Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

ΠΑΛΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΒΑΛΑΣ

Τ σπίτι πο γεννήθηκα κι ς τ πατον ο ξένοι
στοιχει εναι κα μ προσκαλεψυχή, κα μ προσμένει.
Τ σπίτι πο γεννήθηκα, διο στν δια στράτα
στ μάτια μου λο ψώνεται κα μ' λα του τ νιάτα.
( Κ. Παλαμς)

ΟΙΚΙΑ ΙΑΤΡΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΙΚΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Χ. ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ

ΟΙΚΙΑ ΜΑΡΚΟΥ ΡΑΠΤΗ

 
ΟΙΚΙΑ ΛΟΥΚΑ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΙΚΙΑ ΑΓΓΕΛΗ ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ

ΟΙΚΙΑ ΙΑΤΡΟΥ ΠΑΝΟΥ Γ. ΔΡΙΒΑ

ΟΙΚΙΑ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ ΜΟΥΛΑΡΑ

ΟΙΚΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΛΑΧΟΥ

ΟΙΚΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΟΥΦΛΗ

ΟΙΚΙΑ ΓΕΩΠΟΝΟΥ ΠΑΝΟΥ ΔΡΙΒΑ

ΟΙΚΙΑ ΙΑΤΡΟΥ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ

ΟΙΚΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ

Σιωπηλ μέσα στ χαντάκι τς ρημις κα τς πουσίας προσώπων πομένει σήμερα τ σπίτι μας.  πανίερος ατός, μετ τν κκλησιά, χρος στ ρημωμένο σήμερα παλιό μας χωριό, ναμένει τ κλειδ πο θ το νοίξει τ θύρα κα φέρει, στω γι λίγο τν νθρώπινη παρουσία μέσα σ κείνη τν παγωμένη σιωπ κα ρημιά. Γιατ τ πατρικ τ σπίτι εναι ναμφίβολα τ ερ ταμιευτήριο π μνμες, πρόσωπα κα μυρωδιές. Πο τς ξαναζε  πισκέπτης κα συνάμα τς χωνεύει μέσα του μ δάκρυα ναπόφευκτης συγκίνησης. Διαβάζοντας τος παραπάνω στίχους το μεγάλου μας Κ. Παλαμ νομίζεις τι γι σένα γράφτηκαν. πειδ μέσα τους διακρατον τν χαρμολύπη τς νάμνησης κα τν πιστροφή. πώδυνη σως πιστροφή, μως τόσο ναγκαία. Γιατ πό κε πο ρχισες τ ζωή σου, κε καταλήγεις, στω κα νοερ σ ποιαδήποτε στιγμ ρεμβασμο κα ναπόλησης. Κι ναπαύεσαι τότε, καθς νομίζεις τι θ ξαναδες τν ναμμένη παραστιά, τ μάνα ν συδαυλίζει τ φωτιά, τ γιαγι μ τ πλέξιμό της κα τν παππο ν κοιτάζει τς φλόγες πο κλάδωναν τ ξύλα. Γιατ  πατέρας λειπε...
Κα μαζ μ᾿ ατ σφραίνεσαι τ εωδι τν κυδωνιν κα τν μήλων πο κρέμονταν π’ τν παρταριά, τ φασκόμηλο πο χνίζει, τ ρετσίνι το πεύκου  το σχοίνου πο πλώνεται ς λιβανωτ στ μισοσκότεινη τν κάμαρα.
Τώρα πο λ᾿ ατ εναι κρυσταλλωμένες εκόνες μέσα σου φροντίζεις ν τς συντηρες, πως τ για, παλι εκονίσματα, γι ν σ φυλνε π «παντς κακο». Κι εσαι σίγουρος τι σ φυλνε.

