρει.
Εν κατακλείδι, ο μύθος λέει ακόμη ότι ο νεαρός ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας, ψηλός και γεροδεμένος και ότι ακόμη το παιδί που μεγάλωσε και συνέχισε το γένος ήταν ο νεραϊδογέννητος. 
Το στοιχείο της νεράιδας πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι και σήμερα λένε μέχρι ο χρόνος να το σβήσει εντελώς...


Σχόλιο της συντάκτριας του κειμένου: 
Το χωριό είναι υπαρκτό και λέγεται Τιθορέα Φθιώτιδος. Την ιστορία μου τη διηγήθηκε ένας συμπαθέστατος παπούς, μεγάλος σε ηλικία και μου είπε μάλιστα ότι ο ίδιος θυμάται το ζευγάρι και ότι η νεράϊδα ήταν ότι πιο ξεχωριστό είχε δεί ποτέ στη ζωή του...

Υπάρχει σε γραπτό κείμενο αυτή η ιστορία? αυτό κάτι σημαίνει ίσως...

Ναι, η λαογραφία είναι ανεξάντλητη πηγή παραδόσεων...

Δείτε όλα τα σχόλια εδώ

πηγή: ioannakal.blogspot.com