Ένα ωραίο αντάμωμα

              Γράφει η Αγγελική Ζολώτα Καθηγήτρια - Φιλόλογος

Κατά τα μέσα Γενάρη 2014 αποφάσισα ένα μικρό ταξίδι

-   - Το είχα ανάγκη, το ήθελα πολύ

-   -  Αλέκο ! τηλεφωνώ στον Αλέκο Παπαδημητρίου (Λάρισα). Θέλω να έρθω στη Λάρισα! 

      Να κάμω ένα ωραίο ταξίδι , να ιδώ αγαπημένους ανθρώπους! Θα έρθω με το intercity  μεσημέρι, θα καθήσουμε σε μια καφετέρεια, θα φάμε καμιά τυρόπιτα και το βραδάκι θα με «μπαρκάρετε» πάλι στο τραίνο και θα γυρίσω σπίτι μου στην Αθήνα. Θα τηλεφωνήσω στην αδερφή σου την Αλέκα, στο Αλέκο τον Βαλάσκα, στον Γιώργο Καψούρα (μαθητές μου στην Ελάτεια, Καθηγητής στη Λάρισα) και στους δασκάλους Δήμητρα και Γιώργο Καραγιάννη ( τους γνώρισα τη Γερμανία 1987-1990)!

-   -  Όποτε θέλεις! ο Αλέκος. Και θα συγκεντρωθούμε στο σπίτι μου!

-   -  Και βέβαια η Ελένη του. Πως θα ιδωθούμε, πως θα κουβεντιάσουμε σε μια καφετέρια;

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014 ώρα δέκα και είκοσι το πρωί το intercity ξεκινά από το Σταθμό Αθηνών.

-   - Το εισιτήριό σας ! ο ελεγκτής του τραίνου

Το παίρνει στα χέρια του, με κοιτάζει…

-  -  Μήπως είστε η φιλόλογος  Αγγελική Ζολώτα;

  - Ναι εσείς;

-  -   Ήμουν μαθητής σας στην Ελάτεια! Ονομάζομαι Κώστας Σταμόπουλος.

-   - Τι λες, βρε παιδί μου; Και πως με γνώρισες ύστερα από τόσα χρόνια;

Τον αγκάλιασα , τον φίλησα… Θεέ μου τι ήταν αυτό!

Και το τραίνο σφυρίζοντας καταπίνει τα χιλιόμετρα.

Κοιτάζω γύρω μου τα τόσα γνωστά και αγαπημένα μέρη μου… Ο ουρανός σκοτεινός, στον Παρνασσό ομίχλη μέχρι χαμηλά, δεξιά η Ελάτεια (φιλόλογος  εκεί 1964-1972), Αμφίκλεια, αριστερά η Σουβάλα μέσα στη χειμωνιάτικη αντάρα της (κλπ, κλπ)

  - Καλώς την! ο Αλέκος Βαλάσκας στο Σταθμό τη Λάρισα, ώρα δύο και μισή το μεσημέρι. Και αμέσως στο σπίτι του Αλέκου Παπαδημητρίου. Η Ελένη είχε στρώσει τραπέζι αρχοντικό: Κρέας, πίτες, γιαούρτι, σαλάτες, τυριά, κρασί, καφές, γλυκά!... Και αγκαλιάσματα, φιλήματα, και λόγια, λόγια, χαρά και συγκίνηση-ένιωθα υπέροχα!

Τρώγαμε και μιλούσαμε μέχρι τις έξι το βράδυ. Ο Αλέκος και η Ελένη (οι οικοδεσπότες ), η Αλέκα και ο Βαλεντίνος Τσέλιος, ο Θανάσης Παπαδημητρίου και η γυναίκα του Φανή, ο Αλέκος Βαλάσκας και η γυναίκα του Πολυξένη, ο Γιώργος Καψούρας και η γυναίκα του Αφροδίτη Κατσούνη, το ζεύγος Καραγιάννης. Εγώ άλλοτε καθόμουν και άλλοτε περιφερόμουνα. Τους είπα και κάνα-δύο ιστορίες από τα βιβλία μου- (αχ τι έπαθαν με μένα)!, μου πρόσφεραν δώρα, με φόρτωσαν πίτες, κρασί, γλυκά… «Εγώ στο ήλιο ορκίστηκα ποτέ μην τραγουδήσω. Μα τώρα για τους φίλους μου…» ο Αλέκος  Βαλάσκας… Αποχαιρετηθήκαμε. Ο Βαλάσκας με πήγε στο Σταθμό.

-   - Αχ βρε παιδία  μου, πόσο καλό μου κάματε!...

Τα μεσάνυχτα ακριβώς στον Σταθμό στην Αθήνα. Μία παρά στο σπίτι μου

   - Γύρισες ζωντανή; ξάγρυπνος ο Σουβαλιώτης άντρας μου Λουκάς Κούσουλας 

                                               

                                                                                                     εφημερίδα ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

ε