π. Κων. Ν. Καλλιανός

2 σχόλια:

  1. Με την ευκαιρία αυτής της εξαίρετης ανάρτησης με τα παλιά σπίτια του χωριού μας έκρινα σκόπιμο να μεταφέρω εδώ ένα ποίημα του Βάσκου ποιητή Γκαμπριέλ Αρέστι με τίτλο :“ Το σπίτι του πατέρα μου “ , μεταφρασμένο και δημοσιευμένο πρόσφατα (εφημερίδα “Eλευθερία” της Λαρίσης ) από τον εξαίρετο λογοτέχνη Λαρισαίο συμπολίτη και γνωστό μου κ. Μόσχο Λαγουβάρδο . Είναι ένα ποίημα με ιδιαίτερο , πιστεύω , νόημα και τόσο επίκαιρο αφού ουδέποτε άλλοτε , από συστάσεως του νέου Ελληνικού κράτους , χάθηκαν ή κινδύνευσαν να χαθούν τα σπίτια των Ελλήνων πλειστηριαζόμενα από τις τράπεζες .
    Αλέξανδρος Ι. Βαλάσκας

    Ακολουθεί το ποίημα του Γκαμπριέλ Αρέστι και σύντομο βιογραφικό σημείωμα και σχόλιο του κ. Μόσχου Λαγουβάρδου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. GABRIEL ARESTI , Βάσκος ποιητής ( 1933- 1975 ).

    Θα προστατέψω το σπίτι του πατέρα μου.
    Ενάντια στους λύκους, ενάντια στην τοκογλυφία, ενάντια στη δικαιοσύνη.
    Θα προστατέψω το σπίτι του πατέρα μου.
    Θα χάσω τα ζώα τους λαχανόκηπους τα πευκοδάση.
    Θα χάσω τα συμφέροντα, τα εισοδήματα, τις μοιρασιές
    αλλά θα προστατέψω το σπίτι του πατέρα μου.
    Θα μου πάρουν τα όπλα και με τα χέρια
    θα προστατέψω το σπίτι του πατέρα μου.
    Θα μου κόψουν τα χέρια και με τα μπράτσα μου
    θα προστατέψω το σπίτι του πατέρα μου.
    Θα μ’ αφήσουν χωρίς χέρια χωρίς ώμους, χωρίς στήθη, και με την ψυχή μου
    θα προστατέψω το σπίτι του πατέρα μου.
    Θα πεθάνω, θα χαθεί η ψυχή μου, θα χαθεί ο απόγονός μου,
    αλλά το σπίτι του πατέρα μου θα εξακολουθήσει να στέκει.

    Οι Βάσκοι με εμάς τους Έλληνες, συνδέονται με τα σπίτια και πολεμούν γι’ αυτά, όπως φαίνεται από το παραπάνω ποίημα του Βάσκου ποιητή Γκαμπριέλ Αρέστι. Η ανησυχία μήπως τους πάρουν οι τράπεζες τα σπίτια τους δεν είναι μόνο για τους Έλληνες. Φαίνεται ότι και αλλού οι τράπεζες ασκούν αυτό το είδος του τρόμου. Είναι συγκινητικό με τι πάθος μιλάει για το σπίτι του ο Γκάμπριελ. Δεν ξέρουμε αν τελικά, αν του το πήραν το σπίτι του ή όχι. Ο Γκάμπριελ Αρέστι πέθανε νωρίς, στα 42 του χρόνια. Είναι απλός ποιητής, τον παρομοιάζουν με τον Ισπανό ποιητή Αντόνιο Ματσάδο. Γράφει απλά για να είναι κατανοητά από το λαό. Είναι ποιητής που θα μας έκανε καλό να διαβάσουμε το έργο του, μήπως συνέλθουμε από την επιπολαιότητα με την οποία καταφρονούμε τον τόπο μας και βιαζόμαστε να χαθούμε στη χοάνη της Ευρώπης, σαν μια εγκαταλελειμμένη επαρχία του φτωχού Νότου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Επιτρέπεται η υποβολή σχολίων σχετικών, βέβαια, με το θέμα της κάθε ανάρτησης. Η ελεύθερη έκφραση γνώμης και καλόπιστης κριτικής για τα θέματα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, κάθε σχόλιο υβριστικού, προσβλητικού & κακόβουλου περιεχομένου και μάλιστα ανώνυμο θα διαγράφεται."