ΓΕΡΟ-ΓΟΥΛΑΙΝΑ 1910 - 2011

Πιτσιρικάδες θυμάμαι μαζευόμαστε κάθε Σάββατο το απόγευμα στο γήπεδο του χωριού για το καθιερωμένο παιχνίδι «απάν μαχαλάς –κάτ μαχαλάς».Η αντιπαράθεση και τα πειράγματα είχαν ήδη αρχίσει μέσα στην εβδομάδα από το σχολείο.

Σε μια κόντρα λοιπόν στραμπουλάω το δεξί μου πόδι.Υποβασταζόμενος φτάνω στο σπίτι, προσπαθώντας να κρύψω το συμβάν.Ο πόνος όμως είναι ανυπόφορος.Η γερο-Γούλαινα ειδοποιείται και καταφτάνει.
Τι έπαθες καπετάνιε; (το παρατσούκλι του παππού μου) με ρωτάει κοιτώντας με, με αυτό το διαπεραστικό σπινθηροβόλο βλέμμα.
Ετοιμάζει μια λεκάνη με ζεστό νερό και με σαπούνι ξεκινάει το τρίψιμο.
Aντιδρούσες στον πόνο τραβώντας το πόδι σου, η δύναμη των χεριών της όμως απίστευτη.Έπρεπε να φυλάγεσαι γιατί έριχνε και καμιά "μπούφλα" αν δεν ήσουν συνεργάσιμος.  Με κατάλληλες κινήσεις έβαλε το πόδι στη θέση του.Μετά ετοίμασε το αυγοσάπουνο και το έβαλε πάνω σε βαμβάκι. Σε μια εβδομάδα ήμουν  έτοιμος  για τον επόμενο αγώνα....

Πόσες τέτοιες αληθινές ιστορίες μπορούν να ειπωθούν για την γερο-Γούλαινα. Τα καλοκαίρια που παραθερίζαμε στην Απάνω Σουβάλα πήγαινα συνέχεια πάνω στα Γουλαίϊκα, στα ξαδέλφια μου.

Πολλές φορές λοιπόν είδα να έρχονται ντόπιοι αλλά και ξένοι από μακριά πολλές φορές για να τους «φτιάξει» με κόπο και τόλμη όπως διηγείται η ίδια στην Βασιλική Μερτζάνη στο βιβλίο :

                                              Μιά Σουβαλιώτισσα θυμάται

                            

                                                                                                              Χ.M.Π